Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Neuvoja ta varotukšie

История изменений

07 ноября 2024 в 16:08 Нина Шибанова

• создал(а) текст
• создал(а) перевод текста
• создал(а) текст: ¹⁴ Kuotelkua elyä niin, jotta teilä ois rauha kaikkien kera.^ Eläkkyä Jumalan mielen mukaista pyhyä elämyä, šentäh kun ilmain šitä kenkänä ei niä Hospotie. ¹⁵Pitäkkyä huoli šiitä, jotta yksikänä teistä ei kavottais Jumalan armuo ta jotta mikänä pahan karkie juuri ei piäsis kašvamah teissä eikä tuomah vahinkuo.^ Niätšen šemmoni voipi myrkyttyä monie. ¹⁶Kaččokkua, jotta tiän joukošša ei ois ketänä huorissakävijyä tahi jumalatointa, šemmoista kuin Isava.^ Yheštä rokkastaučašta hiän möi tuaton plahoslovenjan, mi enšipoikana kuulu hänellä. ¹⁷Työ tiijättä, jotta kun hiän myöhemmin tahto šuaha ičelläh plahoslovenjan, hiän ei šuanun šitä.^ Hiän ei voinun muuttua tuaton mieltä, vaikka itkien šitä aneli. ¹⁸ Että työ tullun tulta roihuvan vuaran luo, šemmosen, kumpaista voipi käsin košettua, niin kuin Israelin rahvaš tuli Moissein juohattamana Sinain vuaran luo.^ Šielä oli mušta pilvi, pimie ta myrškytuuli. ¹⁹Šielä kuulu torventoitotuš ta Jumalan iäni.^ Šen iänen kuulijat molittih, jotta heijän ei tarviččis kuulla enämpyä. ²⁰Hyö ei keššetty tätä käškyö: «Jokahini, vaikka villisvieri, ken košettau vuarua, pitäy kivittyä kuolijakši tahi nuolella tappua». ²¹Še oli niin kauhie kačottava, jotta Moisseiki šano: «Mie varajan ta vapisen». ²² Että työ tuon tulisen vuaran luo tullun, työ tulija Siijonin vuaran luo, elävän Jumalan linnan, taivahaisen Jerusalimin luo.^ Tiän ieššä on muštanah anhelija. ²³ Ta on pruasniekkua viettävä uškojakunta, Jumalan enšimmäiset lapšet, kumpasien nimet ollah taivahan kirjašša.^ Šielä on Jumala, kaikkien Sut'ja, šielä ollah täyvellisekši tullehet Jumalan omat. ²⁴Šielä on Iisussa, Uuvven Šopimukšen Puolistaja ta šielä on Vihmontaveri, kumpani pakajau parempua, ei kuču koštamah niin kuin Avelin veri. ²⁵Kaččokkua, jotta työ että kiänny pois Häneštä, ken pakajau! Kun tuatot Sinain vuaran luona ei kuunneltu Jumalua, konša Hiän ilmotti oman tahon muan piällä, hyö ei voitu šiäštyö kuritukšešta.^ Vielä pahemmin käyt meilä, kun kiäntynemmä pois Häneštä, ken pakajau meilä taivahašta. ²⁶Šilloin Hänen iäni pani muan tärisömäh, a nyt Hiän on luvannun jotta: – Vielä viimesen kerran Mie panen muan täräjämäh, enkä yksistäh muata, kun taivahan niise. ²⁷Šanat «vielä viimesen kerran» tarkotetah šitä, jotta kaikki luajittu liikahtau ta šiirtyy tiloiltah, jotta še, mi ei liikaha, pisyis paikallah. ²⁸Myö šuamma valtakunnan, mi ei liikaha.^ Olka šentäh kiitollisie, kiittäkkä Jumalua ta sluušikka Hänellä Hänen tahon mukasešti, kunnivoittuan ta varaten, 29šentäh kun miän Jumala on kuin tuhkakši polttava tuli.