Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Kut mö kanghan kudom

История изменений

21 августа 2017 в 11:25 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan … tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’. Ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad. Nu i hotkas lähtob. Mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he. Kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:24 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan … tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’. Ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad. Nu i hotkas lähtob. Mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he. Kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:24 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan … tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’. Ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad. Nu i hotkas lähtob. Mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin. Kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:21 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan … tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’. Ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad nu. Nu i hotkas lähtob, mi. Mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:20 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan … tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’. Ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad nu i hotkas lähtob, mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:17 Нина Шибанова

• изменил(а) текст перевода
  Сначала надеваем моток на воробы. Воробы [такие]: подставка стоит на четырех ножках, наверху гвоздь, вилка. [Воробы] высотой до окон, одну поставишь вниз, другую, с дырами, сверху. В дыры вставляют веретена, на них надевается моток. Моток я наматываю на тюрик, другой моток – на другой тюрик. Потом сную на сновальной раме. Снимаю со сновальной рамы в плетешку. Эту плетешку наматываю в кросны. Сначала вставляю в кросны колоду, на колоду намотаю плетешку. Скрещивающийся конец (тот конец, на котором скрещивается основа) намотаю на колоду. В скрещения вставляю лучины. Лучины связаны бечевкой, чтоб не расходились. Потом лучины передвигаем. Основу наматываем вдвоем: один расправляет, сидит там на кроснах, а я позади, за колодой [нахожусь], валек воткнут и ногой держу, чтобы медленнее двигалась [основа]. Туже нужно наматывать на колоду, чтобы слабин не было, а было бы как в купленной катушке. Наматываю рукой, а ногой держу плетешку с воткнутым в нее вальком. Основу намотаю, потом отрежу ... только концы оставлю такие, чтобы сквозь ниченки пропускать. Потом отрежу концы, ниченки налажу. Пропускают сквозь ниченки [так]: одна сидит внутри кросен под нитями, подает, а я сажусь на ее место на скамеечку и принимаю нити. В одну ниченку продеваю одну нить, в другую ниченку продеваю другую, получается пара. Основа снуется вся попарно. Так и беру все попарно, чтобы не путаться. Если запутаешься и в другую ниченку проденешь, получается близна. [Когда] кончу продевать нити сквозь ниченки, одну продеваю в бердо. В каждый промежуток между зубьями продеваю две нити основы. Кончу продевать в бердо, связываю концы нитей. Наступаю на подножку, чтобы образовался (\'поднялся\') зев. Образуется зев, просуну туда палочку, потом ее к пришве привязываю. Пришву суну в отверстия на кроснах. Притужальник прикреплю к пришве и начну ткать. Навьет мне девочка цевку на скальнице, с тюрика навивает. Я вложу [цевку] в челнок, рукой махну. Около, около берда зев-то расширится. Одной ногой наступаешь [на подножку], другую ногу приподнимаешь, рукой толкнешь туда [челнок], нитка пройдет, хлопнешь бердом, набилками, ткется ткань. Когда другой ногой нажмешь (\'ударишь\'), тогда другую ногу отпускаешь, чтобы зев опять получился, ткалось бы крест-накрест. Опять челнок сунешь. Ну, и быстро получается. Тку я быстрее, чем рассказываю об этом, машу, так только давай. Ногой наступаю, руками прихлопну да машу руками, тку. Челноком туда да сюда, и получается полотно. Так я тку простое полотно. Полотно с рисунком я тку на четырех ниченках. Это я уж сную полосами, пропускаю сквозь четыре ряда ниченок. Так же наматываю на кросна, как и ту ткань. Четыре ряда ниченок, так [надо] подавать четыре нити с одной стороны и четыре нити с другой стороны. К этим ниченкам привязываю четыре подножки, с четырьмя подножками ткань получается уже красивее, будто рядами. Так мы ткем постельники и так ткем полотенца, которыми по будничным дням вытираем лицо и руки. Половики ткем двумя подножками. В челнок проденем тряпку, тряпками ткем, всяких полос наткем в половик, кому какие нравятся. На основу [идет] толстая нить, а утки теперь уже прядем толстые, как бечевки, и красим. По бокам во время снования делают каймы и ткут так одной нитью, одинаково.

