Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

D’akun Timuoin Kattid sulhaštettih viidančat

История изменений

27 мая 2020 в 17:11 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  – Nu oldih kieran sulhaižet. Nu sulhaštettih. Sigä oli toko sügüz oli entiä, Pokrovan d’o d’älgele vai midä. Siiten terväh hüö tul’d’ih sih sulhaštetah. End oli muodo moine: sulhaštetah, pondravih dai kieraz i otetah iäre da. Kačo, Viidanal, Pokrovaspiäi oma se t’el’ekkulu se, moine, hebo dai kai. Ed häi siid hätkekse natravide. Nu, siit küläs in’t’eresno: ”Oi, läkämme svuad’bot kaččomah! Viidančat, Katti mänöu miehele D’akun Timuoin, kelle mänöu da kai”. Siid müö mänimme sinnä kai külä kerävüu kačotah: in’t’eresno kaččoj on. Nu, sih stolah sih vähäine ugoššenii, azuttih da gostitetah da kai. Ken heit siit naverno nene eigo tuodu nu oma rodu kentahto tuoi. Siit starikke se oli, oi, Petrovičakse entiä kui kirguttih Čurkin se oligo familii Petrovič. Häi ku nouzi, sigä stopkid da kai sanou ka: ”Kat’a, tule, vai sanou minun poige. Kačo, ej ole paha, sanou. Tule vai sanou ka müö emme palaižin saaharit süö, meill on škapampiäl sanou piät saaharit seižotah sanou, da čajud d’uomme, sanou, ainos. Tule vai edelleh, Kat’a, sanou, älä minum Van’at-poigat paheksi. Tule vai, sanou, ka meil škapampiäl sanou piät saharit seižotah, sanou. Hot’ d’uonemme viinat, ka emme kaikkid d’uo. Tule vai, sanou, rodih vie sille hüvä elädä nu”. Meil in’t’eresno to kundelta, midä sanou. Nu siid i sanou ka: ”Ole vai vaikkani vie minä voin i pajattai. Hoi, Kat’a, sanou, mänöugo pahaks mieleks sinule vai ei?” Nu, a siit ken andau miehele, ka häntte na: ”Oh, požaalusta, požaalusta pajata da kai”. Siiten: ”Oh, ja na bočke sižu, bočka katice, men’a paročka n’e l’übit, posle fatice. Vot, Kat’a, sanou, nenga sanou pidäv Viidanal elädä”. Nu, a siit sem päin hänttei otettih sih. I nüg on vie hengis. Kačo, lapset hüvät suai dai poigad on hüvät, sigä Viidanal net sil’ Katil. Dai eli kaiken igän. A enämbi ku mäni häi sinnä miehele, ka eigor’ani kävünü ni pruaznikuoile dani mille Pelduoižih. Pahaz elaigas pakui iäre ka, moužed’ i hüväi elaige oli sigä Viidanal hänel. Vot mugomad oli.

27 мая 2020 в 17:10 Нина Шибанова

• изменил(а) текст перевода
  – Ну, были однажды сваты. Ну, сватали. Уже осень была, не знаю, вскоре после покрова, наверно. Тогда они и приехали свататься к ним. Раньше был обычай такой: сватались и, если понравилась девушка, так сразу и увозили. Из Видан приехал на лошади, телега старая, захудалая. Время позднее, потому нельзя долго задерживаться тут. Нам интересно: «Ой, пойдемте свадьбу смотреть! Виданцы приехали, Тимуойя Дякун Катти выходит замуж за виданца, посмотрим [жениха], за кого выходит да все». Мы зашли туда – вся деревня собирается, наблюдают: интересно же смотреть. Ну, на стол подали немножко кушанья, гости угощаются тут да все. А угощенье, наверно, кто-нибудь из своей родни принес. [За столом] старик сидел, Петровичем звали, не знаю, Чуркин или как была его фамилия, кто его знает. Он поднялся, стопки да все приготовлены, и говорит: «Катти, выходи замуж за моего сына. Неплохой он парень. Мы сахар кусочками не кушаем, у нас на шкафу головки сахару стоят, да чай пьем все время. Выходи, Катя, смело, не откажи моему Ване. У нас на шкафу головки сахару стоят. Хоть пьем водку, но не все пропиваем. Выходи, будет у тебя хорошая жизнь». Нам интересно слушать, что [старик] говорит. А он опять и говорит: «Послушайте, как я могу еще петь, только молчите. А ты, Катя, [скажи], понравится ли тебе или нет (мое пение)?» А те, кто выдают дочь замуж, отвечают ему: «Ой, пожалуйста, пожалуйста, спойте!» Он [поет]: «Ох, я на бочке сижу, бочка катится. Меня, меня парочка не любит, потом схватится. Вот, Катя, так нужно в Виданах жить». В этот день ее и увезли. И теперь еще жива. Катти детей хороших вырастила, сыновья хорошие такие. В Виданах так и жила весь век. После того, как вышла она туда замуж, так бедняжка больше не приезжала в Пелдожу на праздники. Избавилась от плохой жизни, так может хорошая и была жизнь у нее в Виданах. Вот такие были [дела].

