| 171 |
Средневепсский западный
|
фольклорные тексты |
сказка |
Jumou Arifeinan longile tuli
(Бог к Орифею на обед пришел)
|
-
Lazar'-se sanub:
– Jumou-se pagastas oli, ka mijale longile tuleb, vet mina olen bohat.
-
Ištuiheze adivod stolan pähä, jumou sanub:
– Ka, sina, Arifei, hot’ vinou čestiižid väheižuu.
-
– Da i mina, sanub, – muga butuukha panin', adivoile česti'n, adivoižed humouzuiba.
|
| 172 |
Средневепсский западный
|
фольклорные тексты |
сказка |
Nenakaz ak
(Упрямая жена)
|
-
Uk sanub akale:
- Oks'a, ale pane kašlihe kivi.
-
Uk sanub:
- Oks'a, ala kargeida süudou.
|
| 173 |
Средневепсский западный
|
фольклорные тексты |
сказка |
Prost vävü
(Глуповатый зять)
|
-
Vävü süiž ka vareidab: söb ka kar tegese, vareidab, anop sanub,
mise äjän seid'.
-
A anop nägi dei sanub:
- Vävü, vet’ kislid ii segoitelgoi.
-
– Hüvä, uduu kerdou mäned, ka ala ninga rada, a čomašti kacu, muja da eskei sanu anopele, nece tat-se sanub.
-
Nece iknaspei kacub vävü dei sanub:
- Anop, külbet’ se palab.
-
A anop siižub pordhil' hougonke dei sanub:
- Nu i huttib ka huttib.
-
Anop-se sanub, mise lunt-se paneb, a hän dumeib, mise vävüle sanub: huttib ka huttib.
|
| 174 |
Средневепсский западный
|
фольклорные тексты |
сказка |
Unekaz ak
(Сонливая жена)
|
-
Mužik sanub:
- Elza, mäneske rahnmaha.
-
– A rahnįi'n, sanub, – pejan, a läksin', en lugend.
-
A mužik sanub:
- Mända uberimha snapįid, kaks’ pejad jo rahnįi ka.»
-
Mužik tulob, ka sanub:
- Ka hot’ sina midani se radneižid'.
-
- Mina, sanub, – mecaspei tulen, ka kaik sijad tari ičelein' rata, ka vett ka i sidä sina et to,- sanub.
-
- A hüvä, sanub ak, – mina homen mänen podr'adaha, a sina jä kodihe, kodiš om radod äi.
|
| 175 |
Средневепсский западный
|
фольклорные тексты |
сказка |
Van’ka-vor
(Ванька-вор)
|
-
Nece vel'l', kudamou lapsid-ne elend, sanub:
- Andaskep täämbei Fedorad minunke mecha, kacuhtan, mida hänesas linneb, mitte hän linneb elii.
-
Nece poig sanub dädäle:
- Oi, dädei, om naku čomid pedejid, olišku nened pedajad čapta da čoma pert’ tehta neniš pedejiš.
-
Däd’ sanub:
- Hivä, astkam nüguni kodihe.
-
Tuliba kodihe, sanub:
- Nece sinun poig linneb hrest'anski, ninga pagiž siga.
-
Homen, sanub, – anda mini tošt’ poigad.
-
Poig sanub:
«Dädei, necen koivžoman čapeižid, ka, voi, rugišt’ kazveiž neche čomad, sanub, – čoma liib kazveiž, necen kaiken kaskesen čapeižid ka».
-
Nece däd’ sanub:
- Linneb neciš semendai.
-
Män’, kod'he tuli, sanub:
- Anda täämbei Van'ad, kuumant poigad.
-
Nece Van'a sanub:
- Dädei, mina necen härgän dädöu vargastan.
-
Astub, astub härgänke dei kacub:
- Oi, sanub, – sapug mitte dorogou, čoma sapug om, da üks’ om ka, en ota üht sapkad.
-
Nece mužik astub härgänked, hän sanub:
- Ka kacke, sanub, – sapkad-se en otand, näge, naku toine sapug.
-
Sapkad otmaha män’ dei sanub: «Mätä kus sapug oli.»
-
Kod'he tuli, vellele sanub:
- Vot mida, viikoi, poig se durak om čistį, ii hän elei linne.
-
Nu, dei nece priha dädäleze sanub:
- Dädei, sanub, – mina härgän vargastin', mina üksnin' vargastin', nu dei üksnin' mina necen härgän i sön.
-
A däd’ sanub:
- Ka kut muga sina härgän üksnäiž söd?
