Тексты

Вернуться к просмотру | Вернуться к списку

Kui brihaččuine heitti sogleloin pakiččijoin varuandan

История изменений

01 сентября 2025 в 13:18 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Konzu minä olin pikkaraine, minuu pölläteltih sogleloil pakiččijoil da minä varain heidy. Kerran minä tulin kodih, a krinčazil istuttih kaksi sogiedu pakiččijua. Minä en tiedänyh kui olla. Minä en ruohtinuh juosta järilleh da varain mennä heis siiriči. Minä duumaičin: hyö tavatah minuu. Silkeskie yksi heis (hänel silmät oldih gu maido valgiet) nouzi seizoi, otii minun käis da sanoi: – Brihaine! Ongo pakičuspalaine? Minä piäzin hänen käzis da juoksin muaman luo. Häi työndi minunke dengua da leibiä. Pakiččijat ihastuttih, ruvettih ristimäh silmii da syömäh leibiä. Sit valgeisiimy pakiččii sanoi: – Sinun leiby on hyvä.^ Passibo. Häi uvvessah otii minuu käis da opitteli sidä. Minule rodih žiäli händy. Sit aijas lähtijen minä heitin sogleloin pakiččijoin varuandan.
• изменил(а) текст перевода
  Когда я был маленький, меня пугали слепыми нищими, и я боялся их. Один раз я пришел домой, а на крыльце сидело двое слепых нищих. Я не знал, что мне делать;| я боялся бежать назад и боялся пройти мимо них:| я думал, что они схватят меня. Вдруг один из них (у него были белые, как молоко, глаза) поднялся, взял меня за руку и сказал: «Паренек! что же милостыньку?» Я вырвался от него и прибежал к матери. Она выслала со мною денег и хлеба. Нищие обрадовались хлебу, стали креститься и есть. Потом нищий с белыми глазами сказал: «Хлеб твой хороший — спаси бог». И он опять взял меня за руку и ощупал ее. Мне его стало жалко,| и с тех пор я перестал бояться слепых нищих.

01 сентября 2025 в 13:17 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Konzu minä olin pikkaraine, minuu pölläteltih sogleloil pakiččijoil da minä varain heidy. Kerran minä tulin kodih, a krinčazil istuttih kaksi sogledusogiedu pakiččijua. Minä en tiedänyh kui olla. Minä en ruohtinuh juosta järilleh da varain mennä heis siiriči. Minä duumaičin: hyö tavatah minuu. Silkeskie yksi heis (hänel silmät oldih gu maido valgiet) nouzi seizoi, otii minun käis da sanoi: – Brihaine! Ongo pakičuspalaine? Minä piäzin hänen käzis da juoksin muaman luo. Häi työndi minunke dengua da leibiä. Pakiččijat ihastuttih, ruvettih ristimäh silmii da syömäh leibiä. Sit valgeisiimy pakiččii sanoi: – Sinun leiby on hyvä. Passibo. Häi uvvessah otii minuu käis da opitteli sidä. Minule rodih žiäli händy. Sit aijas lähtijen minä heitin sogleloin pakiččijoin varuandan.
• изменил(а) текст перевода
  Когда я был маленький, меня пугали слепыми нищими, и я боялся их. Один раз я пришел домой, а на крыльце сидело двое слепых нищих. Я не знал, что мне делать;| я боялся бежать назад и боялся пройти мимо них:| я думал, что они схватят меня. Вдруг один из них (у него были белые, как молоко, глаза) поднялся, взял меня за руку и сказал: «Паренек! что же милостыньку?» Я вырвался от него и прибежал к матери. Она выслала со мною денег и хлеба. Нищие обрадовались хлебу, стали креститься и есть. Потом нищий с белыми глазами сказал: «Хлеб твой хороший — спаси бог». И он опять взял меня за руку и ощупал ее. Мне его стало жалко, и с тех пор я перестал бояться слепых нищих.

01 сентября 2025 в 13:16 Александра Родионова

• изменил(а) текст
  Konzu minä olin pikkaraine, minuu pölläteltih sogleloil pakiččijoil da minä varain heidy. Kerran minä tulin kodih, a krinčazil istuttih kaksi sogledu pakiččijua. Minä en tiedänyh kui olla. Minä en ruohtinuh juosta järilleh da varain mennä heis siiricisiiriči. Minä duumaicinduumaičin: hyö tavatah minuu. Silkeskie yksi heis (hänel silmät oldih gu maido valgieivalgiet) nouzi seizoi, otii minun käis da sanoi: – Brihaine! Ongo pakicuspalainepakičuspalaine? Minä piäzin hänen käzis da juoksin muaman luo. Häi työndi minunke dengua da leibiä. Pakiččijat ihastuttih, ruvettih ristimäh silmii da syömäh leibiä. Sit valgeisiimy pakiččii sanoi: – Sinun leiby on hyvä. Passibo. Häi uvvessah otii minuu käis da opitteli sidä. Minule rodih žiäli händy. Sit aijas lähtijen minä heitin sogleloin pakiččijoin varuandan.

01 сентября 2025 в 13:14 Александра Родионова

• создал(а) текст
• создал(а) текст: Konzu minä olin pikkaraine, minuu pölläteltih sogleloil pakiččijoil da minä varain heidy. Kerran minä tulin kodih, a krinčazil istuttih kaksi sogledu pakiččijua. Minä en tiedänyh kui olla. Minä en ruohtinuh juosta järilleh da varain mennä heis siirici. Minä duumaicin: hyö tavatah minuu. Silkeskie yksi heis (hänel silmät oldih gu maido valgiei) nouzi seizoi, otii minun käis da sanoi: – Brihaine! Ongo pakicuspalaine? Minä piäzin hänen käzis da juoksin muaman luo. Häi työndi minunke dengua da leibiä. Pakiččijat ihastuttih, ruvettih ristimäh silmii da syömäh leibiä. Sit valgeisiimy pakiččii sanoi: – Sinun leiby on hyvä. Passibo. Häi uvvessah otii minuu käis da opitteli sidä. Minule rodih žiäli händy. Sit aijas lähtijen minä heitin sogleloin pakiččijoin varuandan
• создал(а) перевод текста