| 1501 |
Новописьменный севернокарельский
|
публицистические тексты |
|
Natto Varpuni.
Karjalan Šivissyššeura myönti anšijomerkit Karjalan eläjillä
|
-
– Karjalan Šivissyššeuran halličukšen johtaja Eeva-Kaisa Linna anto nämä anšijomerkit meilä, Petroskoin karjalaisilla, Heimopäivät-pruasniekašša, KRL:n johtaja Natalja Vorobei kerto, hiän lavalta luki niitä anšijoja, mistä nämä merkit on myönnetty Rudolf Trofimovičilla ta Aleksandra Stepanovnalla.
-
Hiän ehotti kirjuttua kirjasen Karjalan tašavallan Kulttuuriministerijöh Karjalan Rahvahan Liiton puolešta, jotta ruveta hommuamah Juakko Rugojevin muistopaččahan tahi rintaveissokšen ašettamista Koštamukšeh.
-
Čäijykuppi kiäššä Aleksandra Stepanovna nakro, jotta konša hänen tytär šoittau ta kyšyy kuin hiän eläy, niin hiän vaštuau: ”Viijennen luokan jo lopetin, nyt olen kuuvvennella luokalla!”.
-
Hiän opaštu Kalevalan koulušša ta hänen opaštajana oli Unelma Konkka.
-
Hiän on esittän karjalaista kulttuurie monissa ratijo- ta televisijolähetykšissä, šanomalehissä ta muissa julkaisuissa, pitän luventoja yliopistošša.
-
Hiän opaštu Uhtuon koulušša ta šiitä Leningradin meččäakatemijašša.
-
Šuuremmoisen ta monivuotisen työn tulokšena hiän nošti yleistietoh karjalaisen Olimpijakisojen voittajan, puatanelaisen hiihtäjän F’odor Terentjevin nimen: pačaš hänen hauvalla ta lopputulokšena Muistopačaš Petroskoissa Kurganilla.
|
| 1502 |
Новописьменный севернокарельский
|
публицистические тексты |
|
Natto Varpuni.
Anna Mugačeva: “Meijän pitäy enemmän paissa keškenäh”
|
-
Konša ihmini tuntou valehušta, niin tuškin hiän avuau omua šieluo ta rupieu ruatamah šiun kera.
-
Miun poika kašvau täššä kaupunkissa, niin mie ajattelen, mih ympäristöh ta mih šeurah hiän joutuu, kun mänöy mamman šiiven alta.
-
Mie vain näytän hänellä muuta miellyttävyä, mitä täššä elämäššä on ta missä hiän vois kehittyä omie neroja, löytyä yštävie ta šamanmielisie.
-
Mie ušon, jotta pahan ieštä hiän valiččou tämän.
|
| 1503 |
Новописьменный севернокарельский
|
публицистические тексты |
|
Ol’ga Melentjeva.
Teatteri on ilmanikuni elämänkoulu
|
-
Jo koulušša hiän oli nerokkahimpien artistojen joukošša, aina oli mukana kaikenmoisissa ohjelmissa, laulo kuorošša, esiinty tanšširyhmäššä.
-
Hiän jatko opaššušta näyttelijästudijošša, esiinty näytelmissä alušta joukkokohtaukšissa, šiitä rupesi šuamah pikkaraisie roolija.
-
Šuurimman ošan elämäštäh hiän on omistan teatterilla, šiitä on tullun hänen toini koti, šiitä hiän löysi elämäntovarissanki.
-
Palkintorahat Vieno pani pankkitilillä ta šiitä šuahen kaikki omat eläkehrahat hiän šiirti šillä tilillä.
|
| 1504 |
Вычетайбольский
|
диалектные тексты |
|
Uitošša
|
-
A hiän on, kossa še kiveššä kiin’i, a alapuolell on šinne, hotu, da nyt em muuta, kun jalat šinne, da mie kassan alla, sinne umpeh, ka mie sinne, etehpäi, ta hiršistä lykkäyvyn, no smiet’in: ”Nyt ku pirt…
|
| 1505 |
Вычетайбольский
|
диалектные тексты |
|
Košella
|
-
Hyppyäy veteh da sinne, kanken sinne alla, (j)otta eikö vois’ noštua, a hiän.
|
| 1506 |
Вычетайбольский
|
диалектные тексты |
|
Šattu ilman pyššyö
|
-
Kačon ”karhu, no meččeštäkö hiän tuošša on, šammaltukum piällä?”
-
Hiän hyppäsi muutoman kerran da kačon mie, jotta ”vieläkö kačot sinne?”
-
Mie ajamah, a hiän aina pelättelem muka, a häntä š koškie ei voi hot.
