Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Peittopakina ounahašta konnunhoitajašta

История изменений

29 августа 2022 в 11:14 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  ¹Šiitä Iisussa šano opaššettavilla: «Yhellä pohatalla miehellä oli konnunhoitaja.^ Isännällä kielittih, jotta še käyttäy tyhjäh hänen rahoja. ²Isäntä kučču miehen luokšeh ta šano: "Mitä mie šiušta kuulen? Näytä tilikirjat ta kerro, mih olet käyttän varat.^ Miun taluo šie et enämpi hoija". ³Šiitä konnunhoitaja rupesi tuumimah: "Mitäpä mie nyt ruatasin? Isäntä panou miut pois konnunhoitajan hommašta. Kaivua mie en jakša, kyšyö on huikie. ⁴Aha, nyt tiijän, mitä ruan.^ Pien huolen, jotta löytyy šemmosie, ket otetah miut omah taloh, konša jouvun pois täštä hommašta". ⁵Šiitä hiän kučču luokšeh toini toisen jälkeh niitä, ket oltih isännällä velašša.^ Enšimmäiseltä hiän kyšy: ⁶"Äijänkö šie olet velašša miun isännällä"? Mieš vaštasi: "Šata renkie šiemenvoita". Konnunhoitaja šano: "Täššä on šiun velkakirja.^ Istuuvu ruttoseh ta kirjuta, jotta viisikymmentä". ⁷Šiitä hiän kyšy toiselta: "Äijänköš šie olet velašša"? Še vaštasi: "Šata puista vehnyä". Konnunhoitaja šano: "Täššä on šiun velkakirja.^ Kirjuta, jotta kahekšankymmentä". ⁸Ta isäntä kehu ounahan konnunhoitajan viisahutta.^ Tosi on, jotta tämän muailman lapšet eletäh keškenäh viisahammin kuin valon lapšet. ⁹Mie šanonki teilä: hommakkua tämän muailman eloloilla ičellänä tovarissoja, kumpaset otetah tiät ilmasenikusih taloloih, konša niitä eloja enämpi ei ole. ¹⁰Keneh voit luottua pieneššä, šiih voit luottua šuureššaki.^ Ken pieneššä ei ole rehellini, še šuurešša niise ei ole rehellini. ¹¹Kun teilä ei voine uškuo muallisie rikkahukšie, niin kenpä uškou teilä ilmasenikusie rikkahukšie? ¹²Kun työ että voine huolehtie vierahista hyvysistä, niin kenpä teilä antau šen, mi on tiän oma. ¹³Ei yksikänä paššari šuata paššata kahta isäntyä. Kun hiän tykännöy yhtä, niin toista vihuau; kun yhtä pitänöy arvošša, toista pahekšiu. Että työ voi yhtä aikua sluušie Jumalalla ta mammonalla». ¹⁴Farisseit kuultih tämä kaikki.^ Hyö oltih ahnehet rahalla, ta niin hyö ruvettih ivual'omah Iisussua. ¹⁵No Hiän šano heilä: «Työ oletta niitä, kumpaset ihmisien šilmissä luatiuvutah hyvikši, a Jumala tietäy tiän šiämet. Še, mi on arvokašta ihmisien šilmissä, še on Jumalašta ilkie».

