| 111 |
Младописьменный вепсский
|
фольклорные тексты |
сказка |
Kondi-mecančapai. 1
|
-
Karjalaine sarn
Äi vot tagaze, konz-se lujas amu, kondjad ei tehnugoi ičeleze pezoid, ei venunugoi magadamas kaikeks tal’veks.
-
No mugoine hüvä onduz nikut ei putund sil’mihe.
-
Se oli korktas, i kuni libud sinna – mezjaižed pureškandeba, ka i onduz om kaid – sihe käpš-ki ei mülü.
-
Kolkotez kus-se läz om, a tikad ei nägu.
-
Lopuks, ei voind tirpta kondi, tuli mecančapajannoks, küzui käredas:
– Min täht tulid minun mecha?
-
Mecančapai ei pöl’gästund.
-
Paremba ei ličtas hänen azjaha!"
-
I muga kondi tahtoiškanzi tal’vel lämäs pertiš magata, miše eskai sömän polhe unohti, lanksi opalaha: "Ei sa minei tal’vduda pertita, – meleti kondi.
-
Sebazi sen molembil käbälil, pudišti – seižub, eskai ei kubahta.
-
Eskai virgad tüvehe ei jänd.
-
A kirvez puhu muga ei mänend-ki.
-
Kondjan käbäläd kibištaškanziba, a tolkud ei olend.
-
– Pidab käta kirvez, ei sil polel čapad!
-
– Minä nägin, kut mecančapai puid čapab – pidab teraval agjal, ei tül’cäl!
-
Siloi ei pida libuda puhu met!"
-
Lujas hänele mel’he tuli kirvhel met sada – ni üks’ mezjaine ei purend händast, libuda puhu ei tarbiž, sikš ed lankte-ki.
|
| 112 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты |
|
Galina Baburova.
Minun dedoi
|
-
Minun täht dedoi ei ole vaiše läheline ristit, nece om todesižen mužikan da mehen ozutez i ideal.
-
Dedoi nikonz ei sanund
hubad sanad, nikonz ei ridlend nikenenke, nikonz ei lajind nikeda.
-
Hän ištuihe fateran čogaha, miše nikelle ei telustada.
-
***
Baboi sanub, miše dedoi nikonz ei pagižend koval änel hänenke.
-
Baboi sanub, miše sen jäl’ghe hänele oli muga huiged, ved’ nece tozi oli, dedoi nikonz ei pagižend hänenke koval änel.
-
Edahaks meid ei pästtud, ajelim läz pertid.
-
Ühten kerdan meihe habi ei ajalend mašin.
-
Sikš ei olend abid, miše dedoi lajib meid, oli vaiše huiged, miše mö olem mugoižed valdaližed lapsed.
-
Nacein, muga oli huiged siloi baboile, konz hän pagiži dedanke ei laskvas.
-
Nene azjad oma, a dedoid ei ole jo 25 vot.
|
| 113 |
Младописьменный вепсский
|
фольклорные тексты |
сказка |
Valeria Sotnikova.
Vepsläižen emägan holed
|
-
Kerdan öl emäg ei voind hätken uinota i kulišti ningoman paginan.
-
A konz kürzid ei zavodnu paštta, ka nenil rehtlil emäg paštoi pirgoid rahtoidenke da bolanke, da völ pirgoid vävule.
-
Nikelle miid ei pida, – hengahti Rehtil’.
-
Laukas ei ostta.
|
| 114 |
Младописьменный вепсский
|
фольклорные тексты |
сказка |
Rimma Viktorova.
Todesižed starinad
|
-
No verai oli saubas, niken ei voind ličtas pertihe.
-
Bas’a, nacein, sidäme töpötelihe da avaiži televizoran, miše ei tusttuda.
-
No vastust hän ei varastand, a meletaškanzi, kut sidä pesta.
|
| 115 |
Младописьменный вепсский
|
фольклорные тексты |
сказка |
Jetojev Vladimir .
Tedajan kalanikan starin
|
-
Ak habi pidihe venehes; pidab homaita, miše motoran minä olen kävutanu jo amu, no sid’ pidäda tazoolendad minei ei ozastund.
|
| 116 |
Младописьменный вепсский
|
фольклорные тексты |
сказка |
Jetojeva Tatjana .
Starin Zor’aižes
|
-
A sid’ hän oti ičeze kašlišpäi pirguden, vähäšt vet da tariči Zor’aižele söda – neižne hökkähti surel tahtol, ved’ nimiš pahas hän eskai ei meletandki.
-
Kadoi hänen vesluz’, armastuz eloho, sil’mäd jo ei hoštnugoi ozaspäi.
-
Neiččen mam palahtelihe lujas, hän ei voind el’geta, mi ozaižihe tütrudenke.
-
Märitud päiväl hän käski lämbitada kül’betin, i neidišt vedihe sinna käzipoliš, habi käzil händast ei todud – muga lujas hän väl’düi.
-
Vedihe Zor’ašt kül’betihe, i Hüväbab käski kaikile lähtta, vaiše mam da neižne jäiba, – nikenele ei pidaiži telustada verotegole.
-
I zavodihe noidverotego: äjakse minutad jäl’geti Hüväbab šuhaiži puhegid, purskuti vet Zor’aižen päle – i muga sihesai, kuni Zor’aine ei uindand.