-
Kravahti, ku pyörähytän, hiän оm miula ihan jäl…
|
| 1507 |
Кестеньгский
|
диалектные тексты |
|
Riähistä
|
-
Ossutit, karjalan kielellä vet on ossutinta ei suutonta, no, n’i el’i min’ih šemmon’i, no, no n’i šiitä ei piä, ihmin’i eläy kuiv voit, kuin hiän elä…, antau še siilat ta niinhän n’i i eläy, a toiset ei piä rassuštaija, s’iitä šanottih, heittäkkyä pois, ei piä s’itä ossutie tuoista, kuiv voit n’iin i eläy.
-
Läksi pois, hiän risti.
|
| 1508 |
Кестеньгский
|
диалектные тексты |
|
Ol’i ličen’joita vs’aakuoloita
|
-
No n’i hiän raskasivaičči, jott hänellä on ollun oikein luja kylmyš, taaše häntä on, jotta ei ole i tiälä liäkärilöissä on käynyn Kiestinkissä, jotta häntä taaše on kuolemah laitettu.
-
N’iin kuumašša on kylvetetty, n’i hiän šiit on tervehtyn, ja ukoll nyt on jo kahekšankymmentä vuotta, ja n’ii on kun tämämpäivän’i ja kepšuttelou aštuo n’iin kun nuor ihmin’i.
-
No, heittäyköhän šattuu še, jotta m’in’ih on a hiän šanou, jotta hänellä min’ih šilmäh on lentän ja rupei kivistämäh.
-
N’i miula yksi akka šaneli Šuomešša käynyn, šokie vain oli še akka, Hekl-akka, no tuošša hänen talo, nyt hän on kuollun jo, hiän kun hiero n’i, ne ol’i ihan šulkkuset kiät.
-
Hiän kun hierou n’inkun ihmisellä äšen, hyvyä teköy šiämeššä.
-
A kuinka hiän hierou?
-
A hiän hierou, i hieromalla hän oikein tätä.
-
Hiän n’iin šano, jotta Šuomešša hänellä n’iin ol’i opetettu, hiän ol’i Šuomešša kouluŋ käynyn še akka, n’i vot en opa...^ oppin n’i.
-
Ja kun aut...^, hiän äkkie, kun auto, kun m’i lienöy jiama ol’i, ta jiamah kun šinne tylškähti še auto, ja auto pyörähti, ja miula ne šormi oikien kipieštä kävi, ja miula käsi kipie ja kipie, ja tiält on kipie, ja tämä šorm on kipie.
-
Ja mänen šen akan luokši, jotta nu mitä tä mitä taa, hän kun alko šormešta, a hiän ä, ä, int’er’esno kuot’t’elou, šormešt alko ta tänne kulkou, kulkou, kulkou, kulkou.
-
Še ol’i akka šemmon’i, a n’iit akkoja enämpi eij ole, hiän vopše ol’i, hiän ei ollun n’i koltuna, a hän hieruo oikein hyvin mahto.
-
No mie en tiä, jotta kuin šeläštä hierottih, aa, hän šeläštä, še Hekla i alko, Hekla ol’i n’imi, hiän šeläštä, enšin tiältä ei hiero, a šeläštä ja näistä.
-
I jalat, i kaikki hiän hiero ihan ympär ihmiseh.
-
Hiän ošas’ oikein hyvin hieruo.
-
Ympäri, i hiän šen leikkasi poikeš i.
-
Hän kun šen šito, n’i kun’i män’in riiheh, n’i miul alkoi jo šormet liikkuo, a jo šormet oltih ihan...^
A mistä hiän šito?
-
A vot muissa, kuin mi...^ mimmoista lankua hiän otti?
-
Uhu, i kuin hiän šitou?
-
I šiitä kolme kertua näim pyörähyttäy šiit ympäri, no hiän ei kiis...^, väl’l’äseštä luat’iu.
-
Miula kun on lehmällä jalka kipie n’iin, hiän.
-
Ol’in, no mut, no i hiän, mie šanoin, jotta mie tulen huomena.
-
"Elä tule, kum mie en n’imitä", – hiän šano, – "T’iijä".
-
Hiän nyt on oikein kor’ašša, potomu što še nyt.
-
A šanele, kuin, kuin hiän, tuo Na...^ Nasto siula on käynyn, siun lehmän luona?
-
Ka hiän kävi, ka kun hiän, mitä lienöy höpöttän, em mie häntä šiitä, šamallah käytteli ympäri, kuin i miun kävi še akka luat’i.
-
A hiän šielä kuoissah luat’i, a miula käški šiitä, n’in em muissa, jotta kuinka hiän käški luat...^, šitä taittua, en jo muissa, mie laitoin šen lehmän jalkah, vain lehmällä ol’i tuoin’i vika ku, mie še...^, myö šen laittoma, a šiitä, no ei lehmä heitä rampantua ta ei heitä, ta s’iitä myö tuomma uloš, mie lehmän jalan, ku noššan, kačon vaim pl’est’iu tiälä, lehmän jalaš, a piikkilanka jo ol’i, kolmi čorppua šiinä pisytäh.
