Тексты
Вернуться к просмотру | Вернуться к списку
Hukkalat-Bakkalat
История изменений
23 сентября 2019 в 22:22 Нина Шибанова
- создал(а) текст
- создал(а) текст: Tarabarskoit sanat. A toinah ei… Tämä on karjalaine suarnu, kudaman personuažat ollah harmuat hukat. Tässäh mustan, kui syväin rubei kolkuttamah, konzu muamo libo buabo sanottih nämmii sanoi. Toinah tämän suarnan tiijämmö vaiku myö – minä da minun kaksi sizärdy. Minä da keskimäine sizär kuulimmo sen vahnembis, a meijän nuorembi sizär kuuli sen meis. Suarnua saneltih meile vaiku talven aigua. Kezälhäi sissäh kižaimmo da juoksendelimmö pihas, ku vägie jäi vaiku juvva stokan maiduo enne muate vierendiä. Talvi-illat ollah pitkät, aijoi pimenöy, et piästä lapsii pihale. Dai myö iče emmo lähtinys pihale tämän pöllättäjän suarnan jälles. A ku sie peitytäh nenne Hukkalat-Bakkalat? Mit net ollah? Hukkalat on hukku-sanas. Mi on bakkala? Toinah muite rifmakse da vie liijakse pöllättämizekse keksitty sana. Konzu buabo vai sanoi, ku suarnu rodieu Hukkaloih-Bakkaloih nähte, myö ylen äijäl varaimmo sidä, peityimmö od’d’ualah nenässäh, ku korvat oldas iral (pidäyhäi kuunnelta!). Eistyimmö lähembä buabua, rounoku häi voinus vardoija meidy nennis Hukkalois-Bakkalois. Algavui suarnu: “Pihal oli pimei-pimei. Tuldih kyläh Hukkalat-Bakkalat. Juostah. Silmät suuret-suuret, jallat pitkät-pitkät, korvat suuret-suuret, nenät pitkät-pitkät. Tuldih Hukkalat-Bakkalat Fed’an pihah. Kyzytäh: – Maguaugo teijän poigu? – Maguau, maguau, mengiä iäres! Juostah Hukkalat-Bakkalat ielleh. Tuldih Fokan pihah. Kyzytäh: – Maguaugo teijän tyttöine?” Nenga hukat lähettih meijän kodii. Meidy ylen äijäl varaitti. Kuni meijän pihassah oli viizi taloidu, vie sai tirpua. Vot hukat ollah jo meijän pihas. Da vie veriälöih kolkutetah. A buabo kyzyy: “Kuuletgo, meile pihaveriäh kolkutetah.” Tiettäväine, kuulen. Hos i tiijän, ku se buabo kolkuttelou seiniä. Kurkoine nouzi keroih, voin vaiku piädy häilätä, varaitti, ku suun avattuu minuu löytäh. I zavodihes pagin, jo minuh nähte kyzytäh, maguango. Buabo sanoi, ku minä maguan i ku hukat mendäs ielleh eččimäh niilöi, ket ei muata. Vaiku sen jälles, konzu buabo sanoi, ku hukat lähtiettih meijän pihaspäi iäres, minä heitin od’d’ualan. Varavostu kämmenet oldih märrät, a šokat oldih ruskiet. A ku buabo sanonus hukile, ku minä en magua da hyö otettas minuu meččäh? Lapsen mielin duumaičin, ku hukkua oli viizi. Niilöil oldih suuret läpettäjät silmät da pitkät sorkat, opi tabua moine. Otetah minuu, vietäh meččäh, a buabo on vahnu, ei sua minuu järilleh. Tottu sanuo, buabal sil aigua oli vaiku 65 vuottu igiä. Žiäli, ku en kyzynyh hänel, kus häi tiijusti tämän suarnan. Mindäh minä enämbiä nikus sidä en kuulluh? Minun buabo Akulina Vasiljevna eli 90 vuottu, ven’akse häi ei paissuh, tiezi vaiku sen-tämän mattisanan ven’akse. Mustan, oli moine kižalugu karjalakse: “Yksi, kaksi, kolme, nelli, viizi, kuuzi – pappi sluuži”. Mindählienne toizii luguloi da suarnoi minä en musta...