-
Tuli kodhe nece mužik, mäni, vellele sanub:
- Viikoi, sanub, – kacu, ninga i ninga, sanub, – podlec čistį: härgän vargast’, kiiti dei üksnaze süi-ki.
|
| 176 |
Средневепсский западный
|
фольклорные тексты |
сказка |
Mal'čik-pal'čik
(Мальчик с пальчик)
|
-
Tuli pert'he dei sanub:
– Ak, čapoin piiglon.
-
Mää, sanub, – bol'nicaha, da okha kärdäs pįiglon se.
-
Ak kacuhti, sanub:
– Ken, sanub, – hougon, kacuske, iknanou hougoib?
-
– Oi, sanub, – uk, kacu sina, iik poig tehnus sormespei-se?
-
– Homen, sanub uk, – mina ajan künmähä.
-
A mam-se sanub:
– Ka vet ed vei, laps’, kantta, liibäd-se.
-
Nu dei perskespei pän ličob priheine dei sanub:
– Kondi, pästa perskespei.
-
Nece kondi sanub:
– Ka lähte.
-
– En lähte, vö, sanub, – iknalle, ka lähten, muite en lähte.
-
Nece kondi vaiknašti diki vot kuna deruunaha iknalle tuli, sanub:
– Lähte, priheine, perskespei.
-
Vö, sanub, – pordaggihe ka lähten.
-
Sanub:
– Ak, kenak kondjan-se?
-
Toižuu päivuu nece tat sanub:
– Mina liibän varastin', a hän, näged, kondjan sab.
-
Hän sanub:
– Tata, ištte da sö, mina kündan sil aigal.
-
Hän sanub:
– Näge, mitte hüvä hebo sinei om, üksnäz kündab hän.
-
– A ii üksnäz, sanub, – kündai minai om, poig kündai sigä.
-
– A poig, sanub, – adrou päu.
-
– Oi, sanub, – mitte sinei poig om.
-
Mö sina minei nece priheine, – sused-se sanub.
-
– Nu, sanub, – andad havadon dengid, ka andan.
-
A nece priheine sanub:
– Mö, mö, tatoi, mina pagenen.
-
Tuli kodihe i sanub:
– Ak, mina vet, sanub, – poigan ostin.
-
Tatale män’ dei sanub:
– Näged, mina sanuin: mö, mina pagenen.
|
| 177 |
Средневепсский западный
|
фольклорные тексты |
сказка |
Аk pagižiškanz
(Жена заговорила)
|
-
- Astu, sanub, – mänemei mecha minunke.
-
Mäniba dei süiba dei sanub:
- Tütar, naske minei päs kacuhta teid’.»
-
- Oi, sanub, – tatoi, užoske mina mänen nakhu kuzoudamoi penshan taga.
-
Hän sanub:
- Ka ala penshiže, kusto minun aigan.
-
Nece jo mužik pihkus ličoihe, niičukeižele sanub:
- Užo, sanub, – tabadan, užo, tabadan.
-
A nece niičukeine sanub:
- En ehtata.
-
Dei nece niičukeine sanub:
- Oi, mina gor’ki, ani tatan se čudan radoi, kacuške, sanub, – kilad čapį, uugale minii huneiž.
-
I lähtkį ii i pagištas, min’ niičukeine sanub, sen i kilad sanutas.
-
Minni sanub, ka edelez kilad-gi sanutas.
-
-Nu, sanub, – otta voitei mehele, kuume vot jo tütar ii pagiže.
-
Nece mužik sanub:
- Mina otan mehele, ka pagižiškandeb minunked.
-
- Ii pagiže, ka, sanub, – rikon necen niičukeižen, ka pagižiškandeb, vet’ žaldiičiškandeb.
-
- En tä, sanub, mužik, – min’ zavotta, ii pagiže nimidä.
-
A, sanub, – čortu, nain, nain.
-
Otan erasen akan mehele, nu ka minni ka sanub.
-
Dei kiiti hän kislin', ak se, kislin' kiiti, kislid'-se mujaht’ luzikeižen:
- Oi, sanub, – mitte maged kisel'-se.
-
A nece ak:
- Maged ka, sanub, – slötkotagat sinnä.
-
Nece anop šaraht’ i:
- Ka, sanub, – nevesk, mi hän ninga hloppab- se?
