Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Omašta elämäštä Jyškärveššä

История изменений

20 марта 2023 в 15:21 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) текст: Poštie venehellä šouvettih. Viiži taluo n’edäl’iss on. N’edäl’in viis taluo šoutau, šiit toised viiši tuaš, toizen n’edäl’in, kolmaš [VF: vuorotel’l’en?], noo, noo. No kolmaš tuaš kolmannen, n’el’l’äš šiit’ä, n’el’l’ä vuoruo, mie šouvin’ n’el’l’ä kezyä tyttönä poštie. Uhtuošta? Ei, ei. Luušalmeh, Luušalmeh da Šuopaššalmeh. Suopaššalmeh. A kynnettih millä? Adralla. Puušt adra luajittih. Heposilla kynnettih. Puuštad luajittii. Mečäštä še. Puud. Rakennettih aa, rautan’i šiitä še, šepäš luajittih. A, aštivo luajittii puuaštivo, šiitä loppusilla jo i, rauta-aštiv ol’i. Uu… u… kuušešta, kuuzen okšua. Toizell… aigua kun on sruuja še n’i, kolme-n’el’l’ä okšua. Ta, tukutah da. Šiinä aštivo. A heinyä n’iitettih millä? Viikattehella? Viikattehila. Mimmošet viikattehet? Gorbuškoilla n’iitettii, a loppusilla jo stoikilla n’iitettii. Gorbuškoilla n’iitettih. A šiitä jo stoikat. Luajittih. Kа, l’eipyä ennen vejettih Kemistä, Šungušta. Šunguu käytii näin, l’innut kun šygyžyl’l’ä pyyvetäh, da ken on šielä nastojaššoi še kauppieš l’indujen, šiitä šil’l’ä myyväh. Noo. Še šiitä viöy šinne, Šunguh, da tavarua tuou tulleššah. Noo. A l’eipyä vejettih Kemistä. Heposilla. Talvilla. A kun ei piizua l’eipä talvella, n’i kevyäl’l’ä käytih, šiitä, venehil’l’ä. Iče. Kolme hengie veneheh. Kolme henkie veneheh? Kolme hengie veneheh. Rahvaš kuin elettih? Autettihko toin’i toisellah? Autettih. Autettih toin’i toizellah. Kynnettih, kel’l’ä ei ollun hevoista, n’i annettih hevosta kyn’d’yä. I druužno el’ettih, eikä riijeldy, eikä spoor’ittu. Ennen. Da. Jumalua užottih. Šee. Riähkyä varattih. Noo. Toin’i toistah autettih da. Pellod muaha šuatettih yhtä aikua, kun kaikkien’, jotta piäštäis kašvamah. Noo. A šiitä tuaš. Tulou Il’l’anpäivän aika. V avgusta. No avgustakuušša. Ruis’ pitäy kyl’vyä, še vuoširuiš, šiitä tuaž autettih, ei kaikkie mečäšt’ä tuotu, yksi tuou hepozen’, n’i šiitä kyn’däy puolen kyl’yä. Noo. Šil’l’ä tapua. Käytihkö toin’i toisih kost’ih? Käytih toin’i toiziel luo, gos’t’ih käytih, pruasn’ikkoita n’… t’iijettih, kir’ikköh käytih, mol’ittih. Ol’iko i pappi? Ol’i pappi, ol’i. Venäläin’i ol’i pappi? Venäl’äin’i pappi ol’i. Kolme, kolme pappie, kuol’i miän kyl’äh jo. Kolme pappie? Mm... A mistä n’iitä pappija työnnettih tänne? Vain ol’iko tiälä venäläisie? Arhangel’skoista, Vienašša opaššettih pappija duhhovnoissa seminar’issa, duhovnoiss učil’iššass opaššettih. Ne tultih tänne ta tiälä ikäh n’i elettih? Tiäl’ä el’ettih ikäh, ka kun nasnačaitih ka, še ol’i po nasnačen’iju, noo. Papin akka papad’d’a ol’i. Pappi jo pitäy olla naimis’issa, kun rupieuhan sl’uužimah, ei holostoita pappie oteta. Papin akat n’iise venäläiset oltih? Venäläiset, papin akad dai papid venäläised dai. Eikö hyö tiälä ikävöity, kuin hyö elettih? Mitä hyö ikävöit’ih, kun ol’i pappiloilla paraš herra. Noo. Papid el’et’t’ih hyvin, noo. Ei ne ikavöit’y, eikä, em mie t’iijä ikävyä, kuin heil ol’iž ollun ikävä. Ol’iko vielä ketän’ih venäläistä? Sluužaššoid oldih venäläizet, ur’at’nikka venäläin’i, piisar’i venäläin’i, kyl’issä mm... Šiitä, sluužaššoiloita ol’i n’äit’ä, splaavoja kuletettih, t’iäldä, Kuit’järveldä, oža, i N’ukkarvelda kuletettih tuaš... Mm... Ne