Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Peittopakina viinasatun vuokruajista

История изменений

04 июля 2022 в 14:40 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  ¹Iisussa rupesi pakajamah heilä peittopakinoilla.^ Hiän šano: «Mieš issutti viinasatun.^ Hiän luati aijan šen ympärillä, louhi kallivoh altahan viinamarjojen tallomista varoin ta rakenti vahilla lavan.^ Šiitä hiän vuokrasi satun viinamarjan kašvattajilla ta iče läksi vierahih maih. ²Šovittuh aikah hiän työnsi oman paššarin viinamarjan kašvattajien luo, jotta šais heiltä oman ošan satun marjoista. ³Ka nepä otettih mieš kiini, piekšettih hänet ta toimitettih jälelläh tyhjin käsin. ⁴Isäntä työnsi heijän luo toisen paššarin.^ Tätä hyö kivitettih, lyötih piäh ta häpien kera toimitettih jälelläh. ⁵Šiitä hiän työnsi tuaš uuvven paššarin, tämä hyö tapettih.^ Vielä monie muita isäntä toimitti viinamarjan kašvattajien luo. ^ Yksie hyö piekšettih, toisie tapettih. ⁶Lopulta jäi vain hänen armaš poika.^ Viimesekši isäntä työnsi poikah heijän luo, iče tuumaičči: "Miun omua poikuani hyö ei ruohita koškie". ⁷No a viinamarjan kašvattajat tuumaitih keškenäh: "Tällä jiäy tuaton kuoltuo viinasatu.^ Tappakka hänet, niin satu on miän". ⁸Hyö otettih poika kiini, tapettih hänet ta luotih pois viinasatušta. ⁹Mitäpä viinasatun isäntä nyt ruatau? Hiän tulou ta tappau nuo viinankašvattajat ta vuokruau satun toisilla. ¹⁰Oletta vet luken Pyhistä Kirjutukšista tämän kohan: – Kivi, mi ei rakentajilla kelvannun, on nyt rakennukšen piäkivi. ¹¹Hospotilta tämä on tullun, ta meistä še on šuuri kumma». ¹²Ylipapit, sakonanopaštajat ta rahvahan vanhimmat hokšattih, jotta Iisussa pakasi heistä täššä peittopakinašša.^ Hyö ois tahottu ottua Hänet kiini, ka varattih rahvašta, šentäh annettih Hänen olla ta lähettih pois.

04 июля 2022 в 14:35 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) перевод текста
• создал(а) текст: ¹Iisussa rupesi pakajamah heilä peittopakinoilla.^ Hiän šano: «Mieš issutti viinasatun.^ Hiän luati aijan šen ympärillä, louhi kallivoh altahan viinamarjojen tallomista varoin ta rakenti vahilla lavan.^ Šiitä hiän vuokrasi satun viinamarjan kašvattajilla ta iče läksi vierahih maih. ²Šovittuh aikah hiän työnsi oman paššarin viinamarjan kašvattajien luo, jotta šais heiltä oman ošan satun marjoista. ³Ka nepä otettih mieš kiini, piekšettih hänet ta toimitettih jälelläh tyhjin käsin. ⁴Isäntä työnsi heijän luo toisen paššarin.^ Tätä hyö kivitettih, lyötih piäh ta häpien kera toimitettih jälelläh. ⁵Šiitä hiän työnsi tuaš uuvven paššarin, tämä hyö tapettih.^ Vielä monie muita isäntä toimitti viinamarjan kašvattajien luo. ^ Yksie hyö piekšettih, toisie tapettih. ⁶Lopulta jäi vain hänen armaš poika. Viimesekši isäntä työnsi poikah heijän luo, iče tuumaičči: "Miun omua poikuani hyö ei ruohita koškie". ⁷No a viinamarjan kašvattajat tuumaitih keškenäh: "Tällä jiäy tuaton kuoltuo viinasatu.^ Tappakka hänet, niin satu on miän". ⁸Hyö otettih poika kiini, tapettih hänet ta luotih pois viinasatušta. ⁹Mitäpä viinasatun isäntä nyt ruatau? Hiän tulou ta tappau nuo viinankašvattajat ta vuokruau satun toisilla. ¹⁰Oletta vet luken Pyhistä Kirjutukšista tämän kohan: – Kivi, mi ei rakentajilla kelvannun, on nyt rakennukšen piäkivi. ¹¹Hospotilta tämä on tullun, ta meistä še on šuuri kumma». ¹²Ylipapit, sakonanopaštajat ta rahvahan vanhimmat hokšattih, jotta Iisussa pakasi heistä täššä peittopakinašša.^ Hyö ois tahottu ottua Hänet kiini, ka varattih rahvašta, šentäh annettih Hänen olla ta lähettih pois.