Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Savesiine glinka (sarn AA 333*B)

История изменений

01 сентября 2017 в 12:39 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau. Tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’: «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac! No, möst astui, astui. Puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui. Puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui. Puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan. Mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš. Sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka. Glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:38 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau. Tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’: «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac! No, möst astui, astui. Puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui. Puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui. Puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan. Mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina. Sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:38 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau. Tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’: «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac! No, möst astui, astui. Puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui. Puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui. Puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan, mina. Mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:37 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau. Tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’: «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac! No, möst astui, astui. Puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui. Puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui, puttihe. Puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:36 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau. Tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’: «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac! No, möst astui, astui. Puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui, puttihe. Puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui, puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:33 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau. Tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’: «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac.! No, möst astui, astui, puttihe. Puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui, puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui, puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:32 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau. Tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’.: «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac. No, möst astui, astui, puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui, puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui, puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:32 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau, tatan. Tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’. «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac. No, möst astui, astui, puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui, puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui, puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:31 Нина Шибанова

• изменил(а) текст перевода
  Жили-были старичок и старушка. Не было у них детей. Состарились уж эти старичок и старушка. Старушка думала, думала. Прядет она и думает. Старичок хомут чинит. «Старичок, давай сделаем глиняного мальчика». Пошли они, старичок со старушкой, накопали глины, сделали глиняного мальчика, поставили сушиться в печку. Глиняный мальчик высох [говорит]: «Отец и мать, откройте, я уже высох». Вышел он из печки на пол, толстяк: «Мать, я есть хочу, отец, я есть хочу». – « ...». Дали ему хлеба. Хлеба ему не хватает, только раздразнили его едой. Съел он отца, съел мать, съел хомут, съел прялку матери. Пошел он теперь по деревне. Встретились ему мужики с косами, идут косить, большая артель их: «Мужики, я своего отца съел, свою мать съел, хомут съел, прялку съел, веретено съел и вас съем». Всех он съел. Ой, ты, пузатый! Ну опять он шел, шел. Попались ему навстречу женщины с граблями, большая артель. «Женщины, я отца моего съел, мать свою съел, прялку съел, хомут съел, мужиков съел и вас съем». Ой, ты, пузатый! И всех женщин съел. Шел, шел. Попались ему навстречу парни с гармошкой, играют они большой артелью. «Парни, я своего отца съел, свою мать съел, прялку съел, хомут съел, мужиков съел, женщин съел и вас съем». Ой, ты, пузатый! И всех парней съел этот глиняный мальчик. Шел, шел. Попались ему девушки навстречу. «Девушки, я своего отца съел, свою мать съел, прялку съел, хомут съел, мужиков съел, женщин съел, парней съел и вас съем». Ой, ты, пузатый! Всех девушек [он] съел. Шел, шел, попалась коза навстречу. «Коза, я тебя съем. Я своего отца съел, свою мать съел, хомут съел, прялку съел, мужиков съел, женщин съел, парней съел, девушек съел». Коза говорит: «Давай, сначала поборемся. Ты, глиняный мальчик, стой под горой, а я побегу с горы да проверю свои силы: сможешь ли ты меня съесть». Коза бежала, бежала. Глиняный мальчик, пузатый такой, стоит там. Коза как стукнет рогами в живот. От глиняного мальчика только брызги глиняные полетели. Весь народ вышел. Все.

01 сентября 2017 в 12:31 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau, tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’. «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac. No, möst astui, astui, puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui, puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui, puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:31 Нина Шибанова

• изменил(а) текст перевода
  Жили-были старичок и старушка. Не было у них детей. Состарились уж эти старичок и старушка. Старушка думала, думала. Прядет она и думает. Старичок хомут чинит. «Старичок, давай сделаем глиняного мальчика». Пошли они, старичок со старушкой, накопали глины, сделали глиняного мальчика, поставили сушиться в печку. Глиняный мальчик высох [говорит]: «Отец и мать, откройте, я уже высох». Вышел он из печки на пол, толстяк: «Мать, я есть хочу, отец, я есть хочу». – « ... ». Дали ему хлеба. Хлеба ему не хватает, только раздразнили его едой. Съел он отца, съел мать, съел хомут, съел прялку матери. Пошел он теперь по деревне. Встретились ему мужики с косами, идут косить, большая артель их: «Мужики, я своего отца съел, свою мать съел, хомут съел, прялку съел, веретено съел и вас съем». Всех он съел. Ой, ты, пузатый! Ну опять он шел, шел. Попались ему навстречу женщины с граблями, большая артель. «Женщины, я отца моего съел, мать свою съел, прялку съел, хомут съел, мужиков съел и вас съем». Ой, ты, пузатый! И всех женщин съел. Шел, шел. Попались ему навстречу парни с гармошкой, играют они большой артелью. «Парни, я своего отца съел, свою мать съел, прялку съел, хомут съел, мужиков съел, женщин съел и вас съем». Ой, ты, пузатый! И всех парней съел этот глиняный мальчик. Шел, шел. Попались ему девушки навстречу. «Девушки, я своего отца съел, свою мать съел, прялку съел, хомут съел, мужиков съел, женщин съел, парней съел и вас съем». Ой, ты, пузатый! Всех девушек [он] съел. Шел, шел, попалась коза навстречу. «Коза, я тебя съем. Я своего отца съел, свою мать съел, хомут съел, прялку съел, мужиков съел, женщин съел, парней съел, девушек съел». Коза говорит: «Давай, сначала поборемся. Ты, глиняный мальчик, стой под горой, а я побегу с горы да проверю свои силы: сможешь ли ты меня съесть». Коза бежала, бежала. Глиняный мальчик, пузатый такой, стоит там. Коза как стукнет рогами в живот. От глиняного мальчика только брызги глиняные полетели. Весь народ вышел. Все.