oltih venäläiset? Venäläiset, kyl’ä täyši venäläistä ol’i noo. A t’iijettihkö karjalaiset venäjän kieltä ennen vanhah? T’iijet’t’ih. T’iijettih. T’iijettih. Venäjän kiel’i, Kospod’i pomilui, ka buitto ei, venäjän kiel’dä myö t’iesimä paremmin, kun nykyset. Noo. Paremmin t’iesimä, kun nykyset. Oletko šie kouluo käynyn? Olen. Millä kielellä? Venäjän kiel’el’l’ä, kolme talvie käyn kouluo. Vel’l’i käy… kouluo. Kolme vuotta Jyškärveššä, Vienašša, kuuži vuotta s… seminaaris’s’a. Opettaja ol’i venäläin’i? Venäläin’i, venäläin’i. Ol’iko mieš vain nain’i? Mieš, mieš, mieš. Venäl’äin’i. Myö opaštuma. Pitältikö hän tiälä el’i? Hiän el’i, pitäl’dä ol’i, mon’i vuotta ol’i Jyškärveššä. Opašti. Mie. Milma pyr’itettii Vienah šinne, opaššukših, šee, učit’el’n’icakši, a mie… jotta kun muamo om meitän kažvatti, da l’eškenä ol’i, da gor’uičči, n’in, šiitä, mie šanon: ”Mie en l’ähe n’ikunne”. A k… n’iir rupien el’ämäh hr’est’yän’äl’l’ä, n’iin’ n’i el’in. Pelduo kaaž… kažvattima da ruatoma, da muamon’i keralla da. Montako teitä muamolla ol’i? Muamollan’i еi ollun kun kakši, jo ol’i iel’l’ä män’n’ym miehel’l’ä yksi siz’är da Jarassima kolmaš. No hiän Vienašta jaloin käy autto meitän. Noo. A venyähekši, pošt’i venyähekši myö pakasima hänen keralla [VF: kenen?]. Vel’l’en. No kun učil’iššua kävel’imä kai venyähekše. Noo. Monda, mon’i i kyšyy vielä, jotta: ”Venäläin’iko oled vain karjalain’i?” [VF: N’iin?]. Tottaš tarou n’iitä. N’i: ”Karjalain’i olen, karjalain’i”. Noo. Šie karjalakše pakajat, niinkun Jyškyjärvellä paissah? Niin kum Jyškyjärvi mie pakajan ihan. Mie en n’iim pakaja, kun šie. Et šie pakaja, et šie, pakajad uhtuokši. A mie jyškyjärviehäkši ihan dai. Tuškin šie l’öyvätki toista šanua, jotta karjalakši. Mie ensin kerran kuulen tämmöistä pakinua. Noo, noo, noo. Alla Art’em’jevna tuošša, pakajamah, moužod hän šovašta, näköy hän, šitä, šiihi mäned muista n’i [VF: Mänen, mänen], noo. No n’i, a mie en muissa, enga mie i har’jottan, enga tietän, engä. Šemmon’i, paham miel’en kera kun ol’in, a-voi-voi-voi, oled mie ol’isin ollum bojevoi n’euvoštovallašša ruataja. En ois’, omua ruatuo ruatan, kun ei ol’is miula lapšed mändy. A kul lapšed mändii n’i. T’ehn’ikumašša Načči lop… lopetti, insitut’t’ih šuorii, a jol…, bumagad tuldih hänel’l’äh, mut kun osen’n’u insitut’t’ih l’äht’ie, noo, a pogip, gorot Kazan’i v okad’emi, gorot Kazan’, tois’ gorot On’iega, noo, gorod On’iegašša, kuol’i. Tuošš ollah šeinäl’l’ä, kačo vain. Lapšet, kun mečäššä olen’, n’i, šen aikua hod’i olen, n’i kun…, šiin olemma myö… No mitäkö viel’ä? Kum mänen, tuuvan, joukkoh. Šiel’ä om vene, meitä monda venehtä, pirt’t’il’öil’l’ä, n’ii, mie vaim mil’l’ä voizin šammuttua, jott ei lapšista pakinua otettais, mie etupiäššä heil’ä jo ezitän, jotta mie tänä piän šanon šen starinan, tuona piänä tuon starinan. A mintähpä še ei lapšista voi pakinua olla? Ka, a-voi-voi, kum paha mieleštän’i tulou šiitä kokonah [VF: A, še omista lapšista], no omista, no, šiitä, kokonah tuššiuhun, jott en voi öis’s’ä muata. Noo, ei kaikki olla yhemmoised ved, požal’eijušši pakautellah da, ei hyö, n’i mim puoleštah hyö žual’innam puoleštah. Vain ei main’itta n’i, miula kebiemb on. N’i, tuššin šil’l’ä starinalla. Splavšikat käyvää. Toizella aikua tulen verkon lazu… ”Tule šie ruttoseh Kira, tuaš, starinan, kundel’ijua on pirt’t’i täyži barakista tuldih, tuuval”.