Texts
Return to list
| edit | delete | Create a new
| history
| Statistics
| ? Help
Gul’a Polivanova.
Kaičuz
Source:
Kodima. № 6, 2020, p. 8
Gul’a Polivanova
Kaičuz
Veps
New written Veps
(Vepsläine sarn)
Penes vepsläižes küläs, čudokahan nimenke Muražmät, eläjid jäi vähä.
Kezaks völ tuliba vunukad da kezapertineläjad, a toižel aigal harvas pertin päl nägüi savuine.
Muga oli i necil vodel.
Külän röunas seižui pen’ pertine, miččes eliba Pavelded da Matr’on-bab.
Heile ühtes oli severz’ vozid, miše sanuda opak!
Voinan proidiba, sömännäl’gän nägiba, kolhozas radoiba, lapsid lendiba da vunukoid kazvatada abutiba – hüvän elon eliba, ei hondombad toižid, da tuli bed, kuspäi ei varastadud…
Meren tagapäi meiden maha tuli sur’ pahuz’, a nimi hänen oli Gaved’.
Vaiše ristituhu tartub – zavodib ristit läžuda.
Hibj kaik palab, paha rügitez hengen täptab i surman tob…
Ӓi rahvast kaiked madme koli, a völ enamba bol’nicoihe putui…
Lendlese Gaved’ man päl da ecib – keda völ kaumha vedäda.
Vaiše suriš lidnoiš da küliš ristitud saupsihe ičeze pertiš, irdale lähttes sud krepiškanziba, sil’mäd očkiden taga peitäškanziba, käzile sormikod paneškanziba, a jäl’ghe irdad muilanke käded da rožan čomašti pezeškanziba – nikut Gaved’ ei voi sada rahvast.
Hurgab sinnätänna irdadme, a tehta ei voi nimidä!
Tedišti Gaved’, miše penes küläs Muražmät-nimel eläba vaiše vanhad ristitud i meletab: ”Nene vanhušid nimidä ei tekoi da ei el’gekoi – heid i koletan!”.
Ištuihe hän raudaižele aidverajan pangale da varastab ajandad.
A pangan necen osti Oleksii, Pavel-dedan poig, edel ajandad külähä.
Amu jo toivoti Oleksii, da aigad edel ei olend.
Ištub Gaved’ pangal da meletab: ”Om minai zapasas kaks’ nedalid, a voib olda, i enamba!
Vaiše minei i minutad täudub, miše pangalpäi Matr’on-babkale libo Pavel-dedkole hüppähtada, a jo sid’-se minä tegen ičein mustan radon!
Zavodin röunaspäi da i kaiken rahvahan küläs koletan!”.
Tuli Oleksii külähä, azoti mašinan kazvatajiden pertinno da sab sumkad produktoidenke.
Gaved’ ihastelese: ”Pigai tuleb minun aig!”.
A Pavel sumkad pani pordhile, iknaha kolkotaškanzi, mamanke da tatanke pagiži iknas päliči da mäni kohendamha aidverajan.
Jäl’ges völ kerdan pagižiba i Oleksii ajoi kodihe.
A kazvatajad sumkad otiba, söndan da zelläd saiba, käded čomašti peziba da magatamha panihe – eht jo tuli.
Ištub käred Gaved’ pangal, da iče ičezenke pagižeb: ”Nimidä-nimidä!
Kaks’ nedalid pertiš ei voigoi ištta!”.
Toižel päiväl varastab Gaved’, konz ken-ni vanhoišpäi pangas pal’hal kädel otase, da rožan kosketab.
Meleti, miše vedele mäneba jogele – a heile lapsed kaivon iknan al amu jo kaivoiba!
Haugod oma drovännikas rindal, koirale vunukad suren voljeran tegiba – vaiše elä!
Proidi nedal’.
Gaved’ vägen kadotab, pangadme odva ujelese, käreidab!
Varastab, miše Pavel-ded mäneb sobatan jogen randha kül’betid lämbitamha.
A vanhad päčiš nogen sordiba, Matr’on-bab mecoin suugal päčin pohjan pühki, suren padan vet lämbiti da päčiš i pezihe!
Ende küläs vepsläižed muga pezlihe!
Möst Gaved’ jäi niminke!
Toine nedal’ pigai lopiše, varastab Gaved’, konz laukha ken-ni mäneb!
A baboi da dedoi kartohkoid keitäba, senüt lukuiženke žariba, hambhaižed čaškaspäi saba – söba da maguštelese!
A karzin mitte čoma lapsil om tehtud, da kuverz’ söndad sinnä sügüzel om pandud: morkofk, nagriž, ret’k!
Lačus – kapust, toižes – bol, koumandes – garbol!
Bankad ogurcoidenke da marjkeitosenke seižuba, kuti saldatad paradal!
Pertiš, päčin taga lukuine ripub, a viivodal – kuivatud babukad!
Voib ei üht kud eläda i nimittušt laukhišt himij ad ei söda!
A päiväine necil kevädel paštab joga päivän – kut voib ristituile abutab!
Matrön-bab se kalitoid, se koloboid, se skancoid paštab.
Ku ningoi az’ – Pavelded se kurnikan zatrib, se bol’nikan, se pirgoid tauknanke.
A erasišti olut stokanaižen kukerdab, taljankan otab da akanke pajoid rästaba!
Libo samvaranno ištuse ani iknan kohtas – čajud plikutaba, iloižil toine tošt näritaba!
Gaved’ kacub, da hibused röstab, eskai venc male lanksi, a tehta-se nimidä ei voi!
Voib olda, völ elänuiži Gaved’ pangal päivän-toižen, ku ei üks’ az’.
Vanhembal vunukal Viktoral sündui poig, i nimuden lapsudele andoiba Pavel, kuti pradedal!
Zvoniba lapsed, miše sobatan lähteba kaik sväzile – amu jo openzihe Pavel-ded skaipadme pagišta!
I torelk pertin päle amu lapsil da vunukoil pandud om, i telefonad sotovij ad osttud – a tö kut meletit!
Voinan aigal Pavelded sv’azistan radoi, äjan mahtab da tedab!
Ku ningoi az’ – pani Matr’on-bab parahiman sädon, a Pavel-ded sai ičeze kitelin.
Medalid da ordenad heläidaba muga, miše täpsi Gavedil korvad.
Niiden hoštatesespäi sogeni Gaved’ da i koli – muga i kuivi pangale!
Eläba vanhad Matr’on da Pavel, ei sand heid nimitte Gaved’– oli heil kaičuz!
Sur’ da vägekaz – lapsiden da vunukoiden armastuz da hol’!
Olgha ningoine kaičuz linneb kaiken i kaikuččel vanhal kazvatajal, i konz tuleb paha Gaved’ – nimittušt hubad ei tege.
Kaikat ičetoi läheližid!