21 августа 2017 в 11:15 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan … tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’. Ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad nu i hotkas lähtob, mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:14 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan … tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’, ottas. Ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad nu i hotkas lähtob, mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:14 Нина Шибанова

• изменил(а) текст перевода
  Сначала надеваем моток на воробы. Воробы [такие]: подставка стоит на четырех ножках, наверху гвоздь, вилка. [Воробы] высотой до окон, одну поставишь вниз, другую, с дырами, сверху. В дыры вставляют веретена, на них надевается моток. Моток я наматываю на тюрик, другой моток – на другой тюрик. Потом сную на сновальной раме. Снимаю со сновальной рамы в плетешку. Эту плетешку наматываю в кросны. Сначала вставляю в кросны колоду, на колоду намотаю плетешку. Скрещивающийся конец (тот конец, на котором скрещивается основа) намотаю на колоду. В скрещения вставляю лучины. Лучины связаны бечевкой, чтоб не расходились. Потом лучины передвигаем. Основу наматываем вдвоем: один расправляет, сидит там на кроснах, а я позади, за колодой [нахожусь], валек воткнут и ногой держу, чтобы медленнее двигалась [основа]. Туже нужно наматывать на колоду, чтобы слабин не было, а было бы как в купленной катушке. Наматываю рукой, а ногой держу плетешку с воткнутым в нее вальком. Основу намотаю, потом отрежу..., только концы оставлю такие, чтобы сквозь ниченки пропускать. Потом отрежу концы, ниченки налажу. Пропускают сквозь ниченки [так]: одна сидит внутри кросен под нитями, подает, а я сажусь на ее место на скамеечку и принимаю нити. В одну ниченку продеваю одну нить, в другую ниченку продеваю другую, получается пара. Основа снуется вся попарно. Так и беру все попарно, чтобы не путаться. Если запутаешься и в другую ниченку проденешь, получается близна. [Когда] кончу продевать нити сквозь ниченки, одну продеваю в бердо. В каждый промежуток между зубьями продеваю две нити основы. Кончу продевать в бердо, связываю концы нитей. Наступаю на подножку, чтобы образовался (\'поднялся\') зев. Образуется зев, просуну туда палочку, потом ее к пришве привязываю. Пришву суну в отверстия на кроснах. Притужальник прикреплю к пришве и начну ткать. Навьет мне девочка цевку на скальнице, с тюрика навивает. Я вложу [цевку] в челнок, рукой махну. Около берда зев-то расширится. Одной ногой наступаешь [на подножку], другую ногу приподнимаешь, рукой толкнешь туда [челнок], нитка пройдет, хлопнешь бердом, набилками, ткется ткань. Когда другой ногой нажмешь (\'ударишь\'), тогда другую ногу отпускаешь, чтобы зев опять получился, ткалось бы крест-накрест. Опять челнок сунешь. Ну, и быстро получается. Тку я быстрее, чем рассказываю об этом, машу, так только давай. Ногой наступаю, руками прихлопну да машу руками, тку. Челноком туда да сюда, и получается полотно. Так я тку простое полотно. Полотно с рисунком я тку на четырех ниченках. Это я уж сную полосами, пропускаю сквозь четыре ряда ниченок. Так же наматываю на кросна, как и ту ткань. Четыре ряда ниченок, так [надо] подавать четыре нити с одной стороны и четыре нити с другой стороны. К этим ниченкам привязываю четыре подножки, с четырьмя подножками ткань получается уже красивее, будто рядами. Так мы ткем постельники и так ткем полотенца, которыми по будничным дням вытираем лицо и руки. Половики ткем двумя подножками. В челнок проденем тряпку, тряпками ткем, всяких полос наткем в половик, кому какие нравятся. На основу [идет] толстая нить, а утки теперь уже прядем толстые, как бечевки, и красим. По бокам во время снования делают каймы и ткут так одной нитью, одинаково.

21 августа 2017 в 11:12 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan…, tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’, ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad nu i hotkas lähtob, mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:09 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan…, tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’, ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad nu i hotkas lähtob, mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:09 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... Üuknįden kortte, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan…, tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’, ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad nu i hotkas lähtob, mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

21 августа 2017 в 11:08 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... üuknįdenÜuknįden kortte. Potom, potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan…, tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’, ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad nu i hotkas lähtob, mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.

