Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Frolanpäiv Mišinselgäs

История изменений

10 сентября 2022 в 15:06 Александра Родионова

• создал(а) текст
• создал(а) текст: Kyliin vahnembad eläjäd tietäh, što d’oga kyläs, d’oga hierus ainoz pidettih omad pruaznikkad. Ezimarkaks, Priäžas oman pruaznikan on olnu Spuasanpäiv, Pyhärves da Tuaškolas – Il’l’anpäiv, Kend’ärves – Stroičč, D’ogensuus – Kazanskuu, Paloniemes – Tiifinskuo da muga edelleh. Pruaznikan aigah kävydih ad’voih toine toižiile, gost’ad tuldah toižiis kylispiäi. Huondeksel kävydih kalmižemale, a päiväl emändäd da ižandäd poččivoittih omiid gostiid magedil piiragoil daigi toižiil syömižiil. Nygyy tahtoižin sanoda Frolanpäiväs. Sidä prazdnikkad pidetäh kezän dälgemäižen päivän – 31.elokuud, i sidä pruaznikkad pidetäh Mišinselgäs. Muga Frolanpäiväs on kirjutettu O. Ognevan da A. Konkan ”Pyhät da arret” -kniigas: ⊂...⊃ Frolua Selgis praznuittih muga: huondeksel emändäd d’o striäpitäh, gu tietäh, što toižiis kylispiäi tuldah ristikanzat, mužikat heboidenke ⊂...⊃ Loitozespiäi tuldah d’o ehtäl, a ken lähembä eläy, siid huondeksel... ⊂...⊃ (voit sežo lugeda: O. Ogneva, A. Konkka. Pyhät da arret. Karjalaine rahvahankalendari. Petroskoi, Verso. S. 253). Mišinselgy on vahne kylä, kudai seižou Nuožarven da D’essolan kyliin keskel. Sada vuotte tagaperin sie eli läs 100 miest, vuodel 2010 – kuuz’, a nygyy Mišinselgäs eläy oman akanke aivin eläi – Mikko Zaicev – minun toine dädöi. Talvel Mišinselägäs kromi hänt, ei nikedä elä, no kevädel da kezän, daigi sygyzen algun aigakse sih tulou elämäh äi rahvaste – kezakodieläjäd. Toižed heis konz-lienou elettih Mišinselgäs, toižil täs kyläs elettin vahnembad libo baboid da dedoid. Sendäh hyö tuldah omah kodoilah kezäkse elämäh kyläelaigad. Mikko Zaicev kaiken lapsestuzaigan eli Mišinselgäs, siid armejan d’älges tuli elämäh D’essoilah, kuz häin nai. Sie sovhozu andoi fateran hänel, kus häin eli oman suuren perehenke (hänel oli viiž laste). Mikko ruadoi šof’oran kaiken igan, läs 50 vuotte, penzijassuai. A 12 vuotte tagaperin tuli elämäh Mišinselgäh, kus eläy nygyy kaikenaigan. Kaiken vuoden kävyy kalah Vagatd’ärveh, kezäl da sygyzel kävyy meččäh gribah da muard’ah. Mikol on suur’ ižandoičus: häin pidab poččid da kanad, kazvattau kartohkad da d’uurikkahad. Mikon rindal ainoz eletäh koirad da kažid – ei ole aigad igävöita, konz on moine ”hoz’aistv”. A konz tulou kezä, siid bunukadgi tulou abuniekaks Mikko-dedoilluo. Konz kartohkad d’o kaivettu, muard’ad da griibad d’o kerätty, kalad d’ärves suattu, tulou Frolanpäiv. Sil päiväl Mikolluo tulou omad, ken rindal eläy, D’essoilas, ken Petroskois, a ken vie Suomes. Mikon stolan taga kaikile sijad kylläl. Muloižel kezal pandemijan tähte Frolanpäivän ei tulnu äi gostid – sanou Mikko: ”No täl vuodel meile Mišinselgäh on tulnu äi rahvaste, i poige Kurskapiäi kodoilah on tulnu, i Lusen’ka-čidžoi Suomespiäi on tulnu, toižed omad Priäžaspiäi. Huondeksel mänimme ezmäi kalmižmuale omiid muštelemah, a siid stolale, Val’oi, minun armaz akke d’o magedad syömižed on valmištannu. Tulgatgi, työ, meile tulijal vuodel Mišinselgäh!”