| 1181 |
Кестеньгский
|
диалектные тексты |
|
Jalka parannettih
|
-
Hiän ol’i.
-
Moneššakohan koulušša, ka kolmannešša onnakko ol’i hiän.
-
Hiän kum miulan’i läs’iyty, mie vot nyt kaikki šanon vaikka Hospot’ m’iilost’ivoi, työ prost’iekkua milman’i.
-
No, hiän n’iin i lähtöy.
-
Hiän šito venymärihman n’i še uppo i vielä s’iih, no šem myö s’iitä teräväh i leikkas’ima, kun näkimä, jotta hän tul’i, hän tuli šemmon’i tapahuš, ka, še, noh.
-
No, n’iin šen kera s’iitä tätä luaitah, šielä, on, hiän on šielä n’iin äijä, jotta kevyäh šuahen, kuuši – seiččemen kuukautta hiän on šielä.
-
Hiän n’iin tätä luat’iu.
-
Myö s’iinä issumma päivän, hiän on, hiän on näissä kainalošauvoissa, a kunne še mie lähen, kun hiän ei piäše, ihan yheššä kohem päivän istuma, ja ei ollun šuuh, ei šuurušt šuuh käynyn, noh.
|
| 1182 |
Оулангский
|
диалектные тексты |
|
Šiäprimiettoja
|
-
No talv om pakkan’i n’i, s’iitä kešä tulou pouvempi i lämpimämpi, hiän oikein lämmin s’iit tulou.
-
Vihma tulou, jo, näin, päivä laškeutumah rupieu, n’iin hiän, tämän op’esaat’el’no laškeutumah ku rupieu n’iin kum pilven vejältäy n’iinkun kintahah, n’i, siit tä…
-
Näin, kala napr’im’erno n’iin hiän vaštarannalla paremmin eläy.
|
| 1183 |
Кестеньгский
|
диалектные тексты |
|
Unet
|
-
Ol’ga, ennen Ol’gan työntämistä näin unissan’i, jotta unen näin täššä, jotta n’iinkun Iivana on elošša i hiän auto tul’i, auto hänem piällä ajo, ta kaikki hänen vereh näin hänen Iivanan, jotta veriläkkäneh tuoit’i, mie šan ka: ”Oi, voi, voi, nyt”, mie šan: ”Ihmin’i tapettih!
-
Ul’l’ana, napr’im’er šanou, jotta: ”Još mie kenen kohtah niän unen, jotta hiän rahua äijä on, šillä ihmisellä ob’esaat’el’no pahua tulou”.
|
| 1184 |
Кестеньгский
|
диалектные тексты |
|
Lašta šuatih
|
-
S’iitä mie otan ta, no viimesenä huomekšena, minä päivänä mie hänen šuan, tulen ta, a muamo ol’ ei etähänä vielä s’iinä, tuattol’a, käyn, nuotalta matkuan ta käyn heijän luo, a smiet’in, jotta ei pitäis’ muamon luona viikkuo olla, jotta sahvat’t’iu, lujašta tulomah anna hiän ei hokšais’, kun on vanhuš ta kaikki, no, mie tulen, mintäh työ tänä päinä näim myöhä olija, ka n’im myöhä olima, a vähän kalua šaima, tulemma s’iitä, tätä mie tulen kot’ih, ta kuoissa šen koko päivän, em päiväššä makua, em makua kun n’iin otti šivut, jotta kun en voi, a ensimmäin’i on, en t’iijä n’imitä, no, a ičekšen’i vain tuumaičen, jotta ne še miula kyllä päivät ollah ne.
-
S’iitä mie hivukšet riičin näin, no miula hiän n’iin šano, a mie s’iitä toisie en tietän, noh, hyö s’iitä männäh.
-
”A hiän jo šai mil lienöy”.
-
A yksinähkö hiän sitä šielä kylyššä yötä on?
-
Ei še yksinäh ole hiän yötä, ei häntä yksinäh pijetty.
-
A kenen kera hiän on?
-
Koko netälin ol’i kiušautun, n’i hiän ol’i ollun kylyššä, tämä ukkorukka šano, n’i šanou miulan’i tätä luat’i, i muamo ol’i šanon šielä i yhtäläistäh, hyö konša kenki rahvaš šanou käytih, a s’iitä sanou, kun ken lienöy käynyn, s’iitä otti ta harehti, šanou ta valou hänen ta šai lapšen.
-
Šai, še kun kuinkin kävi hänen valotti n’ii i, s’iitä hiän n’i, n’i šanou kyl’in, kun lapši pyörähti i n’iin läksi.
-
A s’iitä hyö teräväh, näin hyö näyteltih, kun oli hiän kätkyöššä, ka ei hyö kovuan näytelty, hyö n’iin kun, n’iät sie hyö n’iin i šanottih, moniehat juohatetah: ”Jesl’i lašta sie varajat, jotta häntä šuuvvellah” n’iin kun šuuvvellah, no ”n’iin tätä luaji, štob siula ei n’i mi puuttuis’, pyyhi omalla tällä alušvuattiellaš, n’i šano, jotta kuin ollou tämä čiistoi n’iin i sie ole čiistoi”, s’iitä puvautuu, monieš on vielä viehkahenkin’i šemmon’i, a moniehalla on n’i šilmä paha.