18 октября 2016 в 19:24 Nataly Krizhanovsky

• изменил(а) текст
  Ez’mäi viht’akon panoni kerilaudoile. Kerilaudad oma: bapk siižub nel’l’au g’augau, ülähän nagl, han’z’ak ... üuknįden kortte. Potom oma kerilaudad, üks’ – panod allo, toižen pälo, riigime. Riigihe pandas värtn’ad, potom pandas necil’e viht’akon. Viht’akon kerin mina torvikolo, toižen viht’akon kerin toiželo torvikolo. Potom snoval’nicoil’ lon. Snoval’nicoil’päi hiitan plet’oškalo. Necen plet’oškan panon stavoihe. Ez’mäi panon stavoile necen kolodan, kolodalo plet’oškan käriškan. Panon ristoikahan (kudambou ad’g’au oma ristad lodud) ad’g’an kolodaha. Ristoile panon lastad. Lastad oma noraižuu sidotud, miše ii päzdaiž. Potom lastad sirdlöm. Kanghan käim kahton kesken: üks’ levit’olob, ištub sigau stavoil’, a mina tägau tagamau, kolodan taga, val’k čokaitut da g’augau pidan, miše hillemba mäniž. Kinktemba tariž kingitada kolodaha, miše ii väl’ kesked päzdaiž, oliž kuti-se i katįškau torgovijau. Kärin\' käduu, a pidän g’augau plet’oškan, val’k čokaitut. Kanghan kärin, potom čapan…, tol’ko ad’g’ad gätan ningimad, miše nid’he otta. Potom čapan ad’g’aižed, nided ladin’, ottas nid’he: ištusob üks’ stavoil’ keskes langanau, andab stavoidenau sigau, a minä ištumoi g’o hänon sijalo laučaižolo, nečile skam’g’aižolo stavoiden, i otaškan nid’he. Nidudoho otan langaižen, toižhe nidudoho otan toižen langaižen, nece linnep paraine. Kangaz losob kaik paroil’. Möst ninga kaik otanki paraižespäi, miše ii segoida. Gesli segoid da toižele nidudolo otaudad, tegeso laba. Nid’he vaumičem otandan, otan birdha üks’näin’. Kaikičehe pihudodo otan kaks langašt’. Potom birdha otandan vaumičen, sidon mina suumudod vähäižen ninga. Puugen sukselo, miše libuiž zeu. Zeu libub, batogaižen čokaidan, potom sürg’hä, kärin noraižuu. Sürgän čokaidan stavoiden kor’vihe. Kän’dipalikon panon sürg’hä i zavodiškan kudoda. Kämitab minin’ döočkaine kämižen kämikodau, torvikuupäi kämitab. Panon mina sukloižehe, kädou maihäidan, birdan zeu-se levigandob. G’augau ühtuu puuged, toižen g’augan lendad, kädou süugaidad sinna sukloižen, langaine tartub, hlopaidad birdau, päližil’, kudosob. Toižuu g’augau konz išked, siloi toižen g’augan lasked, miše zeu-se möst kö mäniž, ristai kudoižihe. Möstona sukloižen čokaidad nu i hotkas lähtob, mi pagižen, ka hot’kemba sida minä kudon, vüumutan, ka tol’ko davai. G’augau puugen, käzil’ stungaidan da käzil’ vüumutan kudoda. Sukloižuu bokha da toižhe, da pautin lähtopki. Kudon mina ninga prostijan pautnan. Konvarčikš kudon nel’l’au nid’uu. Nu ka sen g’o lon polosoil’, otan nel’hä nid’he, kärin’ ningažo stavoihe, kut i sen kanghan. Andab nel’ nidut’, nel’ langašt’ bokha da möst toižes bokaspäi nel’ langašt’. Sidon nel’ sukst allo nenihe ničänkoihe, nel’l’au suksou pautįn lähtob čomemb, kuti räduižil’. Ninga kudom sijäd da ninga kudom pidada rädomižime päivime käzipaikad, kudambou modon pühkim da kädod pühkim. Polovikad kudom kahtuu suksuu. Sukloižehe panon ripakoid’, ripakoil’ kudom, säkiid’ polosoid’ kudom polovikha, mičen ken zdumaib. Lang sanged loimelo, a kudeged g’o nügutte kezordam kuti norikš sanktad da krasim. Bokha lon kanghan lodos kaimad, nu i ninga kudod üht’uu langau ühteičuu.