Texts

Return to review | Return to list

Ižand emaganke da sused-lihanik

history

October 23, 2017 in 14:46 Нина Шибанова

• changed the text
  Sädihe lähtta ühtel aigal mecha, pimedaha korbhe, sen'he ižand emaganke da sused-lihanik. Pant'he kašlid sel'gha i lähttihe. Hät’k pidi astta vai ii hätk, no iilä ses sanad. A vot om az'z’ mitte. Kut tult'he mecha i mida se hö ii nähkįi: ühtes bokas barbikod kazdaze däredad, toižhe polhe kacuhtad ka ses bokas pedajad enččed dölole mödha koverdeleze. Keratihe, keratihe sent i pidaškanz' kodihe lähtta. Mänoba, mänoba, a kodid nägu ii. Segįitihe. Mii siid tehta? Ka tegend om tedmiine. Zavottihe kaik koumen kesken ühthe än'he kidad lastta: «A-a-a! Au-u-u!» No niken-se vastuzänt mödaspai ii anda, kut vaise üks’ nägotiin mugažo: «A-a-a! Au-u-u!» Nähtaze, az'z'ad tegihe hondod da völ päleze näl'gt tuli. A kus pidab sada sömišt’? Küzutaze toine toižel. No siid kerdal vouse ved’ tedmata. Ainastaze kaik koumen tedrin pezale. A pezas ištįi tedr’. No ižand: čapp! Ičeze kobril i tabaz’ necin tedren, i hiviš meliš sanub: – Nuguni sömanke mö olem. Pidab dägaškata nece lind, i mise nikeda abidoho ii dätta. Ken mahtab d'agada? - Na, ota sina, emag, d'aga, – sanub ižand emagale. A hän: – Nu min sina, ižand. Anda vai d'agab paramb lihanik. Hän dö tedab kut d'agada pidab. – Ka kutžo, kutžo. Dö, dö völ mina en mahtne, jesli kut olen lihanik. I otihe d'agada. Ezmäks liikaz’ pän i andaškan ižandale. Sanub: – Vot sili, ižand, jesli kut sina oled pämez’, ka i vot na sili pä. Üks’ pä kanzan edes om hüvä, a kaks’ liinob völ paramb. Liikaškan’ sougaižed i sanub emagale: – Vot sili, emag, nened samiad parahimad sougaižed sättutaze antta vaise sili, mise sina voižid pühäpään emagusen seil voita. Muga lihanik i d'agįi necin tedren. Ičtaze d'agospai ii ümbärnu: doidii liha kaik ičeleze. A seile pidaškan’ mest kävelta näl'gal, kuni ii puuttut kodihe.

October 23, 2017 in 14:45 Нина Шибанова

• changed the text
  Sädihe lähtta ühtel aigal mecha, pimedaha korbhe, sen'he ižand emaganke da sused-lihanik. Pant'he kašlid sel'gha i lähttihe. Hät’k pidi astta vai ii hätk, no iilä ses sanad. A vot om az'z’ mitte. Kut tult'he mecha i mida se hö ii nähkįi: ühtes bokas barbikod kazdaze däredad, toižhe polhe kacuhtad ka ses bokas pedajad enččed dölole mödha koverdeleze. Keratihe, keratihe sent i pidaškanz' kodihe lähtta. Mänoba, mänoba, a kodid nägu ii. Segįitihe. Mii siid tehta? Ka tegend om tedmiine. Zavottihe kaik koumen kesken ühthe än'he kidad lastta: «A-a-a! Au-u-u!» No niken-se vastuzänt mödaspai ii anda, kut vaise üks’ nägotiin mugažo: «A-a-a! Au-u-u!» Nähtaze, az'z'ad tegihe hondod da völ päleze näl'gt tuli. A kus pidab sada sömišt’? Küzutaze toine toižel. No siid kerdal vouse ved’ tedmata. Ainastaze kaik koumen tedrin pezale. A pezas ištįi tedr’. No ižand: čapp! Ičeze kobril i tabaz’ necin tedren. I, i hiviš meliš sanub: – Nuguni sömanke mö olem. Pidab dägaškata nece lind, i mise nikeda abidoho ii dätta. Ken mahtab d'agada? - Na, ota sina, emag, d'aga, – sanub ižand emagale. A hän: – Nu min sina, ižand. Anda vai d'agab paramb lihanik. Hän dö tedab kut d'agada pidab. – Ka kutžo, kutžo. Dö völ mina en mahtne, jesli kut olen lihanik. I otihe d'agada. Ezmäks liikaz’ pän i andaškan ižandale. Sanub: – Vot sili, ižand, jesli kut sina oled pämez’, ka i vot na sili pä. Üks’ pä kanzan edes om hüvä, a kaks’ liinob völ paramb. Liikaškan’ sougaižed i sanub emagale: – Vot sili, emag, nened samiad parahimad sougaižed sättutaze antta vaise sili, mise sina voižid pühäpään emagusen seil voita. Muga lihanik i d'agįi necin tedren. Ičtaze d'agospai ii ümbärnu: doidii liha kaik ičeleze. A seile pidaškan’ mest kävelta näl'gal, kuni ii puuttut kodihe.