27 мая 2020 в 17:09 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  – Nu oldih kieran sulhaižet. Nu sulhaštettih. Sigä oli toko sügüz oli entiä, Pokrovan d’o d’älgele vai midä. Siiten terväh hüö tul’d’ih sih sulhaštetah. End oli muodo moine: sulhaštetah, pondravih dai kieraz i otetah iäre da. Kačo, Viidanal, Pokrovaspiäi oma se t’el’ekkulu se, moine, hebo dai kai. Ed häi siid hätkekse natravide. Nu, siit küläs in’t’eresno: ”Oi, läkämme svuad’bot kaččomah! Viidančat, Katti mänöu miehele D’akun Timuoin, kelle mänöu da kai”. Siid müö mänimme sinnä kai külä kerävüu kačotah: in’t’eresno kaččoj on. Nu, sih stolah sih vähäine ugoššenii, azuttih da gostitetah da kai. Ken heit siit naverno nene eigo tuodu nu oma rodu kentahto tuoi. Siit starikke se oli, oi, Petrovičakse entiä kui kirguttih Čurkin se oligo familii Petrovič. Häi ku nouzi, sigä stopkid da kai sanou ka: ”Kat’a, tule, vai sanou minun poige. Kačo, ej ole paha, sanou. Tule vai sanou ka müö emme palaižin saaharit süö, meill on škapampiäl sanou piät saaharit seižotah sanou, da čajud d’uomme, sanou, ainos. Tule vai edelleh, Kat’a, sanou, älä minum Van’at-poigat paheksi. Tule vai, sanou, ka meil škapampiäl sanou piät saharit seižotah, sanou. Hot’ d’uonemme viinat, ka emme kaikkid d’uo. Tule vai, sanou, rodih vie sille hüvä elädä nu”. Meil in’t’eresno to kundelta, midä sanou. Nu siid i sanou ka: ”Ole vai vaikkani vie minä voin i pajattai. Hoi, Kat’a, sanou, mänöugo pahaks mieleks sinule vai ei?” Nu, a siit ken andau miehele, ka häntte na: ”Oh, požaalusta, požaalusta pajata da kai”. Siiten: ”Oh, ja na bočke sižu, bočka katice, men’a paročka n’e l’übit, posle fatice. Vot, Kat’a, sanou, nenga sanou pidäv Viidanal elädä”. Nu, a siit sem päin hänttei otettih sih. I nüg on vie hengis. Kačo, lapset hüvät suai dai poigad on hüvät, sigä Viidanal net sil’ Katil. Dai eli kaiken igän. A enämbi ku mäni häi sinnä miehele, ka eigor’ani kävünü ni pruaznikuoile dani mille Pelduoižih. Pahaz elaigas pakui iäre ka, moužed’ i hüväi elaige oli sigä Viidanal hänel. Vot mugomad oli.

27 мая 2020 в 17:08 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) перевод текста
• создал(а) текст: – Nu oldih kieran sulhaižet. Nu sulhaštettih. Sigä oli toko sügüz oli entiä, Pokrovan d’o d’älgele vai midä. Siiten terväh hüö tul’d’ih sih sulhaštetah. End oli muodo moine: sulhaštetah, pondravih dai kieraz i otetah iäre da. Kačo, Viidanal, Pokrovaspiäi oma se t’el’ekkulu se, moine, hebo dai kai. Ed häi siid hätkekse natravide. Nu, siit küläs in’t’eresno: ”Oi, läkämme svuad’bot kaččomah! Viidančat, Katti mänöu miehele D’akun Timuoin, kelle mänöu da kai”. Siid müö mänimme sinnä kai külä kerävüu kačotah: in’t’eresno kaččoj on. Nu, sih stolah sih vähäine ugoššenii, azuttih da gostitetah da kai. Ken heit siit naverno nene eigo tuodu nu oma rodu kentahto tuoi. Siit starikke se oli, oi, Petrovičakse entiä kui kirguttih Čurkin se oligo familii Petrovič. Häi ku nouzi, sigä stopkid da kai sanou ka: ”Kat’a, tule, vai sanou minun poige. Kačo, ej ole paha, sanou. Tule vai sanou ka müö emme palaižin saaharit süö, meill on škapampiäl sanou piät saaharit seižotah sanou, da čajud d’uomme, sanou, ainos. Tule vai edelleh, Kat’a, sanou, älä minum Van’at-poigat paheksi. Tule vai, sanou, ka meil škapampiäl sanou piät saharit seižotah, sanou. Hot’ d’uonemme viinat, ka emme kaikkid d’uo. Tule vai, sanou, rodih vie sille hüvä elädä nu”. Meil in’t’eresno to kundelta, midä sanou. Nu siid i sanou ka: ”Ole vai vaikkani vie minä voin i pajattai. Hoi, Kat’a, sanou, mänöugo pahaks mieleks sinule vai ei?” Nu, a siit ken andau miehele, ka häntte na: ”Oh, požaalusta, požaalusta pajata da kai”. Siiten: ”Oh, ja na bočke sižu, bočka katice, men’a paročka n’e l’übit, posle fatice. Vot, Kat’a, sanou, nenga sanou pidäv Viidanal elädä”. Nu, a siit sem päin hänttei otettih sih. I nüg on vie hengis. Kačo, lapset hüvät suai dai poigad on hüvät, sigä Viidanal net sil’ Katil. Dai eli kaiken igän. A enämbi ku mäni häi sinnä miehele, ka eigor’ani kävünü ni pruaznikuoile dani mille Pelduoižih. Pahaz elaigas pakui iäre ka, moužed’ i hüväi elaige oli sigä Viidanal hänel. Vot mugomad oli.