01 сентября 2017 в 12:30 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: – «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka ...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau, tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’. «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac. No, möst astui, astui, puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui, puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui, puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks', göks', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.

01 сентября 2017 в 12:30 Нина Шибанова

• изменил(а) текст перевода
  Жили-были старичок и старушка. Не было у них детей. Состарились уж эти старичок и старушка. Старушка думала, думала. Прядет она и думает. Старичок хомут чинит. «Старичок, давай сделаем глиняного мальчика». Пошли они, старичок со старушкой, накопали глины, сделали глиняного мальчика, поставили сушиться в печку. Глиняный мальчик высох [говорит]: «Отец и мать, откройте, я уже высох». Вышел он из печки на пол, толстяк.: «Мать, я есть хочу, отец, я есть хочу». – « ... ». Дали ему хлеба. Хлеба ему не хватает, только раздразнили его едой. Съел он отца, съел мать, съел хомут, съел прялку матери. Пошел он теперь по деревне. Встретились ему мужики с косами, идут косить, большая артель их: «Мужики, я своего отца съел, свою мать съел, хомут съел, прялку съел, веретено съел и вас съем». Всех он съел. Ой, ты, пузатый! Ну опять он шел, шел. Попались ему навстречу женщины с граблями, большая артель. «Женщины, я отца моего съел, мать свою съел, прялку съел, хомут съел, мужиков съел и вас съем». Ой, ты, пузатый! И всех женщин съел. Шел, шел. Попались ему навстречу парни с гармошкой, играют они большой артелью. «Парни, я своего отца съел, свою мать съел, прялку съел, хомут съел, мужиков съел, женщин съел и вас съем». Ой, ты, пузатый! И всех парней съел этот глиняный мальчик. Шел, шел. Попались ему девушки навстречу. «Девушки, я своего отца съел, свою мать съел, прялку съел, хомут съел, мужиков съел, женщин съел, парней съел и вас съем». Ой, ты, пузатый! Всех девушек [он] съел. Шел, шел, попалась коза навстречу. «Коза, я тебя съем. Я своего отца съел, свою мать съел, хомут съел, прялку съел, мужиков съел, женщин съел, парней съел, девушек съел». Коза говорит: «Давай, сначала поборемся. Ты, глиняный мальчик, стой под горой, а я побегу с горы да проверю свои силы: сможешь ли ты меня съесть». Коза бежала, бежала. Глиняный мальчик, пузатый такой, стоит там. Коза как стукнет рогами в живот. От глиняного мальчика только брызги глиняные полетели. Весь народ вышел. Все.

18 октября 2016 в 19:24 Nataly Krizhanovsky

• изменил(а) текст
  Elotihe ukoine da akaine. Ii lenu hijau nikeda lapsid’. Vanhtudihe gö neno ukoine da akaine. Nu, staruhaine dumai, dumai. Kezordab da dumaib. Ukoine länged kohtondab. – «Davai, ukoine, tehkam mö hot’ savesiine glinka». Mändihe ukoine akaštme, saved kaidihe, savesiižen glinkan tehtihe, päčhe kuimaha pandihe. Glinka kuiv’: «Tatoi, mamoi, avaikat, mina gö kuivin’». Läks’ päčišpäi, sangerič ningitte lavalo: – «Mam, mina söda tahtoin’, tat, mina söda tahtoin’». – «Tahtoid’ ka ...». Liibad hänlo anttihe. Liibad hänlo vähä, tol’ko ärdutadihe sömau, tatan süi, maman süi, länged süi, kožlin’ mamau süi. Läks’ nügüt der’uunäme astmaha. Puttihe mužikad lituukoime, asttas nitmaha, sur’ artel’. «Mužikad, mina tattain’ süin’, dai mamtain’ süin’, dai länged süin’, kožlin’ süin’ dai värtnän süin’ dai tiit-ki sön». Kaikid’ süi. Oi, sina, puzuvac. No, möst astui, astui, puttihe akad vastha haravoid’me, sur’ artel’. «Akad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, tiit\'-ki sön». Oi, sina bröngvac! Akoid’-ki kaikid’ süi. Astui, astui, puttihe prihäd garmon’gime, vätas artel’uu sur’uu. «Prihäd, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, tiit\'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ prihid’ süi nece glinka. Astui, astui, puttihe döočkad vastha. «Döočkad, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, kožlin’ süin’, länged süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, tiit\'-ki sön». Oi, sina, bröngvac! Kaikid’ süi döočkid’. Astui, astui, putui koza vastha. «Koza, minä sindaiž söškan, mina tattain’ süin’, mamtain’ süin’, länged’ süin’, kožlin’ süin’, mužikoid’ süin’, akoid’ süin’, prihid’ süin’, döočkid’ süin’». Koza sanui: «Davai, ez’mäi borcuigamoiš, sina, glinka, siižu mägen au, a mina mägüupäi gökson da probuin’ väged, voidik sina mindain’ söda». Koza göks\', göks\', glinka, puzuvac, ningine siižub. Ka koza vacha paigun andoi sarvil’. Glinkau tol’ko brizgud šlibahteit’he bokha savesiižed. Kaik rahvaz lähttihe-ki. Kaik.