October 23, 2017 in 14:44 Нина Шибанова

• changed the text
  Sädihe lähtta ühtel aigal mecha, pimedaha korbhe, sen'he ižand emaganke da sused-lihanik. Pant'he kašlid sel'gha i lähttihe. Hät’k pidi astta vai ii hätk, no iilä ses sanad. A vot om az'z’ mitte. Kut tult'he mecha i mida se hö ii nähkįi: ühtes bokas barbikod kazdaze däredad, toižhe polhe kacuhtad ka ses bokas pedajad enččed dölole mödha koverdeleze. Keratihe, keratihe sent i pidaškanz' kodihe lähtta. Mänoba, mänoba, a kodid nägu ii. Segįitihe. Mii siid tehta? Ka tegend om tedmiine. Zavottihe kaik koumen kesken ühthe än'he kidad lastta: «A-a-a! Au-u-u!» No niken-se vastuzänt mödaspai ii anda, kut vaise üks’ nägotiin mugažo: «A-a-a! Au-u-u!» Nähtaze, az'z'ad tegihe hondod da völ päleze näl'gt tuli. A kus pidab sada sömišt’? Küzutaze toine toižel. No siid kerdal vouse ved’ tedmata. Ainastaze kaik koumen tedrin pezale. A pezas ištįi tedr’. No ižand: čapp! Ičeze kobril i tabaz’ necin tedren. I hiviš meliš sanub: – Nuguni sömanke mö olem. Pidab dägaškata nece lind, i mise nikeda abidoho ii dätta. Ken mahtab d'agada? - Na, ota sina, emag, d'aga, – sanub ižand emagale. A hän: – Nu min sina, ižand. Anda vai d'agab paramb lihanik. Hän dö tedab kut d'agada pidab. – Ka kutžo, kutžo. Dö völ mina en mahtne, jesli kut olen lihanik. I otihe d'agada. Ezmäks liikaz’ pän i andaškan ižandale. Sanub: – Vot sili, ižand, jesli kut sina oled pämez’, ka i vot na sili pä. Üks’ pä kanzan edes om hüvä, a kaks’ liinob völ paramb. Liikaškan’ sougaižed i sanub emagale: – Vot sili, emag, nened samiad parahimad sougaižed sättutaze antta vaise sili, mise sina voižid pühäpään emagusen seil voita. Muga lihanik i d'agįi necin tedren. Ičtaze d'agospai ii ümbärnu: doidii liha kaik ičeleze. A seile pidaškan’ mest kävelta näl'gal, kuni ii puuttut kodihe.

October 23, 2017 in 14:44 Нина Шибанова

• changed the text of the translation
  Собрались однажды хозяин со своей хозяйкой и сосед-мясник пойти в лес, в темную чащу, за грибами. Взяли кошели за плечи и пошли. Долго ли, коротко ли надо было идти, об этом не сказано. А дело какое. Как пришли в лес и что тут только ни видят: с одной стороны растет густой кустарник, с другой стороны – на ветру сгибаются старые сосны. Собирали они, собирали грибы, и нужно было домой пойти. Идут они, а дома не видно. Заблудились. Что делать? Да дело известное. Начали они все втроем в один голос кричать: «А-а-а! Ау-у!» Но никто не отвечает, а только как будто эхо отзывается: «А-а-а! Ау-у!» Видят они, что дела плохи, да еще вдобавок проголодались. А где достать еду? Спрашивают друг у друга, но. Но на этот раз совсем не ясно, что делать. Бросились все втроем к тетеревиному гнезду. А в гнезде сидел тетерев. Хозяин – цап! Поймал тетерева и, довольный, говорит: – Теперь у нас есть еда. Нужно разделить эту птицу, но так, чтобы никого не обидеть. Кто сумеет разделить? - На, возьми, хозяйка, ты раздели, – говорит хозяин жене. А она: – Ну что ты, хозяин. Дай-ка мяснику, он лучше разделит. Он-то уж знает, как нужно делить. – Да как же, как же, ужели я не смогу, ведь я же мясник. И он взялся делить. Сначала он отрезал голову и дает хозяину. Говорит: – Вот тебе, хозяин, раз ты глава, то на тебе голову – одна. Одна голова в семье хорошо, а две – еще лучше. Начал он отрезать крылышки и говорит хозяйке: – Вот эти прелестные крылышки больше всего сгодятся тебе, чтобы ты воскресную стряпню могла мазать. Так мясник и делил этого тетерева. Себя не обидел при этом дележе: все мясо досталось ему. А тем пришлось ходить голодными, пока домой не попали.

