Texts
Return to list
| edit | delete | Create a new
| history
| Statistics
| ? Help
Jevgenia Sinickaja.
Rohked paimen
Source:
Kipinä. № 6, 2018, p. 16
Jevgenia Sinickaja
Rohked paimen
Veps
New written Veps
Starinad kezan polhe
Necen starinan minei babam sanui:
”Tuli keza. Oli mugoine čoma, läm’ päiv. Üks’ prihaine paimenzi meiden lehmid. Minä abutin hänele lehmid ajada. Nedalin lehmäd paimenzihe mecas, a tämbei ajoim heid jogirandale sötmahas. Minä tönduin tagaze, kodihe, a lehmid jätin prihaiženke. En ehtind edahaks mända, ka kulištin mugošt kidad: ”A-a-a-a!”. Muga pöl’gästuin, meletan: ”Mi-se tegihe!” Joksin sinnä tagaze. Prihašt nikus ei ole, i lehmid ei ole. Zavodin heikta. Hän andoi än’t korbespäi. Mänin sinna. Kacun – nor’ paimen seižub vazaiženke, lehmid ei nägu.
– Keda sinä pöl’gästuid? – küzun.
– Ka, vaza zavodi astta päliči joges, meletin, miše uptab, kidastaškanzin. Lehmäd pöl’gästuiba, händad lendiba i joksiba kodihe. A vazaine korbehe, i minä sen jäl’ghe.
– Ala varaida, – sanuin minä – lehmäd da vazad ei upokoi, hö mahtaba ujuda”.