Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Izrail՚u da Jumalan uskalmo

История изменений

14 августа 2023 в 12:14 Нина Шибанова

• изменил(а) текст
  ¹ Hristosan nimes sanon, minä pagizen tottu; i minun hengi sanou yhtes Pyhän Hengenke, minä en kielasta, gu sanon teile: ² minun sydämes on suuri pahamieli da loppumatoi tusku. ³ Tahtozin parembi iče olla kirottu da eroitettu Hristosas, gu se avvuttas minun vellii, minun rahvastu. ⁴ Ollahhäi hyö izrail՚alazet, heidy Jumal otti omikse lapsikse, heile Häi andoi oman valgien.^ Heijänke Häi luadii sovut, heile andoi Zakonan, sluužbat da uskalmot. ⁵ Heijän ollah tuatat, heis on lähtenyh Hristos ristikanzannu, Häi, kudai on kaikkii ylembäzenny, ilmazen ijän ylendetty Jumal.^ Amin՚! ⁶ No se ei merkiče sidä, buite Jumalan uskalmo Izrail՚ale meni tyhjäh. Eihäi kai izrail՚alazet kuuluta Izrail՚ah, ⁷ eigo kai Avraaman jälgeläzet tovel olla Avraaman lapset. Onhäi sanottu: «Isakas jatkuu sinun rodulangu». ⁸ Tämä merkiččöy sidä, gu kaikkii Avraaman lapsii, kudamat lähtiettih hänes, ei kačota Jumalan lapsikse, a Jumalan lapsikse kačotah vai niilöi, kudamat rodittihes uskalmon periä. ⁹ Nengahäi oli uskaldettu: «Tulien vuon täl aijal tulen järilleh sinun luo, i sit Sarral on jo poigu». ¹⁰ I täs vie ei kai. Revekka sai yhtes vačas kaksi poigua meijän kandutuatale Isakale. ^11-12 Jo enne kaksiezien roindua, konzu hyö vie ei luajittu nimidä, ni hyviä, ni pahua, Jumal sanoi Revekale: «Vahnembi rubieu sluužimah nuorembale».^ Nenga Jumal ozutti, gu Häi iče valliččou i Hänen valličendu tulou ei ristikanzan ruadoloin täh, a kuččujan tahton mugah. ¹³ Onhäi Pyhis Kirjutuksis sanottu Revekan poigih nähte: «Juakoidu Minä suvaičin, a Isuavua vihain». ¹⁴ Midä täh sanommo? Luadiugo Jumal viärytty? Tiettäväine, ei! ¹⁵ Häi sanoi Moiseile: «Minä žiälöičen, kedä žiälöičen, dai armastan, kedä armastan». ¹⁶ Ga sit dielo on ei ristikanzan tahtondas libo voindas, a Jumalan armos. ¹⁷ Sanotahhäi Pyhis Kirjutuksis faraonale: «Minä nostin sinuu suarikse, gu sinun ozan kauti ozuttazin oman väin i gu Minun nimeh näh saneltas kogo muailmas». ¹⁸ Ga sit Jumal žiälöiččöy, kedä tahtou, kovendau sydämen, kel tahtou. ¹⁹ Toinah kyzyt: «Mikse sit Jumal moittiu rahvahii? Ken voibi olla Hänen tahtuo vastah»? ²⁰ Oh sinuu gor՚astu, kenbo sinä olet kiistämäh Jumalanke? Voibigo saviast՚e sanuo omale luadijale: «Mikse luajiit minuu nengozekse»? ²¹ Eigo savenvalajal ole valdua luadie yhtes samazes saves ast՚ettu pruazniekkustolah dai joga päiviä piettäväkse? ²² Muga luadii Jumalgi.^ Hos Häi tahtoi ozuttua oman vihan da andua tiediä oman väin, Häi hätken tirpi da ei hävitännyh vihan astieloi, kudamat on azuttu hävitettäväkse. ²³ A oman suuren taivahallizen valgien Häi jiävii niilöile astieloile, kudamii Häi armastau da kudamat Häi jo ielpäi azui taivahallizeh valgieh niškoi. ²⁴ Nämä armon astiet olemmo myö, kudamii Häi kučui, i ei vai jevreilöispäi, no i toizis rahvahispäi. ²⁵ Sih niškoi Häi pagizou oman iänenkandajan Osijan kniigas: – Minä rubien kuččumah omakse rahvahakse sidä rahvastu, kudai ei olluh Minun oma, da suvaitukse sidä, kudamua en suvainnuh. ²⁶ I juuri sil kohtal, kus heile sanottih: «Työ etto ole Minun rahvas», heidy ruvetah kuččumah elävän Jumalan lapsikse. ²⁷ No Izrail՚ah näh Isaija kirguu: – Hos Izrail՚an rahvastu olis gu čuuruu meren rannal, heis piäzöy vai jiännös. ²⁸ Ruttozeh da loppuh suate Ižändy täyttäy oman sanan mual. ²⁹ Da vie Isaija ennusti: – Gu Ižändy Savaof ei jättänys meis ni siemendy, myö hävinnyzimmö muga kui Sodom, meile roinnus kui Gomorrale.