-
Kuni hän magazi, mam ei lähtlend hänen magaduzsijaspäi.
|
| 117 |
Младописьменный вепсский
|
художественные тексты |
литературная (авторская) сказка |
Savina Renata Jurjevna.
Ristitun uskond
(Сказка о человеческой вере)
|
-
Hänen elos oli äi jügeduzid, no hän nikonz ei lanktend opalaha.
-
Ka Bed ei pöl’gastund, hän päzui päčispäi da jäi pert’he.
-
Mužik meleti, miše Bed ei voi päzuda maspai.
-
Ka Bed ei pöl’gastund, hän päzui da mäni mužikan pert’he.
-
Mužik meleti, miše Bed ei voi päzuda vedespäi da läksi kodihe hüviš meliš.
-
- Mikš ei?
-
Hän ei kolend.
-
Bed kulišti sidä da meleti, miše hän voib ladidas mužikanke, ka hän ei voi ladidas Jumalanke.
-
Ku pertiš eläb uskond, toiv da armastuz, se znamoičeb, miše täs ei ole sijad Bedale.
|
| 118 |
Младописьменный вепсский
|
художественные тексты |
|
Rimma Viktorova.
Starinad živatoiden polhe
|
-
Kaži ladi tabata lehteižen da ei voind necidä tehta – stökul telustab.
-
Miron ei el’gendand mugomad manitust.
-
Hän hökkähti surel tahtol, hot’ ei olend siloi terveh.
-
Ned ei olgoi pened, no völ ei olgoi sured-ki.
-
Konz jo tuli pähä, eciškanzin Sandrad, heikaškanzin, no nikus händast ei ole.
-
Kukoi oli mugoine toranik i mikš-se ei navedind mindai.
-
Neciš päiväspäi kukoihut mindai nikonz ei abidoičend.
|
| 119 |
Младописьменный вепсский
|
художественные тексты |
|
Haritonova Jelizaveta.
Kezaräk
|
-
Ei ole aigad kävuda randha kül’bmahas.
-
Ei ole aigad venuda letkel i ruskenzoitta nahkad!
-
Ičemoi rahvaz ei jouda venuda.
-
– A kut nece ei ole azjad!
-
Keza laškoid ei navedi!
-
– kacuhti minuhu baboi čududeldes i iče vastsi:
– Ei ole mugomid, raukaine sinä minun!
-
Nece lidnas voib peittas, i sindai niken ei tunde!
-
Niken ei teda, kut sinä radad, hüvin vai hondoin?
-
Taganpäi oli kebnemba kandišta, no ei nägund ted, pidi astta i kaiken-se kacta jaugoiden alle.
-
Vaiše hän loi kegoid, nikelle toižele hän ei andand rata necida radod.
-
Baboi ei kärnus dedan radho, vaiše čuraspäi kacui.
-
No konz baboi oli läheli da dedoi küzui hänel, hän ei pidänd sanoid sus.
-
Muite hän ei tartund...
-
A dedoi küzui, hän ei voind olda küzumata!
-
Kego čibub siloi, konz ei ole tugid.
-
Pästa hot’ leibmuruine kohtha ika ei linne sinai väged lopta kegod!
-
Minei ei tahtoinus söda, vaiše jomannäl’g oli!
-
Dedoi ei andand necidä lopradod nikelle!
-
Ken-se haravoiči kegon, miše bokad oližiba siledad i heinklakuid ei rippuiži, ken-se haravoiči heinänjäl’gid, ken-se tegi penid heintukuižid dedoile vaumheks.
-
Niken ei seižund käded ristti!
-
Päiväine räkiti, ahavod ei rižanus kaikes päiväs.
-
Minei niken ei telustand!
-
Järv’ nikut ei tahtoind pästta mindai, manitamal maniti.
-
Räpuz om hüvä kala, hüvämaguine i ei ole rodakaz.
-
Kundli, midä hän sanub, nikonz ei kesketand händast, no tegi kaiken ičeze melen mödhe.
-
Hän ei tartund baboin azjoihe, ei nevond, ei käskend.
-
Hän nikonz ei rängahtand baboin päle, nikonz ei lendand kät baboin päle.
-
Meles oli midä-se küzuda vai sanuda, no hän ei rigehtind...
-
Ei ole minus äi tolkud, no abutada pidab.
|
| 120 |
Младописьменный вепсский
|
фольклорные тексты |
сказка |
Silakova Natalja .
Sundukižand
|
-
Pert’ jäi ižandata, eskai kalaidajad ei rohtkoi jäda ödumaha neche pert’he.
-
Ižandata pertiš elod ei ole.
-
No kerdan sügüzel külähä tuli ak, hänele ei olend kus eläda.
-
Päiväl händast ei kuluki, a öl zavodib šal’da.
-
Ukoine kidastades zavodi joksta pertidme kuni ei väzund.
-
Ukoine nimidä ei voi tehta, vaiše soipotab da kažid rehkib.
-
Söi külläks i sanub:
– Ei ole sinei sijad minun pertiš.
-
– Ei, Sundukižand, mö sid’ eläškandem i sinä meidenke.
-
Sinun bohatust minei ei pida.
-
Ladimoiš, miše neciš päiväspäi sinä eläškanded pertiš, a ei karzn’as.
-
Ei sinei käskta, kus minei kal’huzid pidäda.
-
Pertile tarbiž kodi-ižand, muga minei-ki ei sa kodi-ižandata olda.
-
Siš aigaspäi vargastajan azjoiš hän ei johtutand.
|
