Sem’onov P’otr
Matkalazet
Livvi
New written Livvic
Tiedy myö astuttih vahnušši da nuori mies. Hyö nähtih: tiel viruu huavo dengua. Nuori mies nosti sen da sanoi:
– Vot Jumal työndi minule lövvön.
A vahnušši sanoi:
– Čur vai yhtes.
Nuori mies sanoi:
– Ei, myö emmo yhtes löydänyh, minä yksin nostin.
Vahnušši ei sanonuh nimidä. Hyö astuttih vie vähäine. Kerras kuultah, taganpäi juostah tabuajat da kirrutah:
– Kenbo varrasti huavon dengua!
Nuori mies pöllästyi da sanoi:
– Vai meile, died’oni, meijän lövvön periä pahuttu ei rodies.
Vahnušši sanoi:
– Löydö on sinun, a ei ole meijän, dai hädä on sinun, a ei ole meijän.
Nuori mies tavattih da viettih linnah suudittavakse, a vahnušši lähti kodih.
Tolstoi, Lev
Путники
Russian
Шли по дороге старик и молодой. Видят они: на дороге лежит мешок денег. Молодой поднял и сказал:
– Вот Бог мне находку послал.
А старик сказал:
– Чур, вместе.
Молодой сказал:
– Нет, мы не вместе нашли, я один поднял.
Старик ничего не сказал. Прошли они ещё немного. Вдруг слышат, скачет сзади погоня, кричат:
– Кто мешок денег украл?
Молодой струсил и сказал:
– Как бы нам, дядюшка, за нашу находку беды не было.
Старик сказал:
– Находка твоя, а не наша, и беда твоя, а не наша.
Малого схватили и повели в город судить, а старик пошёл домой.