Texts
Return to list
| edit | delete | Create a new
| history
| Statistics
| ? Help
Natalja Gromova.
Midä peittäy vahnu Tepoiniemi?
Source:
Oma mua. № 43, 2019, p. 7
Natalja Gromova
Midä peittäy vahnu Tepoiniemi?
Livvi
New written Livvic
Minä puaksuh mustelen omua lapsusaigua, kudai meni buaban luo kyläs Anuksen piiris. Silloi Tepoiniemen kylä oli suuri, sie oli äijy kodii.
Buaban kodi seizoi Kotkatjärven rannal, sen rinnal oli suuri puuhine huonus, kuduas jo ammui niken ei elänyh. Enzimäi mina duumaičin, ku se on vahnin kodi kyläs, ga buabo sanoi meile, ku se on Jeršovan sarai. Se oli ylen suuri, läs 100 nellikkömetrii. Buabo pidi sie lambahii kezäl. Myö, bunukat, peityimmö sit saruas vihmas, meidy toiči kerdyi kuuzi lastu yhten levon uale.
Kerran minun sevoittaret löyttih saruas vahnan orožan. Minun muamo saneli, konzu Jeršovan suurdu kodii riičittih, rahvas löyttih sie äijän farfouruast’ettu, net oldih hyvin peitetty. Jeršovan pereh oli varakas, enne voinua heijän pereh repressiiruittih, ga voinan jälles reabilitiiruittih. Sanottih, ku kois oli suuri päčči. Kodi oli suuri da vilu, päččilöin lämmitändäh meni äijy halguo, sendäh Katti-buabo magai päčinsuus. Sinne häi i kuoli, juovui.
Enne voinua, ammuzis aijois, Jeršovan sugu oli suuri. Heil oli suuri talovus – piettih heboloi da lehmii. Jeršovan perehen neidine Irina oli čoma da näbei, häi meni miehele omah kyläh. Hänen ukkoh, P’otr Jemujev, oli enzimäzenny pionierannu kyläs, myöhembi hänes rodih kommunistoin partien ozaston johtai. Molodoit ylen äijäl suvaittih toine tostu, elettih sobuh, heil rodih nelli lastu. Ga hädä tuli kyzymättäh...
Peša miehienke lähtiettih venehel Hoškil-kyläh järves poikki kerähmöh. Veneh tuli järilleh ilmai Pešua. Kyläläzet vai arvattih – kunnebo häi joudui? Ečittih händy järves, ga ei löytty. Irina-akku jäi leskekse. Se oli vuvvennu 1939, konzu algavui Talvivoinu… Myöhembi omat ellendettih – vihaniekat tapettih nuoren miehen da pandih händy muah Heinysuarel Tepoiniemen lähäl.
Konzu luajittih sähköverkostuo da azetettih paččahii Heinysuarel, sie löyttih ristikanzan kul’l’ukku. Jemujevan poigu Viktor ruadoi sähkömuasterinnu. Rahvas sanottih, ku se oligi P’otr Jemujevan kul’l’ukku. Pešan luut nygöigi virutah oman Tepoiniemen koin vastaspäi.
Irina Jemujeva kuadui Ižänmuallizel voinal. Konzu Kotkatjärven ymbäristös algavuttih hirviet torat, rahvas lähtiettih pagoh meččäh. Naizet lapsienke peityttih Čilmoih. Se oli loitton, ga voinu tabai heidy siegi. Minun muamo musteli, ku yksi bul’ku läbi ikkunas puutui In’n’oile piäh. Naine pandih delegäh da lahtiettih ajamah meččytiedy myöte Anuksenlinnah. In’n’oi kuoli matkas jo lähäl linnua, händy pandih muah Yllözen kylän kalmužimale.
Tämän kaiken saneli Pešan da In’n’oin bunukku, minun sevoitar L’udmila Jemujeva-Nikitina. Lapsusaigah L’usa eli Tepoiniemes. Hänen tytär, Viktorija Nižnik, ruadoi Kantele-ansamblis, nygöi eläy Amierikas.
Tepoiniemi on kaunis kylä. Enne sie eli äijy hyviä rahvastu, i joga perehel on oma mieldykiinnittäi histourii.
Mejän buaban koin rinnal seizoi pikkaraine mökkine, kuduas eli Makuševan Outti-buabo. Häi oli pieni kazvol, eli yksinäh, ongitti kalua omal lautal. Hänen koin ikkunat kačottih järveh atkalasti, vastaspäi oli Hoškil-kylä, sie eli äijy Makuševan rahvastu. Pahakielizet ristikanzat sanottih, ku häi oli pettäi. Toizet sanottih, ku Outti-buabo repressiiruittih. Hänel ei olluh lapsii. Rahmannoi emändy Outti andoi meile priädniekköi, ainos kučui čuajule. Pienes kois stolal ainos seizoi suuri hiilavu samvuaru.
Outin mökki enziallus oli piha-aitannu, sie piettih jyviä. Mindähbo Outti-buabo eli sie yksinäh? Kui oza käsköy, mugai elät. Vie äijän midä peittäy vahnu Tepoiniemi.