29 августа 2022 в 11:08 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  ¹Šiitä Iisussa šano opaššettavilla: «Yhellä pohatalla miehellä oli konnunhoitaja.^ Isännällä kielittih, jotta še käyttäy tyhjäh hänen rahoja. ²Isäntä kučču miehen luokšeh ta šano: "Mitä mie šiušta kuulen? Näytä tilikirjat ta kerro, mih olet käyttän varat.^ Miun taluo šie et enämpi hoija". ³Šiitä konnunhoitaja rupesi tuumimah: "Mitäpä mie nyt ruatasin? Isäntä panou miut pois konnunhoitajan hommašta. Kaivua mie en jakša, kyšyö on huikie. ⁴Aha, nyt tiijän, mitä ruan.^ Pien huolen, jotta löytyy šemmosie, ket otetah miut omah taloh, konša jouvun pois täštä hommašta". ⁵Šiitä hiän kučču luokšeh toini toisen jälkeh niitä, ket oltih isännällä velašša.^ Enšimmäiseltä hiän kyšy: ⁶"Äijänkö šie olet velašša miun isännällä"? Mieš vaštasi: "Šata renkie šiemenvoita". Konnunhoitaja šano: "Täššä on šiun velkakirja.^ Istuuvu ruttoseh ta kirjuta, jotta viisikymmentä". ⁷Šiitä hiän kyšy toiselta: "Äijänköš šie olet velašša"? Še vaštasi: "Šata puista vehnyä". Konnunhoitaja šano: "Täššä on šiun velkakirja. Kirjuta, jotta kahekšankymmentä". ⁸Ta isäntä kehu ounahan konnunhoitajan viisahutta.^ Tosi on, jotta tämän muailman lapšet eletäh keškenäh viisahammin kuin valon lapšet. ⁹Mie šanonki teilä: hommakkua tämän muailman eloloilla ičellänä tovarissoja, kumpaset otetah tiät ilmasenikusih taloloih, konša niitä eloja enämpi ei ole. ¹⁰Keneh voit luottua pieneššä, šiih voit luottua šuureššaki.^ Ken pieneššä ei ole rehellini, še šuurešša niise ei ole rehellini. ¹¹Kun teilä ei voine uškuo muallisie rikkahukšie, niin kenpä uškou teilä ilmasenikusie rikkahukšie? ¹²Kun työ että voine huolehtie vierahista hyvysistä, niin kenpä teilä antau šen, mi on tiän oma. ¹³Ei yksikänä paššari šuata paššata kahta isäntyä. Kun hiän tykännöy yhtä, niin toista vihuau; kun yhtä pitänöy arvošša, toista pahekšiu. Että työ voi yhtä aikua sluušie Jumalalla ta mammonalla». ¹⁴Farisseit kuultih tämä kaikki.^ Hyö oltih ahnehet rahalla, ta niin hyö ruvettih ivual'omah Iisussua. ¹⁵No Hiän šano heilä: «Työ oletta niitä, kumpaset ihmisien šilmissä luatiuvutah hyvikši, a Jumala tietäy tiän šiämet. Še, mi on arvokašta ihmisien šilmissä, še on Jumalašta ilkie».

29 августа 2022 в 10:52 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  ¹Šiitä Iisussa šano opaššettavilla: «Yhellä pohatalla miehellä oli konnunhoitaja.^ Isännällä kielittih, jotta še käyttäy tyhjäh hänen rahoja. ²Isäntä kučču miehen luokšeh ta šano: "Mitä mie šiušta kuulen? Näytä tilikirjat ta kerro, mih olet käyttän varat.^ Miun taluo šie et enämpi hoija". ³Šiitä konnunhoitaja rupesi tuumimah: "Mitäpä mie nyt ruatasin? Isäntä panou miut pois konnunhoitajan hommašta. Kaivua mie en jakša, kyšyö on huikie. ⁴Aha, nyt tiijän, mitä ruan.^ Pien huolen, jotta löytyy šemmosie, ket otetah miut omah taloh, konša jouvun pois täštä hommašta". ⁵Šiitä hiän kučču luokšeh toini toisen jälkeh niitä, ket oltih isännällä velašša.^ Enšimmäiseltä hiän kyšy: ⁶"Äijänkö šie olet velašša miun isännällä"? Mieš vaštasi: "Šata renkie šiemenvoita". Konnunhoitaja šano: "Täššä on šiun velkakirja. Istuuvu ruttoseh ta kirjuta, jotta viisikymmentä". ⁷Šiitä hiän kyšy toiselta: "Äijänköš šie olet velašša"? Še vaštasi: "Šata puista vehnyä". Konnunhoitaja šano: "Täššä on šiun velkakirja. Kirjuta, jotta kahekšankymmentä". ⁸Ta isäntä kehu ounahan konnunhoitajan viisahutta.^ Tosi on, jotta tämän muailman lapšet eletäh keškenäh viisahammin kuin valon lapšet. ⁹Mie šanonki teilä: hommakkua tämän muailman eloloilla ičellänä tovarissoja, kumpaset otetah tiät ilmasenikusih taloloih, konša niitä eloja enämpi ei ole. ¹⁰Keneh voit luottua pieneššä, šiih voit luottua šuureššaki.^ Ken pieneššä ei ole rehellini, še šuurešša niise ei ole rehellini. ¹¹Kun teilä ei voine uškuo muallisie rikkahukšie, niin kenpä uškou teilä ilmasenikusie rikkahukšie? ¹²Kun työ että voine huolehtie vierahista hyvysistä, niin kenpä teilä antau šen, mi on tiän oma. ¹³Ei yksikänä paššari šuata paššata kahta isäntyä. Kun hiän tykännöy yhtä, niin toista vihuau; kun yhtä pitänöy arvošša, toista pahekšiu. Että työ voi yhtä aikua sluušie Jumalalla ta mammonalla». ¹⁴Farisseit kuultih tämä kaikki.^ Hyö oltih ahnehet rahalla, ta niin hyö ruvettih ivual'omah Iisussua. ¹⁵No Hiän šano heilä: «Työ oletta niitä, kumpaset ihmisien šilmissä luatiuvutah hyvikši, a Jumala tietäy tiän šiämet. Še, mi on arvokašta ihmisien šilmissä, še on Jumalašta ilkie».

