Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Käykyä uškojakunnan sluušpoissa

История изменений

06 ноября 2024 в 16:16 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) перевод текста
• создал(а) текст: ¹⁹ Vellet, myö voimma nyt varajamatta männä kaikistapyhimpäh, šentäh kun Iisussa Hristossa uhrasi oman Veren.^ Näin Hiän avasi meilä uuvven, elämäh viejän tien, ²⁰kumpani mänöy saviessan, Hänen Runkon, kautti. ²¹Hiän on miän šuuri Ylipappi, Hänen hoitoh on annettu Jumalan koko talo. ²²Aštukka myö šentäh Jumalan eteh puhtahin šytämin ta Häneh täyšin luottuan, omahenki puhtahakši vihmutettuna kaikešta riähäštä ta runko puhtahalla vejellä peštynä. ²³ Myö šanomma, jotta myö piemmä toivon Jumalah.^ Pisykkä horjumatta täššä toivošša, šentäh kun Jumalan lupaukšeh voit uškuo. ²⁴Pitäkkä myö huolta toini toisešta ta rohkistakka toini toista tykkyämiseh ta hyvih ruatoloih. ²⁵ Myö emmä šua jättyä uškojakunnan yhtehisie sluušpoja, niin kuin eryähillä on tapana, vain miän pitäy rohkistua toini toista, šitä enämmän mitä lähempänä niättä Hospotin päivän olovan. ²⁶ Niätšen kun myö tahallah männemmä riähkäh vielä šenki jälkeh, konša jo šaima tositiijon, niin ei ole enämpi uhrie, mi piäštäis miät noista riähistä. ²⁷Ei jiä muuta kun kauhie suutun vuottamini ta polttava tuli, mi nielöy Jumalua vaštah nouššehet. ²⁸ Kun ken nouššou Moissein Sakonua vaštah ta löytynöy kakši tahi kolme tämän tovistajua, niin še ihmini suutitah šaleimatta kuolomah. ²⁹Tuumaikua, mitein äijyä ankarammin pitäy kurittua šitä, ken tallou Jumalan Poikua, häpyäy armon Henkie eikä pie pyhänä Uuvven Šopimukšen Vertä, kumpasella hänet iččeh on pyhitetty! ³⁰Myöhän tunnemma Hänet, ken šanou: – Miun on košto, Mie tašuan, šanou Hospoti. Ta vieläi lisyäy: – Hospoti rupieu suutimah omua rahvašta. ³¹ On kauhieta joutuo elävän Jumalan käsih. ³² Muistakkua, mimmoista oli ennein, šilloin konša työ vašta piäsijä valoh.^ Työ keštijä šilloin šuuret käršimykšet ta pisyjä lujina. ³³Yksie teistä nakrettih ta piinattih kaččelijien huviksi, toiset autettih niitä, kellä lankesi tuommoni kova oša. ³⁴Työ käršijä yheššä miun kera, konša olin rauvoissa.^ Työ että pannun vaštah, konša tiän hyvyset otettih teiltä, ka olija iloset, šentäh kun tiesijä, jotta taivahašša teilä on paremmat hyvyset.^ Niitä teiltä ei voi viijä. ³⁵ Šentäh elkyä heittäkkyä pois rohkevutta, työ šuatta šiitä šuuren palkan. ³⁶Tiän pitäy keštyä, jotta voisija täyttyä Jumalan tahon ta niin šaisija omakšena šen, min Hiän lupasi. ³⁷Onhan Pyhissä Kirjutukšissa šanottu näin: – Vähäsen aikua vielä, hyvin vähäsen, ta tulou Še, ken on tulošša,| ³⁸ eikä Hiän viivyttele.^ Ken ruatau Miun tahon mukah ta uškou Miuh, še šuau elyä.^ A ken luopuu ušošta, še ei ole Miula mieleh. ³⁹ Myö emmä ole niitä, ket luovutah ušošta ta hävitäh, vain olemma niitä, ket ušotah ta pelaššetah iččeh.