Texts
Return to review | Return to list
Mielihuavoine
history
June 20, 2024 in 12:18 Нина Шибанова
- created the text: Rahvahalline suarnu Oli enne kaksi vellesty: köyhy da bohattu. Se köyhy velli mondu kerdua kävyy bohatan luo pakiččemah, dai toine andau. Erähän päivän menöy häi Äijiäpäiviä vaste bohatan luo pakiččemah abuu. Toine sanou: − Ei sinul sua suittuo andua, mene iäres. Nevesky, vellen akku, varusti kuda-midägi da lähtijes sanoi: − Ota nämmä da mene iäres. Kodih mennes, kuuli häi vellen riihes paginan. Meni kaččomah, ga sie ollah miehet puidamas. − Ket työ puijat oletto, kui puutuitto vellen riiheh? − Myö olemmo velles oza. Joga yödy tiä ruammo velles tuači. Sit häi kyzyy: − Kusbo sit on minun oza, ku vellen on täs riihes? Hyö sanotah: − Sit da sit kohtas maguau, ruskei hal’l’akko ual, da ruskei piäl. Ota mennes gorogupielen huruas puoles yksikandaine pihl’aivičču. Iške kerdu. Ku ei lekahtanne − iške toine täytty vägie. Lekahtah − iške kolmas kui vai voit. Sit vaste nouzou sanomah: “Midä sinä minuu riehkit?” Lähti häi hyväs mieles kodih. Huondeksel nuozou da menöy sih kohtah, kunne nevvottih. − Vellen ozat riihes ruatah, a sinä maguat, iče olen nälgäh töllyömäs! – Enhäi minä voi kui sinul auttua, ku et eči minuu. Enhäi minä lähte sinuu eččimäh, sanou oza. − Tulinhäi sinuu eččimäh. − No ku tulit, annan sinul eluo kylläl ijäkse kaikkie, viegi lapsil jiäy, gu maltanet pidiä, et maltane – köyhäksegi jiät. Annan rubl’an, lyki sidä käis-kädeh da sano: “Rubl’u, anna rubl’u”. Sit sinul roih den’gua hot’ kui äijy. Tuli häi kodih, lykki sidä rubl’ua, rodih den’gua jo perti täyzi, jo koin uvven luadi. Sit häi rubei pidämäh nimipäiviä, kučui gostih vellen. Velli kyzyy: − Mis sinä hyövyit nenga äijäl? − Minul andoi oza rubl’an, konzu sidä lykit käis da kädeh, sit roih den’gua hot’ kui äijy. − Olizit ku, velli, moine hyvä, andazit minul nečen rubl’an hot yhtekse päiviä? − Andazin, ku andanet sen järilleh. Jälgimäi andoi, menöy pakiččemah sidä järilleh, a toine ei anna: − Mi rublii sinul pidäy? Jo ruvettih köyhän elot loppevumah. Häi menöy ozan luo. − Midä sinä minus ečit tostu kerdua? − Minul pidäy eluo, jo elot loppih. − Kunne sinä panit rubl’an? Pidelihäi sit tulla eluo sinun ijäkse dai lapsil jiähä. − Sen velli muanitti minul, pakičči pidiä päiväkse, a andanuh järilleh ei. Sit oza sanou: − Annan sinul mielihuavoizen. Elot sinul ei pyzytä, kuni mieldy ei ole piäs. Andau hänel ylen hyvän huavoizen da sanou: − Gu menet kodih, sano vai: “Noskua huavoizespäi miehyöt!” − sit sinul roih mieldy piäh. Gu ellendät, sinul on mieldy piäs da enämbiä ei pie, sit sano: “Huavoh, miehyöt!” Häi ottau sen huavoizen da lähtöy kodih astumah. Ei voi kodissah tirpua, jo dorogal himoittau mieldy suaha. Sanou: − Noskua huavoizespäi miehyöt! Kolme miesty hyppäi huavoizespäi da davai andamah hänel plettilöil selgäh: − Anna Jumal mielettömäl mieldy piäh! Jo hänel enämbi ei ni pidäs mieldy piäh da rubei iändämäh: − Huavoh, miehyöt! Järilleh net miehyöt mendih huavoh. Tuli huavozen kel kodih, kois on vie vägi tukku endisty eluo. Kuččuu uvvessah gostih bohattua vellie. Se kyzyy: − Mis sinä uvvessah nenga hyövyit, velli? − Minul on mielihuavoine, se andau mieldy. Nygöi minä maltan eloloi pidiä, ei mene ni mi sudre. − Mibo sinul moine huavoine on? Andele sidä minulleni. − En anna. Rubl’an muanitit, muanitat tämän huavoizengi. Pakičči, pakičči, toine andoigi, da sanoi: − Gu menet kodih, mene gorniččah, uksi pane lukkuh, älä laske nikedä. Sit se sinul mieldy andau, sano vai: “Noskua huavoizespäi miehyöt!” Lähti se velli, pordahis heittyjes sanou: − Vot on mittuine urai, kai andau, midä vai on, pidäy vai maltua pakita. Rubl’an muanitin, daigi huavoizen. En anna ni kuduadu, anna vie nägöy gor’ua. Tuli häi kodih, panou uksen lukkuh da sanou: − Noskua huavoizespäi miehyöt! Hyppiäy sie kolme miesty plettilöin kel, davai hänel andamah mieldy. Luadi moizen mälyn da röngehen: − Avoi-voi, tapetah, tapetah, mene akkurukku, kuču vellie piästämäh, tapetah! − En lähte, sanou velli, − muanitti rubl’an, anna ehki hyvän gor’an nägöy. Meni akku kodih da sanou: − Ei tule, mikse rubl’an muanitit. − Mene, sanou, − ottakkah rubl’an dai kai, vai tulgah da piästäkkäh... − En lähte, sanou velli,− gu rubl’an tuonnet, sit piästän. Akku menöy kodih ottau rubl’an da tuou hänel. Opittelou köyhy: − Rubl’u, anna rubl’u! Ga ei tule nimidä. − En lähte, sanou, − piästämäh, gu et tuonne sidä rubl’ua. Akku tuou sen rubl’an, häi oppiu: − Rubl’u, anna rubl’u! Dai rubl’u andau toizen rubl’an. Sit lähtöy piästämäh vellie da sanou: − Huavoh, miehyöt! Piäzi käzis elokas velli da sanou: − Mene iäres rublien dai huavoloin kel, älägo kogo elaijas tule minun luo, engo ni minä tule sinun luo. Kylläl rodih mieldy dai eluo. Toine lähti astumah kodih päi dai vie nygöigi hyvin eläy.
June 20, 2024 in 11:45 Нина Шибанова
- created the text