29 августа 2022 в 10:40 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) перевод текста
• создал(а) текст: ¹Šiitä Iisussa šano opaššettavilla: «Yhellä pohatalla miehellä oli konnunhoitaja. Isännällä kielittih, jotta še käyttäy tyhjäh hänen rahoja. ²Isäntä kučču miehen luokšeh ta šano: "Mitä mie šiušta kuulen? Näytä tilikirjat ta kerro, mih olet käyttän varat.^ Miun taluo šie et enämpi hoija". ³Šiitä konnunhoitaja rupesi tuumimah: "Mitäpä mie nyt ruatasin? Isäntä panou miut pois konnunhoitajan hommašta. Kaivua mie en jakša, kyšyö on huikie. ⁴Aha, nyt tiijän, mitä ruan.^ Pien huolen, jotta löytyy šemmosie, ket otetah miut omah taloh, konša jouvun pois täštä hommašta". ⁵Šiitä hiän kučču luokšeh toini toisen jälkeh niitä, ket oltih isännällä velašša.^ Enšimmäiseltä hiän kyšy: ⁶"Äijänkö šie olet velašša miun isännällä"? Mieš vaštasi: "Šata renkie šiemenvoita". Konnunhoitaja šano: "Täššä on šiun velkakirja. Istuuvu ruttoseh ta kirjuta, jotta viisikymmentä". ⁷Šiitä hiän kyšy toiselta: "Äijänköš šie olet velašša"? Še vaštasi: "Šata puista vehnyä". Konnunhoitaja šano: "Täššä on šiun velkakirja. Kirjuta, jotta kahekšankymmentä". ⁸Ta isäntä kehu ounahan konnunhoitajan viisahutta.^ Tosi on, jotta tämän muailman lapšet eletäh keškenäh viisahammin kuin valon lapšet. ⁹Mie šanonki teilä: hommakkua tämän muailman eloloilla ičellänä tovarissoja, kumpaset otetah tiät ilmasenikusih taloloih, konša niitä eloja enämpi ei ole. ¹⁰Keneh voit luottua pieneššä, šiih voit luottua šuureššaki.^ Ken pieneššä ei ole rehellini, še šuurešša niise ei ole rehellini. ¹¹Kun teilä ei voine uškuo muallisie rikkahukšie, niin kenpä uškou teilä ilmasenikusie rikkahukšie? ¹²Kun työ että voine huolehtie vierahista hyvysistä, niin kenpä teilä antau šen, mi on tiän oma. ¹³Ei yksikänä paššari šuata paššata kahta isäntyä. Kun hiän tykännöy yhtä, niin toista vihuau; kun yhtä pitänöy arvošša, toista pahekšiu. Että työ voi yhtä aikua sluušie Jumalalla ta mammonalla». ¹⁴Farisseit kuultih tämä kaikki.^ Hyö oltih ahnehet rahalla, ta niin hyö ruvettih ivual'omah Iisussua. ¹⁵No Hiän šano heilä: «Työ oletta niitä, kumpaset ihmisien šilmissä luatiuvutah hyvikši, a Jumala tietäy tiän šiämet. Še, mi on arvokašta ihmisien šilmissä, še on Jumalašta ilkie».