October 23, 2017 in 14:40 Нина Шибанова

• changed the text of the translation
  Собрались однажды хозяин со своей хозяйкой и сосед-мясник пойти в лес, в темную чащу, за грибами. Взяли кошели за плечи и пошли. Долго ли, коротко ли надо было идти, об этом не сказано. А дело какое. Как пришли в лес и что тут только ни видят: с одной стороны растет густой кустарник, с другой стороны – на ветру сгибаются старые сосны. Собирали они, собирали грибы, и нужно было домой пойти. Идут они, а дома не видно. Заблудились. Что делать? Да дело известное. Начали они все втроем в один голос кричать: «А-а-а! Ау-у!» Но никто не отвечает, а только как будто эхо отзывается: «А-а-а! Ау-у!» Видят они, что дела плохи, да еще вдобавок проголодались. А где достать еду? Спрашивают друг у друга, но на этот раз совсем не ясно, что делать. Бросились все втроем к тетеревиному гнезду. А в гнезде сидел тетерев. Хозяин – цап! Поймал тетерева и, довольный, говорит: – Теперь у нас есть еда. Нужно разделить эту птицу, но так, чтобы никого не обидеть. Кто сумеет разделить? - На, возьми, хозяйка, ты раздели, – говорит хозяин жене. А она: – Ну что ты, хозяин. Дай-ка мяснику, он лучше разделит. Он-то уж знает, как нужно делить. – Да как же, как же, ужели я не смогу, ведь я же мясник. И он взялся делить. Сначала он отрезал голову и дает хозяину. Говорит: – Вот тебе, хозяин, раз ты глава, то на тебе голову – одна голова в семье хорошо, а две – еще лучше. Начал он отрезать крылышки и говорит хозяйке: – Вот эти прелестные крылышки больше всего сгодятся тебе, чтобы ты воскресную стряпню могла мазать. Так мясник и делил этого тетерева. Себя не обидел при этом дележе: все мясо досталось ему. А тем пришлось ходить голодными, пока домой не попали.

October 18, 2016 in 19:24 Nataly Krizhanovsky

• changed the text
  Sädihe lähtta ühtel aigal mecha, pimedaha korbhe, sen\'hesen'he ižand emaganke da sused-lihanik. Pant\'hePant'he kašlid sel\'ghasel'gha i lähttihe. Hät’k pidi astta vai ii hätk, no iilä ses sanad. A vot om az\'zaz'z’ mitte. Kut tult\'hetult'he mecha i mida se hö ii nähkįi: ühtes bokas barbikod kazdaze däredad, toižhe polhe kacuhtad ka ses bokas pedajad enččed dölole mödha koverdeleze. Keratihe, keratihe sent i pidaškanz\' kodihe lähtta. Mänoba, mänoba, a kodid nägu ii. Segįitihe. Mii siid tehta? Ka tegend om tedmiine. Zavottihe kaik koumen kesken ühthe än\'heän'he kidad lastta: «A-a-a! Au-u-u!» No niken-se vastuzänt mödaspai ii anda, kut vaise üks’ nägotiin mugažo: «A-a-a! Au-u-u!» Nähtaze, az\'z\'adaz'z'ad tegihe hondod da völ päleze näl\'gtnäl'gt tuli. A kus pidab sada sömišt’? Küzutaze toine toižel. No siid kerdal vouse ved’ tedmata. Ainastaze kaik koumen tedrin pezale. A pezas ištįi tedr’. No ižand: čapp! Ičeze kobril i tabaz’ necin tedren. I hiviš meliš sanub: – Nuguni sömanke mö olem. Pidab dägaškata nece lind, i mise nikeda abidoho ii dätta. Ken mahtab d\'agadad'agada? - Na, ota sina, emag, d\'agad'aga, – sanub ižand emagale. A hän: – Nu min sina, ižand. Anda vai d\'agabd'agab paramb lihanik. Hän dö tedab kut d\'agadad'agada pidab. – Ka kutžo, kutžo. Dö völ mina en mahtne, jesli kut olen lihanik. I otihe d\'agadad'agada. Ezmäks liikaz’ pän i andaškan ižandale. Sanub: – Vot sili, ižand, jesli kut sina oled pämez’, ka i vot na sili pä. Üks’ pä kanzan edes om hüvä, a kaks’ liinob völ paramb. Liikaškan’ sougaižed i sanub emagale: – Vot sili, emag, nened samiad parahimad sougaižed sättutaze antta vaise sili, mise sina voižid pühäpään emagusen seil voita. Muga lihanik i d\'agįid'agįi necin tedren. Ičtaze d\'agospaid'agospai ii ümbärnu: doidii liha kaik ičeleze. A seile pidaškan’ mest kävelta näl\'galnäl'gal, kuni ii puuttut kodihe.