Uarreh šaviašteissa
Karelian Proper
New written karelian
1Kun meilä Jumalan armošta on tämmöni ruato, myö emmä anna priksi. 2Myö pisymmä loittuona kaikešta häpielliseštä, mitä tarviččis peittyä. Myö emmä valehtele emmäkä viäristele Jumalan šanua. Myö levitämmä Hyvän Viessin tosišanomua. Šiitä jokahini piättäkkäh Jumalan ieššä, mimmosie myö olemma.
3Kun miän šaneloma Hyvä Viesti ollou peitošša, še on peitošša niiltä, kt jouvutah uatuh. 4Pakajan niistä, ket ei ušota. Tämän muailman jumala šokasi heijän jären, niin jotta hyö ei nähtäis Hristossan Hyvän Viessin jumalallista valuo, Hristossan, kumpani on näkymättömän Jumalan kuva.
5Emmähän myö šanele meistä ičeštänä, kun Iisussašta Hristossašta. Iisussa on Hospoti, ta Hiän työnsi miät teilä avukši. 6Jumala, kumpani šano: "Tulkah pimieh valo", anto valon miän šytämih. Näin myö opaššumma tuntomah Jumalan valon, mi heijaštuu Iisussan Hristossan nävöštä.
7Tämä uarreh on meissä kuin šaviašteissa. Šiitä näkyy, jotta tuo šuuri voima on Jumalašta eikä meistä ičeštänä.
8Meitä kaikin tavoin ahissetah, vain ei ole voitu ajua čuppuh. Toičči emmä tiijä mitäi ruatua, vain toivuo emmä ole kavottan. 9Meitä ajellah, vain Jumala ei ole jättän meitä. Meitä tallotah muah, ka henkissä olemma.
10Myö aina kannamma omašša runkošša Hospotin Iisussan šurmua, jotta Iisussan elämä niise tulis miän runkošša näkyvih.
11Kuni elämmä, myö aina kačomma kuolomua šilmäštä šilmäh Iisussan takie, jotta Iisussan elämä niise tulis näkyvih miän kuolovaisešša runkošša. 12Näin myö šojimma kuoloman kera, jotta työ šaisija elämän.
13Meilä on šama ušon Henki, kumpasešta Pyhissä Kirjutukšissa šanotah: "Mie ušon, ta šentäh pakajan". Myöki pakajamma, šentäh kun ušomma. 14Myö tiijämmä, jotta Jumala, kumpani noššatti kuollehista Hospotin Iisussan, noššattau Iisussan tullešša miätki ta panou miät yheššä tiän kera šilmieh eteh.
15Kaikki tämä tapah tuu tiän vuokši. Kun aina vain enämmän ihmisie tulou tuntomah Jumalan armon, niin Häntä passipoitetah ta kunnivoitetah aina vain enämmän.
Второе послание ап. Павла к Коринфянам. 4:1-15
Russian
1 Посему, имея по милости Божией такое служение, мы не унываем; 2 но, отвергнув скрытные постыдные дела, не прибегая к хитрости и не искажая слова Божия, а открывая истину, представляем себя совести всякого человека пред Богом.
3 Если же и закрыто благовествование наше, то закрыто для погибающих, 4 для неверующих, у которых бог века сего ослепил умы, чтобы для них не воссиял свет благовествования о славе Христа, Который есть образ Бога невидимого.
5 Ибо мы не себя проповедуем, но Христа Иисуса, Господа; а мы — рабы ваши для Иисуса, 6 потому что Бог, повелевший из тьмы воссиять свету, озарил наши сердца, дабы просветить нас познанием славы Божией в лице Иисуса Христа.
7 Но сокровище сие мы носим в глиняных сосудах, чтобы преизбыточная сила была приписываема Богу, а не нам.
8 Мы отовсюду притесняемы, но не стеснены; мы в отчаянных обстоятельствах, но не отчаиваемся; 9 мы гонимы, но не оставлены; низлагаемы, но не погибаем.
10 Всегда носим в теле мертвость Господа Иисуса, чтобы и жизнь Иисусова открылась в теле нашем.
11 Ибо мы живые непрестанно предаемся на смерть ради Иисуса, чтобы и жизнь Иисусова открылась в смертной плоти нашей, 12 так что смерть действует в нас, а жизнь в вас.
13 Но, имея тот же дух веры, как написано: я веровал и потому говорил, и мы веруем, потому и говорим, 14 зная, что Воскресивший Господа Иисуса воскресит через Иисуса и нас и поставит перед Собою с вами.
15 Ибо всё для вас, дабы обилие благодати тем бо́льшую во многих произвело благодарность во славу Божию.