-
A nece murzein-se sanub:
- Aha, äjou sina loukii, mina tulin' mehele, kuume vot vareižin' anoped, en pagižend, da kuume vot vareižin' apen, en pagižend, da kuume vot vareižin' mužikad, en pagižend.
|
| 178 |
Средневепсский западный
|
фольклорные тексты |
сказка |
Semenziba nargišt’ pertin päle
(Посеяли репу на крыше избы)
|
-
Uk sanub:
- Semekam mö peitin päle nagrišt’.
-
Akeine sanub:
- Mända mini nühtmähä.
-
- Mända, sanub, – voikkid ectä.
-
- Astun, sanub, – minai ak kol’, ka voikkid ecmähä.
|
| 179 |
Северновепсский
|
фольклорные тексты |
сказка |
Viikuško čapab sizarel käded
(Брат отрубает руки у сестры)
|
-
Viikuško sanub:
- Čikuško, oliž naida.
-
Tuli viikuško i sanub čikuškole:
- Käiktä oma d'agi-baban tütred.
-
- Nu, ka, sanub, – ota, viikuško, ota.
-
I ehtkoižel tulob ka sanub:
- Mina tulin, čikuško.
-
Tulob mužik ehtkoižel radolpei, nece ak i sanub:
- Znai čikuško hivä: parahimal lehmal pän čapįi.
-
Viikuško sanub:
- Nece viga prosttud.
-
Tulob ehtkoižel mužik i möst sanub:
- Mina tulin, čikuško.
-
Ak sanub:
- Znai silei čikuško da čikuško!
-
Viikuško sanub čikuškole mise:
- Mina enambad necida vigad en prosti.
-
Tuli bat'annu ka sanub:
- Embiinu vardita: uinzin.
-
Car’ sanub koumandele, Van'uškale:
- Mää (mäne) sina vardiihe i jesli vardičed, ka kaik carstvo sili.
-
- Mänen, sanub, – Van'ušale kirdeižen vömha.
-
D'agi-baba sanub:
- Mäne kil'betihe.
-
Priheine sanub mamale:
- Mama, oigendan d'ougeižed.
-
Poig sanub:
- Mama, oigendan d'ougeižed.
-
-Kuna, sanub mam, – mänem mö?
-
Priheine sanub:
- Lähkam, mama, pakimaha.
-
Mama sanub:
- Kuna mö lähtem, čomad olem, ii ankoi miile milostinad čomile.
-
Priheine sanub:
- Voikamįi nogel.
-
Käzitįi i d'ougatįi ak-se i sanub:
- Mina ühten se mahtan.
|
| 180 |
Северновепсский
|
фольклорные тексты |
сказка |
Van’ka i koza
(Ванька и коза)
|
-
Nece savesiine Van’ka pagižeškanz’:
- Deduško, sanub savesiine Van’ka, – mina sindeiž sen.
-
Toižel päival sanub:
- Babuško, mina sindeiž sen, sanub.
-
- Murzei, sanub savesiine Van’ka, – mina sindeiž sen, deduškon siin, babuškon siin i sindaiž sen.
-
- Koza, sanub, – mina sindeiž sen.
-
– Siižutade krežan alle, sanub koza, – mina sileiž pr'amo suhu hippästan.
-
– En, sanub, – senu i en d'onu.
-
Mäne, sanub, – söta i d'ota kozad, ika sindeiž-gi küksen.
-
Koza sanub:
- En d'onu, en sönu.
-
– En sönu, en dönu, sanub kozeine.
-
Koza sanub:
- En sönu, en d'onu.
-
– En sönu, en d'onu,- sanub kozeine.
-
- Sinus päliči, sanub, – ajin lapsid i akan, ižand sanub kozale.
-
– Mina, sanub, – olen koza, pol’ bokad čaptud, koumes grošas osttud, topsin sindeiž d'ougįl i hougeidan sarvil.
-
– Mina, sanub, – kozįn’ka-koza olen, pol’ bokad čaptud, koumes grošas osttud, topsin sindeiž döugil, hougeidan sarvil.
-
- Mina, sanub, – olen koza, pol’ bokad čaptud, koumes grošas osttud, topsin sindeiž d'ougįl i hougeidan sarvil.
-
– Mina, sanub, – olen kozin’ka-koza, pol’ bokad čaptud, koumes grošas osttud, topsin sindeiž d'ougil, hougeidan sarvil.
-
Nece ižand sanub:
- Davai, tule, hougeidadli sarvil?
-
Vedi kozan päčilpei d'ougįiš i regele pani i toi kodihe i sanub kozeižele:
- Völak sanud: et söttud, et döttud, ka pän čapan, en däta eläbaks.
|