-
A s’iitä kun tuaš ukot’i šemmon’i akka, n’i siinä ei etähänä akka m’i ollun, n’i hiän šanou tul’i, i hiän kylvetti kolmi kertua i n’iim män’i, proit’i, kylvetti kylyššä.
-
Kuin hiän kylvetti?
-
Eik hiän sitä šanon?
-
A šitä hiän ei šanon, jotta kuin hiän kylvetti ka, šitä še mie olen kuulekšennellun, jotta kun kylvetetäh:
”lähe šuute šuun tulešta,
haita hampahan ravošta,
kipu kielen kantomista,
ken kätehin’i kaččonou,
šillä šilmät verenä vuotakkah,
rašva t’ilkkana valukkah,
tervaš t’ilkkana t’ipukkah,
ennen koit’t’ien korkuomista,
ennen aurinkon alkautumista,
ennem päivän valkuomista”.
-
Sieklašta läpi, a hiän tuou lapšen.
|
| 1185 |
Кестеньгский
|
диалектные тексты |
|
Kuin ennen lapšie kašvatettih
|
-
ei joutam pirttih mänömäh kak’ih n’i buit’ ol’is’ko tuoh taloh šuat’em pellom pientarelta pirtti ollun n’i, s’iih šai tyttärev viimisen, ei joutan s’itä šuamah, ”juoškua teräväiseh nyt Ipat’in akan luokše”, jotta puapuo kuččumah puapo, a hiän el’i s’iinä poikki katajikon el’i sussietana.
-
Kakši netälie olemma, sill aikua i tuattorukkan’ kuoli jo, ta emmä i šitä en tietän, jo oli hauvattu, kun tulima, no hiän meilä kipiekši jäi.
-
Napr’im’er, muamo main’iččou, jotta ”kuim monta lašta,” – šanou, – ”šain n’iin, en joutan n’än’n’ill imettämäh srasu, piti n’än’n’ištä vierauttua, kum meččäh piti lähtie, no, pohatat oltih ne ukkol’an s’iinä talompohjašša, a tuattuon’i kum meččäh toimitetah van’him poik ol’i talošša, ja hiän vašta, nu toistako vain kolmatta lašta jo šuanun, n’i ei n’ikuta šuanun imettyä ensimäisie lapšie, kun n’iim meččäh toimitettih tuatton’i kera, ja ukko tа akka jiähäh s’iih, ämmö ta ukko ta n’iitä šiitä lapšie, kuin šyötettänneh, kui hoijettanneh.
|
| 1186 |
Новописьменный севернокарельский
|
фольклорные тексты |
о животных |
Avokero-lintu
|
-
Linnun nimi oli Še on miun, šentäh kun lennellen peltojen ta jokien yllä hiän aina karju:
– Še on miun, še on miun!
|
| 1187 |
Новописьменный севернокарельский
|
публицистические тексты |
|
Iro Joki.
Pajuntaimen kašvo turpiekši starinapuukši
|
-
Hiän Piiruššukšet Margarita Jufa joka ilta laulo miula vanhoja runoja ta kerto kummallisista šeikkailuista, konša mie lapšena olin ämmöläššä kešälomalla.
|
| 1188 |
Новописьменный севернокарельский
|
публицистические тексты |
детский фольклор |
Vikkelä Šiili
|
-
čuhutti hiän uinotešša.
-
Ta jo unešta läpi Šiili hokšasi, jotta omašša pešäššä hiän iče onki piäkiukua.
-
Hiän aštu pešäštä ta nuuški ilmua...
|
| 1189 |
Новописьменный севернокарельский
|
публицистические тексты |
детский фольклор |
Vuokkiniemen aapini
|
-
Hiän muissuttau venäläisien starinojen šankarija.
-
Istorikko Artemi Artsihovski on varma, jotta Skandinavijašša XVII vuosišatah šuaten pikašukšien ieštä käytettih epäparisie šuksija, kumpasista yksi šukši oli pitkä lyly, jotta hiihtäjä vois luitua, ta toini oli lyhyt kalhu, jolla hiän šais potkie vauhtie.
|
| 1190 |
Новописьменный севернокарельский
|
публицистические тексты |
|
Tovarissan muissokši
|
-
Hiän oikein hyvin tiesi, jotta kotišeuvun tutkimisešša veššoilla ta esinehillä on ylen tärkie rooli: ne parempi kaikkie oppikirjoja kerrotah lapšilla meijän pienen kotimuan ta muanmiehien istorijašta.
-
Hiän kuulu šamoin VIII Karjalaisien kerähmön valtuutettujen neuvoštoh.
|
