Texts

Ol'kina Valentina. Endizen elaijän mustelukset

corpus: Journalistic texts

Source:

Oma mua. № 21, 2023, p. 6

Ol'kina Valentina

Endizen elaijän mustelukset

Livvi
New written Livvic

K onzu myö
rubiemmo
vanhenemah – sitgi puaksuh
tullah
mieleh
endizet
aijat
dai
elämykset. Vahnat
rahvas
äijän
saneltih
endizii
aigoi
. Net
heijän
sanomukset enimälleh
ei
oldu
vesselät
: mittuine
elos
oli
– moinegi sanomus. Ei
heijän
keskes
olluh
sil
aigua
äijiä
bohattua
, ga
yksikai
oldih
rahvas
toizenmoizet
: ainos
tuldih
abuh
joga
kylän
ruadoh
, ei
mendy
bokkah
avvuttamas
toine
toizele
. Kodii
uuttu
nostettih
ainos
joukolleh
, heiniä
niityl
niitettih
dai
kuivattih
mugagi yhtes
. Kelle
oli
mitahto
hyvä
mieli
– sit
yhtes
kaikin
pajatettih
. Konzu
viga
oli
kel
jygei
libo
tirpamatoi
, sit
yhtesgi itkiettih
kaikin
, yhtes
joukos
. Aigu
oli
ylen
jygei
: lapset
puaksuh
ei
oldu
tervehen
, kuoltih
pienenny
. Sih
niškoi
oli
oma
sananpiä: "Jumal
andoi
, Jumalgi otti
".
Žiivatat
kuoltih
– se
oli
paha
mieli
. Kuibo suau
eliä
kyläs
suurel
perehel
lehmättäh
libo
hevottah
, lähtemättäh
, vazattah
, ku
se
kuadunou
. Liäkärii
sil
aijal
eihäi ni
tiedänyh
niken
: kel
kui
oza
vedelöy
... Sen
periägi pajot
endizet
oldih
enimälleh
tuskižat: "Vedelöy
elaigaine rounu rambu
jalgaine".
Myö
meij än aij al
emmo
tiijä
jo
niilöi
tuskii
da
taudiloi
... Endine
aigu
eistyy
tuaksepäi
, menöy
pimieh
da
loittonou
meis
joga
vuottu
: vuvves
vuodeh
. Vähembän
mustammo
loittozii
aigoi
, kudamat
eistytäh
vaikkaine
da
hil’l’akkazin
. Vahnan
aijan
iänet
odva
meih
jo
kuulutah
: kui
mečäs
kuuluu
hälätys...Kui
kelloine
kuuluu
kaglas
loitton
paimendettavil žiivatoil
.
Vahnoil
pogostoil
viertih
endizet
tuskat
dai
tavvit
meil
nygöi
kuulemattomakse
. Abei
tulou
ryndähäh
täs
duumas
: unohtimmo
myö
omat
juuret
, kuspäi
tulimmo
täh
ilmah
dai
mittumannu
matkannu
. Vahnat
karjalazet
rahvas
enimälleh
jätettih
tämän
ilman
. Myö
jäimmö
gu
kavonnuot ilduhämärih
lapset
. Iäres
mendih
pienien
da
vesselien
kyläzien aijat
. Hävittih
kyläzet, kudamat
oldih
tävvet
rahvastu
. Sen
rahvas
maltettih
kui
jygieh
ruadoh
mennä
, mugagi vesselih
kadrillih. Kadrilli oli
hyvä
tansi
, sidä
äij ät suvaittih
: neidizet
dai
brihat
. Sidä
vuotettih
ennepäi
: mietittih
, ken
kenenke
kižuamah
lähtöy
, ken
kedä
mieles
pidi
. Mielespiettävänke
kižat
oldih
ennepäi
vuotettavat. Kižattih
kadrillii suuril
selläččylöil, kus
oli
kylläl
välliä
. Mustettavu
kadrillin pättävy
kohtu
oli
ennevahnazes
kyläs
Pannilas, kudai
oli
Vieljärven bokas
. Sit
kyläs
ymbäri
oldih
suuret
čomat
selläčyt. Sinne
ajeltih
kižuamah
äijis
toizis
kylispäi
rahvas
. Nygözet
nuorižot
ei
malteta
olla
endizien
rahvahien
jyttyöh
vesselänny
: meijän
päivät
ei
kerätä
yhteh
joukkoh
kui
oli
ennevahnas
.