14 августа 2023 в 11:52 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) перевод текста
• создал(а) текст: ¹ Hristosan nimes sanon, minä pagizen tottu; i minun hengi sanou yhtes Pyhän Hengenke, minä en kielasta, gu sanon teile: ² minun sydämes on suuri pahamieli da loppumatoi tusku. ³ Tahtozin parembi iče olla kirottu da eroitettu Hristosas, gu se avvuttas minun vellii, minun rahvastu. ⁴ Ollahhäi hyö izrail՚alazet, heidy Jumal otti omikse lapsikse, heile Häi andoi oman valgien.^ Heijänke Häi luadii sovut, heile andoi Zakonan, sluužbat da uskalmot. ⁵ Heijän ollah tuatat, heis on lähtenyh Hristos ristikanzannu, Häi, kudai on kaikkii ylembäzenny, ilmazen ijän ylendetty Jumal.^ Amin՚! ⁶ No se ei merkiče sidä, buite Jumalan uskalmo Izrail՚ale meni tyhjäh. Eihäi kai izrail՚alazet kuuluta Izrail՚ah, ⁷ eigo kai Avraaman jälgeläzet tovel olla Avraaman lapset. Onhäi sanottu: «Isakas jatkuu sinun rodulangu». ⁸ Tämä merkiččöy sidä, gu kaikkii Avraaman lapsii, kudamat lähtiettih hänes, ei kačota Jumalan lapsikse, a Jumalan lapsikse kačotah vai niilöi, kudamat rodittihes uskalmon periä. ⁹ Nengahäi oli uskaldettu: «Tulien vuon täl aijal tulen järilleh sinun luo, i sit Sarral on jo poigu». ¹⁰ I täs vie ei kai. Revekka sai yhtes vačas kaksi poigua meijän kandutuatale Isakale. ^11-12 Jo enne kaksiezien roindua, konzu hyö vie ei luajittu nimidä, ni hyviä, ni pahua, Jumal sanoi Revekale: «Vahnembi rubieu sluužimah nuorembale».^ Nenga Jumal ozutti, gu Häi iče valliččou i Hänen valličendu tulou ei ristikanzan ruadoloin täh, a kuččujan tahton mugah. ¹³ Onhäi Pyhis Kirjutuksis sanottu Revekan poigih nähte: «Juakoidu Minä suvaičin, a Isuavua vihain». ¹⁴ Midä täh sanommo? Luadiugo Jumal viärytty? Tiettäväine, ei! ¹⁵ Häi sanoi Moiseile: «Minä žiälöičen, kedä žiälöičen, dai armastan, kedä armastan». ¹⁶ Ga sit dielo on ei ristikanzan tahtondas libo voindas, a Jumalan armos. ¹⁷ Sanotahhäi Pyhis Kirjutuksis faraonale: «Minä nostin sinuu suarikse, gu sinun ozan kauti ozuttazin oman väin i gu Minun nimeh näh saneltas kogo muailmas». ¹⁸ Ga sit Jumal žiälöiččöy, kedä tahtou, kovendau sydämen, kel tahtou. ¹⁹ Toinah kyzyt: «Mikse sit Jumal moittiu rahvahii? Ken voibi olla Hänen tahtuo vastah»? ²⁰ Oh sinuu gor՚astu, kenbo sinä olet kiistämäh Jumalanke? Voibigo saviast՚e sanuo omale luadijale: «Mikse luajiit minuu nengozekse»? ²¹ Eigo savenvalajal ole valdua luadie yhtes samazes saves ast՚ettu pruazniekkustolah dai joga päiviä piettäväkse? ²² Muga luadii Jumalgi. Hos Häi tahtoi ozuttua oman vihan da andua tiediä oman väin, Häi hätken tirpi da ei hävitännyh vihan astieloi, kudamat on azuttu hävitettäväkse. ²³ A oman suuren taivahallizen valgien Häi jiävii niilöile astieloile, kudamii Häi armastau da kudamat Häi jo ielpäi azui taivahallizeh valgieh niškoi. ²⁴ Nämä armon astiet olemmo myö, kudamii Häi kučui, i ei vai jevreilöispäi, no i toizis rahvahispäi. ²⁵ Sih niškoi Häi pagizou oman iänenkandajan Osijan kniigas: – Minä rubien kuččumah omakse rahvahakse sidä rahvastu, kudai ei olluh Minun oma, da suvaitukse sidä, kudamua en suvainnuh. ²⁶ I juuri sil kohtal, kus heile sanottih: «Työ etto ole Minun rahvas», heidy ruvetah kuččumah elävän Jumalan lapsikse. ²⁷ No Izrail՚ah näh Isaija kirguu: – Hos Izrail՚an rahvastu olis gu čuuruu meren rannal, heis piäzöy vai jiännös. ²⁸ Ruttozeh da loppuh suate Ižändy täyttäy oman sanan mual. ²⁹ Da vie Isaija ennusti: – Gu Ižändy Savaof ei jättänys meis ni siemendy, myö hävinnyzimmö muga kui Sodom, meile roinnus kui Gomorrale.