Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Kolmattakymmendä šeiččimeš piä (Kaheškymmeneššeiččimeš piä)

История изменений

30 ноября 2021 в 15:18 Нина Шибанова

• изменил(а) заголовок
  с MATVEISTA SVʼATOI JOVANGELI. Kolmattakymmendä šeiččimeš piä (Kaheškymmeneššeiččimeš piä)
  на Kolmattakymmendä šeiččimeš piä (Kaheškymmeneššeiččimeš piä)
• создал(а) комментарий источника: MATVEISTA SVʼATOI JOVANGELI

18 ноября 2021 в 12:56 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) текст: ¹ Huomenekšella keškenäh pandih kaikin arhereit i rahvahan vanhemmat Šyndyruohtinah nähä, jotto händä tappua. ² I šidohuo hänen, šuatettih i annettih vanhemmalla Pontiskoila Piluatalla. ³ Šilloin, kuin nägi Iuda, hänen andaja, jotto hänen viäritettih, tuli hänellä ylen pahamielešti, i ando järelläh kolmekymmendä hobiezet arhereiloila i vanhemmilla, ⁴ Paissešša: Riähkih kavoin, annoin teilä oigien veren. A hyö šanottih: Mi meilä? Šie niät. ⁵ I luoduo kiriköššä hobiezet, pois’ läksi, i mändyö, riputtih. ⁶ A arhereit, ottahuo hobiezet, paistih: Ei šovi heidä panna kirikköh, ollah veren hinda. ⁷ I keškenäh pandih oštua niillä padaniekan pellon, kätettäväkši vierahan rannan rahvašta. ⁸ Tämän täh že peldo täh šua kuččuočou veripellokši. ⁹ Tuli šilloin Ijeremein prorokan šanalla, kuin hiän šano: I otettih kolmekymmendä hobiezet, hinnan kaupatušta, kumbazen kaupattih Izruajelin poijista, ¹⁰ I annettih hiät padaniekan pellošta, kuin šano miula Jumala. ¹¹ Iisus šeizattih vanhemman edeh. I kyžy häneldä vanhin, paissešša: Šiego olet Iudejoin kuningaš? Iisus šano hänellä: Šie šanoit. ¹² I kuin paistih hänen piällä arhereit i vanhemmat, nimidä ei vaššuštan. ¹³ Šilloin šano hänellä Piluatta: Etgo šie kuule, midä šiun piällä nämä paissah? ¹⁴ I ei vaššuštan hänellä yhtä šanua, äššen ylen äijäldi diivuoliečih vanhin. ¹⁵ Aino kallis’päivänä oli vanhemmalla taba laškie rahvahalla yhtä šivottuo, kummas’t’a tahottih. ¹⁶ Oli šilloin šivokšissa ei hyvä mieš, nimie myöt’ Varavva. ¹⁷ Kuin hyö kerayvyttih, šano heilä Piluatta: Kummas’t’a tahotta kahešta, laššen teilä? Varavvuago, ali Iisussua, kummas’t’a kučutah toizin Hristos? ¹⁸ Tieži hiän, jotto vihua myöt’ hänen annettih. ¹⁹ Kuin šielä vannotti hiän, työndi hänen luo hänen naine šanuo: Elä voi šie tartuo täh oigieh, äijän mie vaivuačin nyt unissa hänen täh. ²⁰ A arhereit i vanhemmat kuhjutettih rahvahan pakota Varavvua, a Iisussua hävittiä. ²¹ I kyžy heildä vanhin: Kedä tahotta kahešta, laššen teilä? A hyö šanottih: Varavvan. ²² Šano heilä Piluatta: Nin mi miula luadie Iisusalla, kummas’t’a toizin kučutah Hristos? Kaikin hänellä šanottih: Ana liey riputettu. ²³ A vanhin šano: Min hiän pahan luadi? A hyö enämmäldi möistih paissešša: Ana liey riputettu. ²⁴ Nähtyö Piluatta, jotto ei voi auttua, a vain enämmän mögy noužou, ottahuo vettä, pezi kiät rahvahan ieššä, paissešša: Oigie mie olen tämän oigien vereštä; työ niättä. ²⁵ I vaštah kaikki rahvaš šanottih: Olgah hänen veri miän piällä i miän lapšien piällä. ²⁶ Šilloin laški heilä Varavvan, a Iisussua, lyödyö, ando heilä riputettavakši. ²⁷ Šilloin vanhemman salduatat, ottahuo Iisussua, šuatettih suudupaikkah, i äijä salduattua ymbäri hänen šeizatettih. ²⁸ I heittähyö hänen piäldä vuattiet, šuoritettih ruššoppah vuattieh; ²⁹ I punohuo venčan kukkopuušta, pandih piäh hänellä, i šauvan oigieh kädeh annettih; i heittiäčehyö hänellä edeh polvuzin, nagretteliečettih, paissešša: Terveh, Iudejoin kuningaš! ³⁰ I šylgehyö hänen piällä, otettih šauvan, i lyödih händä piädä vaš. ³¹ I kuin jo nagratteliečettih, heitettih hänen piäldä ruššopan vuattien i šuoritettih hänen omih vuatteih, i šuatettih hänen riputettavakši. ³² Lähtehyö, päivytettih mieštä Kirinejašta, nimie myöt’ Simonua; i žen ahissettih kandua hänen ristie. ³³ I tulduo paikalla nimie myöt’ Golgofalla, mi šanuočou oččapaikka, ³⁴ Annettih hänellä juuva muigieda juomis’t’a šapen kera ševotettuo; i otteli, i ei ruven juomah. ³⁵ Hänen riputtajat juattih hänen vuattiet, luoduo arbah. ³⁶ I istuos’s’a, vardeidih šielä händä. ³⁷ I peijettih hänen piän piällä kirjutetun hänen viäryön: Tämä on Iisus, Iudejoin kuningaš. ³⁸ Šilloin riputettih hänen kera kakši razboiniekkua: yhen oigiella puolella, toizen važamella. ³⁹ Šiiričči kävelijät haukuttih händä, lekuttuas’s’a omilla piälöilä ⁴⁰ I paissešša: Kirikön levittäjä i kolmena päivänä šeizattaja, piäže iče; kuin olet Jumalan Poiga, lähe rissildä. ⁴¹ Niin i arhereit haukkuos’s’a kirjamiehien kera, i vanhembien kera, i farisejoin kera, paistih: ⁴² Muida šäilytti, iččiedägo ei voi šäilyttiä? Kuin ollou Izruajelin kuningaš, ana nyt lähtöy rissildä, i uššomma hänellä. ⁴³ Uššaldih Jumalah: Ana nyt hiän piäštäy hänen, kuin tahtonnou hänellä. Šano hiän: Mie olen Jumalan Poiga. ⁴⁴ Niin i razboiniekat, hänen kera riputetut, händä haukuttih. ⁴⁵ Kuuvennešta kodvašta pimie oli kaikella mualla yhekšändeh kodvah šua. ⁴⁶ Yhekšändenä kodvana mögähtih Iisus korgiella iänellä, paissešša: Ili, Ili! Lama savahfani? Mi on: Jumala miun, Jumala miun, mintäh miun jätit? ⁴⁷ I muuvennet šiinä šeizojista, kuulduo, paistih: Il’l’ua tämä kuččuu. ⁴⁸ I terväzeh yksi heistä mäni i otti pakkulin, i täyvyttähyö muigiella juomizella, i pizyttähyö šauvalla, juotteli händä. ⁴⁹ A toizet paistih: Elä košše, ana niämmä, kuin tulou Il’l’a piäštämäh händä. ⁵⁰ Iisus vielä mögähti korgiella iänellä, i laški hengen. ⁵¹ I ka vuattie kirikön oviloisa rebih kahekši ylizeštä piäštä alizeh; i mua šärey dy; i kivet halgieldih; ⁵² I kalmat avauvuttih; i äijät kuolluot sv’atoit nouštih, ⁵³ I lähtehyö kalmoista, hänen virguonnan jälgeh, mändih sv’atoih linnah, i äijillä ožuttuačettih. ⁵⁴ A Šuan miehen piällä vanhin i hänen kera ket vardeidih Šyndyruohtinua, nähtyö muan šäräjännän i kaikki, ylen pölläššyttih i paistih: Toveštah tämä oli Jumalan Poiga. ⁵⁵ Oldih šiinä i äijät naizinehmizet, kumbazet edähädä kačottih, i kumbazet Šyndyruohtinan jälles ti Galilejašta aššuttih, i hänellä rakaššettih. ⁵⁶ Niissä oli Magdalina Muarie, i Juakovan i Jose in muamo Muarie, i Zevedein poigien muamo. ⁵⁷ Jo myöhä, tuli elokaš mieš Arimafejašta, nimie myöt’ Ossippa, kumbane i iče opaštu Šyndyruohtinašta; ⁵⁸ Tämä, tulduo Piluatan luo, pakkoi Šyndyruohtinan hibiedä. Šilloin käški Piluatta andua hibien. ⁵⁹ I ottahuo Ossippa hibien, kiäri hänen puhtahalla šollella. ⁶⁰ I pani hänen uudeh omah kalmah, kumbane oli luajittu kiveššä; i panduo šuuren kiven kalmanšuuh, pois’ läksi. ⁶¹ Oli šiinä Magdalina Muarie i toine Muarie, i issuttih kalman kohašša. ⁶² Toisa päivänä viijenneštä päiväštä keräyvyttih arhereit i fariseit Piluatan luo, ⁶³ I paistih: Herra, muissuttima myö, že muanittaja, vielä elošša olduo, pagizi: Kolmen päivän jälgeh virguon. ⁶⁴ Nin käšše lujendua kalma kolmandeh päiväh šua, kuin ei viedäis’ hänen, tulduo hänen opaššettavat yöllä, i šanotah rahvahalla: Virgoi kuoleista; i lienöy jälgimäne valehuš pahembi enžimästä. ⁶⁵ A Piluatta šano heilä: On teilä vardeiččijat; mängiä, lujendakkua kuin tiijättä. ⁶⁶ I hyö, mändyö, lujennettih kalman, pečatoiduo kiven, pandih vardeiččijat.