Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Ukon tа akan starina

История изменений

05 февраля 2024 в 12:21 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) перевод текста
• создал(а) текст: Heilä oli poika, yksi. Ei ruven še poika tottelemah, ei ruven ruatamah ni mitä. No, hyö šiitä keškuššellah, jotta ”mitä myö rupiemma ruatamah tämän pojan kera, miksi myö rupiemma häntä opaštamah“? – Rupiemma kauppiehekše opaštamah, – ukko ta akka šanotah, – eikö šiih totu. Annettih lehmä ta koira kaupakši hänellä, työnnettih kylällä. Hintua pantih kolmekymmentä rupl’ua lehmällä ta kolme rupl’ua koiralla. Šiitä poika läksi, mäni erähäh taloh, šanou: – Oššattako lehmän tahi koiran? Šiitä hiän hinnalla erehty, šano lehmällä kolme rupl’ua – šiitä ruttoh oššettih. Šiitä koirua hiän kaupičči kolmešta kymmeneštä rupl’asta koko päivän eikä šuattan kaupakši, vei kotih. Ukko ta akka šiitä pahaššuttih, kun lehmä mäni kolmešta rupl’ašta. Ukko läksi šiitä lehmyä tiijuštelemah, jotta minne hiän on myöt. Šattuki šiih taloh, mäni taloh, šano: – Terveh tänne, tervehyisie taivahašta. – Konša šie olet šielä käynyt? – akka kyšyy. – Ka mie käyn šielä joka päivä, – ukko šanou. – No niätkö šie šielä miun lapšie? Miun lapšie on šielä nellä pienenä kuollehie, ne on taivahašša. – Niän, joka päivä niän mie. – Mityšpä on heilä šielä olla? – šanou akka. – Onko heilä šielä šyömistä? – Hyvä heilä on olla šielä, ta šyömistä on, ka, maituo on ikävä, heilä. Akka šanou, jotta ,,etkö šie ottais maituo viijä”? – Ei voi ottua, mutkikaš on matka, maito pilautuu. Vain kun lehmän antanet, nin še mänöy, tänäpiän on šielä jo. – Ka puitt’ еn anna, – sanou, – kun eklein vašta oštima lehmän, toini jiäy ičellänä. – Ukko šanou, jotta ”še kyllä mänöy, tänäpiänä on šielä lehmä”. No, akka antau lehmän, ukko lähtöy lehmiä vetämäh hyvin poikkoseh, jotta kerkies männä – še talon ukko ei ollun koissa. No šiitä ukko kun lehmiä vetäy, šiitä kaččou: toini ukko jo tulou jälkeh, še oštaja. Hiän lehmän vetäy meččäh, iče noušou šuurella kivellä tiepuoleh. No ukko tulou jälkeh, sanou: – Etkö ole nähnyt lehmiä täššä vetämäššä? – Näin, – šanou, – veti tällä kivelä ta taivahah läksỉ mänömäh, nin vain häntä lehmältä punoutu. Šiitä läksi ukko jälelläh kotihis, še oštaja ukko, akalla šanua viemäh, jotta taivahah še oli männyt. Ukko otti lehmän mečäštä ta vei kotihis – ta liävähäš. Piäštih ukko ta akka elämäh – ei tullut kauppiešta šiitä pojašta.