Texts
Return to list
| edit | delete | Create a new
| history
| Statistics
| ? Help
Irina Nikitina.
Vahtarin lehtez
Source:
Vepsäks kändi Maria Mironova, Kipinä. № 9, 2019, p. 16-17
Irina Nikitina
Vahtarin lehtez
Veps
New written Veps
Lidnan puištos kazvoi nor’ vahtar’.
Kevädel sen oksil turpsiba kandaižed i ozutihe ezmäižed vihandad lehtesed.
Ned teravas kazvoiba i veslas šobaižiba, konz puhui tulleine.
Lehtesed oliba lujas tedonhimoižed, ned čududeldes kacuiba ümbärdajaha miruhu da starinoičiba toine toižele, midä melentartušt nägiba ičeze oksišpäi.
Homaičemata mäni keza, i tuli sügüz’.
Vihandad lehtesed tegihe pakuižikš da rusttoikš.
Äjad niišpäi jo lanksiba maha.
Pühäpäivän homendesel puištoho tuli neičukaine.
”Miččed Irina Nikitina čomad lehtesed oma!”
– sanui hän tuldes vahtarinnoks.
Neičukaine oti lehtesid da toi niid kodihe.
Kodiš lehtesed kuiviba, neičukaine pani-ki niid mal’l’aha.
Nügüd’ lehtesed seižuiba mal’l’as da ihastusiš kacuiba ümbri.
Veslas eliba lehtesed lapsiden honuses.
Ühtel ehtkoižel honusehe tuli neičukaižen vanhemb vel’l’.
– Miččed čomad sinai lehtesed oma!
Voin-ik minä otta ühten gerbarijan täht?
– Ota, – laski neičukaine.
Vel’l’ tarkašti kacuhti lehtesihe, valiči ühten da tartuti sen al’bomaha.
Jäl’ges hän vei al’boman školha.
– Mitte čoma om sinai vahtarin lehtez!
– sanui opendai da pani prihale hüvän arvznaman.
Siš aigaspäi lehtez eläškanzi klassan gerbarijas da kaikuččel päiväl tedišteli midä-se ut da melentartušt.