-
Meilä muamollan’i ol’i še, jotta jalois oltih, n’i hiän aina kermalla voiti n’iitä, jotta šiitä ei ole n’iin kipiet, še l’ekče še t’ielaiččou, a kun kovana nahka, ka še, še kipie, tät pinkottau šitä nahkua.
-
A vot mie šitä en tiä, jotta kuin hiän otti, a še n’iin teräväh n’appasi, jotta šillä kertua še ei olis’ lähten ilmaseh šiämeštä, kun taaše ol’i puuttun.
-
Ta toisella kertua miul oli n’i luu tooše, kun lenti, kun kaupašša, lihoja pilkoin n’i kun luu šilmäh lenti, n’i, tooše hiän otti šillä kielelläh.
|
| 1509 |
Кестеньгский
|
диалектные тексты |
|
Pruasn’iekat
|
-
Polnost’i pruasn’ikka on hiän, jotta ei ruata i mitä, Roštuona, i Roštuona on vielä tuoin’i pruasn’ikka vierellä, kakši päivyä, no še on jo ei n’iin luja pruasn’ikka jo, šemmosina aikuoina kun, jesl’i hyvin ruatoaika, n’iin lähtih tukkimeččäh el’i minne ruatah jo paremmin ruatah, no pruasn’iekka on vielä, no ei ollun aikua šilloin aivam pruasnuimah joka pruasn’iekkua.
-
No hän oli kak ras tukinajoaika, ennen šielä n’iin ihan tukkie ajettih, mušikat, naiset pruasnuitih, a mušikat jo tätä pruasn’ikkua ei n’iim pruasrnuitu, hiän jo oli, a še ennen nazivajtih n’iin, jotta jesl’i koko kruuka, kruuka on še pruasn’iekka iham pruasn’iekka, a jesli čitautu puol’i kruukua, no tämä koko kruuka on missä ollou, jotta vähä halvempi on toisie n’iitä pruasn’iekkoita.
-
Vot nyt lähtöy äijämpäivän nämä pruasn’iekkat, nyt nämä kun lähtieh tämän šu…, šuurem pyhän nasivautuu, šuurem pyhäm pruasn’iekat, n’i hiän, pruasn’iekat ne šuurem pyhän lähtie šiitä, konša on uuši vuoši.
-
No, a muutamat luvetah nyt, jotta dvatsatoi marttua, no še dvatsatoi marttua ei paššua, kun tulou, Jyr’impäivät on šestovo tätä maijua, i hiän Jyrimpäivän jälkeh eij ole.
-
Šuurem pyhäm Pyhällašku, hiän on ensimmäin’i.
-
No hiän on, tooše, häntä pruasnuija ei, a tol’ko nazuvaijah, jotta pyhä lähtöy.
-
Hän, hiän eij ole n’imipäivä, nav’erno hän eij ole, šiitä mie en ole oikein šelvil, jotta onko hyö n’imipäivät, hejän on n’imipäivä, hyö on m’in’ih luaittu potvik.
-
Hiäm pruasnuiččou šitä n’imipäivyä, hiän šitä omah n’imipäiväh pruasnuiččou.
-
No, no, no, no, a još šamana päivänä šyntyy, šanokamma, Joutokeimpäivänä, n’ii hiän šuau?
-
S’o rauno ei kul’aija, ei ole Jyrimpäivän aikua heilä kul’aimah, še om pieni pruasn’iekka, hiän om pruasn’iekka heposilla, no heposie ei l’iikuteta, heposet šiitä ollah šeišotah koko päivä Jyrimpäivällä, kun on heposiem pruasn’iekka.
-
A puola vot s’ent’apr’ašša, s’ent’apr’ašša, taaše ennen šanottih, jotta četirnaccatovo s’ent’apr’a, ran’še ei pijä ottua, hiän, hän on n’i šem…, četirnaccatovo on še i päivä, jotta.
-
Jotta Il’l’ampäivyä Heinäjärveššä pruasnuitih, i hiän ol’i šuuri pruasn’iekka, i hiän n’i on nastojaššoi pruasn’iekka tooše, jotta oikein juhlitah.
-
Tvaccat vos’muoi om Pohročča, no hiän on nyt Pohročča.
-
Pien’i Pohročča kaheškymmentuoin’i, tulou Pien’i Pohročča, no še ol’i kal’l’is tooše, Pien’i Pohročča nazivaal’i, a hiän on n’…, n’iinkun tätä, äitijem päivä.
|
| 1510 |
Весьегонский
|
диалектные тексты |
бытовой рассказ |
Kaivo kaivuačow...
(Колодец копается...)
|
-
Aivin, kruglie god’a, i kylmän hiän n’ikonža ei.
-
Nyt hiän hyppiäw narawn’e mi̬anken, kaiken aijan, možet tišču godof tällä s’il’mällä.
-
Ol’i ka, ajo kyl’vettämäh, hebozella, hebon’e viäl’d’i, hiän bruuduh i löpšäht’i iče, raččahilla, nagruo ol’i kaikilla.
|
