Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Piäl’l’ kitaikat, jallašš bahilkat

История изменений

15 сентября 2023 в 14:09 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) перевод текста
• создал(а) текст: A kaču n’ebois’ i teil’ oldih n’ämä kitaikoi? Ei old kitaikoi? Kitaikoi, kitaikašša oldih pokromkat suamoi helmašša, a potom l’entočk. Da da, da da. L’entočk ol’ prjamo šulkuin’ l’entočk, i täm l’entočk paviš pokromku puwtiič. A alhum suamoi pokromk ruškii ruškii ruškia, pokromk nazivals’a, täm oštim yheš magz’inaš Moskušš, yheš magz’inaš vain ol’. Ol’ šuuhr’evallun magz’in täm suamoi, Suuhr’evallu ol’ magz’in. Ka kel’l’ oldih pokromkat, potom oldih sorokkoih galunčikka. I pidim sorokkoi, da da piäšš sorokkoi. Sorkat oldih nu omblet ka kun viišifkat. Uhu. Ka mie en i t’iijä, on al’ ew kel’ n’ytten, navern n’ikel’ eij ow. Ka, pidim. A n’äm oldih kitaikat, räčnät oldih, ka täh šut’t’en hiemah šuat. Hiamuh šut’ ka še [n’äin] ruptat ruptat. Ka mid’ i pidim. Nu i jallašš oldih, kel’l’ kan’ešn talvell oldih kel’l’ čuun’at, a jo kežäl’l’ oldih kud mid. Oldih muazet bahilkat, nazivačičettih bahilkat, ka Ir’in’-t'ot, n’in kaik bahilkoiss. Hänel’l’ oldih skr’iipkoinken bahilkat, tok puapert’t’i myt’t’en aštuw, skr’iip skr’iip bahilkois! Da. I ka i my kaaik zaviduičim hänel’l’ä: «Hospod’, nu mis’t hin ottaw žen verd? Kuin hin šuar’il’iččow hyviin». Hin s’otki urhonken el’i, a miwl kolm lašt. I ka parki taskaičet taskaičet kevil’l’ä, parkie, d parkit myät. A kuin oldih parkit? Huaghet. Ka myät ed lapšill kud mid’äi oššat, i ičel’l’ šiäl’ per’fat’it mit’t’em but’t’en, jupčonk al’ koft’onk. Ka šen’äin i šuar’itiin vain. Oi, hospod’! Hein’aigah mih šuar’ičettih? Oldih muazet räčnät, yks’is’ räčnöis’s’ vain. Piit’ät piit’ät, nazivals’a n’el’šolghin’ räččin. N’el’šolghin’ räččin, i hiamut oldih pit’ät. I ka räččiiz’il’l’äh i ruis’t l’eikkaim räččiiz’il’l’äh, i hein’aiguh. Nuu kan’ešn, n’iitmäh konž kävyt, täd kitaiku nad’vaičet, a täd räčni jo kun n’iitmäšt tulet l’ähet harvoimah, n’äm kitaik pois’, täm räččin pois’, nad’vaičet vain täd räčni. Vot, i mänet täšš yheš räčnäš, da, yheš räčnäš. A urhot valgii paid i poštan’koiss yks’is’s’. A jallaš n’imid’ bos’ikom, kengät kengät. Gul’um Prokko pokoin’ik, car’st n’ebesnoje, hin jo ammuin kual’ voinah šut’t’en, ka mänemmä gar’ih n’iitmäh, a hin bos’ikom. A Firsun Ivan’i pokoin’ik i šanow hänel’l’: «Prokko, vet’ s’avodn’ bud’it maros!». A hin kengät a alzet käz’is’s’ä, alzet käz’is’s’ä. I pravd maros! Halla n’ivis’ myt’ykkän’, halla n’ivis’ myt’ykkän’! A hin alzet loi dii jalgah i pan’i. Jalgah pan’i šinne doid’i, hänel’l’ i alzet kyl’mettih i šormet ših kyl’mähettih. I ka hin jallat kyl’mät varvhat. Hin zabal’el zabal’el di i kual’, jallois’t i kual’. Ei šuunun hänel’ n’imil’l’ l’eččii pokoin’ikall. Ka.