| 281 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты |
|
Maria Filatova.
Min polhe pajatab minun heng?
|
-
Konz tegimoi jo vanhembaks, dedad da babad ei tehnus, koliba.
-
Nügüd’, konz mö jo tegimoiš surikš, a minun mam da tat jo tegihe vanhoikš, necil päiväl mö keradamoiš baban pert’he, starinoičem ičemoi elon polhe, pagižem lapsiden polhe i kävelem neche časouvn’aha.
-
– Sinun lapsed oma jo kaznuded, miččed hö oma tabal?
|
| 282 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты |
|
Galina Baburova.
Hätken eläškab Karjala uniš...
|
-
Jo amu hän sauvob kaludištod puspäi.
-
Hänen kanz amu jo om elänu sigä.
|
| 283 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты |
|
Gul’a Polivanova.
Kaiken rigehtin hänen urokoile
|
-
A kodihe hän tuli jo vanhemban leitenantan i pakičihe radole Vidlan školha, kus vedi likundurokoid.
-
Pihläine, pihl’, ala kumarte minei,
Varasta, hoikaine, tuleb läm’ sinei,
Keväz’ jo tuli, i sädatez kazvab,
Änikoiš päiväine äi marjoid paštab…
|
| 284 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты |
|
Marina Zarubalova.
Minä-ki olen vepsläine!
|
-
– Minä lujas hüvin muštan ičein laps’aigad, sikš ku minei siloi oli jo kuz’ vot, konz mö tulim Suomehe.
-
Nikonz en unohta sidä tundmust, kut mindai manitadihe, i minä jo nikonz en näge ičein baboid.
-
Jo 49 vot minä olen suriš holiš ičein mužikas.
|
| 285 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты, переключение кодов |
|
Valentina Lebedeva.
Mäggärv’. Külä, kudambas minä rodimoi
|
-
Sügüz’eht tuleb aigoiš, pertiš tegihe jo pimed, ümbri stolas lampaspäi om vauged, a čogad upsiba pimedaha.
-
Olin jo sur’ neičukaine, a värižin muga, miše mamam babanke ei tednugoi, midä rata da midä tehta.
-
A sil sügüzel oli ani äi babukoid, i jo hallad zavodihe.
-
Kerazi babukoid i läksi jo kodihe, da vaiše kacub, – ka kaikjal oma gadad!
-
Amu jo käveleb, maged om minei hänenke magata, da vaiše mi ö, ka hän tegese jügedamb i jügedamb, i minä venun hänen al, miku kivi om päl”.
-
Vidlas-se jo vähän sil pagištas, a Piteriš ka meiden kel’t i tekoi-ki ei.
-
Urokal ičemoi kelel ei jo käskkoi pagišta.
-
Ei ole jo aparoid päs nikuverdašt!
-
A minä olen jo sid’ ku sid’!
-
Mamoi jo tegi sabrsijan: pani kegon alusen, püšti sovan, kingitisen koumel hangol-tugil.
-
Naku mamoi jo andab minei jäl’gmäižen korman, minä kärin sen ümbri sovas i panen kegon päle kahačud, miše tulleine heinäd ei veiži.
-
Kut ičtain muštan, ka kaiken muga om: minä völ magadan, a nece kol’caine ku kolkotab, ka siloi tedan, miše baboi jo paštab emägusid.
-
Ani rahmanni om ku, siš om kaiked äi: äi om praznikoid, mecas jo om kaznu marjoid, i om völ keza läm.
-
I jumalanjurud jo ei ole, leibha teran paneškandeb.
-
* * *
Jäl’ges, konz minä olin jo vanhemb, minä elokun navedin miččel-se ani abidakhal i karktal armastusel.
-
Minä ezmäižid runoid en kirjutand nikuna, a ned kaik unohtihe jo necikš aigaks.
-
Gal’oi jo kaik sijad necen polhe tedab, hot’ noremb-ki mindai om vodeks, i minei sanub:
− Ka, sigäpäi tehtas.
-
Kaiked abidamb minei oli se, miše toižed jo necen polhe kaik sijad amu teziba, i üks’ minä olin tedmatoi avoinsu.
-
Kuluškanzi traktoran judu i naku jo näguškanzi regi.
-
− Nu, linneb jo, linneb, vunuk, pühki rega-se nenaspäi!
-
Kerazi mustikašt i hüviš’ meliš’ astub jo kod’he.
-
Ak tezi jo, miše neciš gadaspäi tarbiž päzuda kuukuižil’, se hüppida voib vaiše oiktas.
-
klassas
Internatas lapsed oma keranusoiš kaikiš vepsläižiš külišpäi, pagižim völ vepsäks, no vanhambaižed jo huiktelesoiš ičemoi kel’t i venädaba.
-
Ningoi pensii sur’ om, kahesa rubl’ad, ka tarbiž jo peitta.
-
Baboi mindai jo varastab i laiše:
— Annoi, Annoi, libu-ške!!!
-
Ičein melel-se minä jo smetin, min täht läžun, i mamale avaidan, midä čudin päiväl kül’ptes.
-
Piter
Naku škol-ki Vidlas om jo vaumitud, i minä lähten opendushe Piterihe.
-
Telefonal pagižen vaiše ičein kelel, i kaikuččen otpuskan ajelen kodihe jo poiganke.
-
No küliš erased bapkaižed jo laukoiš, sel’sovetas staraišoi pagišta venäks.
-
Pertiš vunukoidenke i se pagižeba jo venäks.
-
Lähte om süvä, i äjän vot jo seižub ani muite, seinäd hapniba, sel’gitada sidä meil vägi ei ota, no krept’a-ki – käzi ei libu.
-
Mamoi ajoihe minuhu:
− Kuverdan kerdad kel’dän, ala anda söndad varišoile, katusen kaiken, kacu-ške, n’okiba, reigud toliš, vaigatab jo.
-
Čoma lind, melekaz om, mindai tundeb jo, − iloitelemoi minä.
-
* * *
Oma Biblijas minun armhas Jekklesiastan kirjas kahtendestoštkümnendes palas mugoižed vaihed:
”Mäneb ristit ičeze igähižehe kodihe, i jo irdal varastaba händast voikajad.
|
| 286 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты |
|
Raisa Lardot.
Segoinuded lindud. 1 PALA. 10-13. lugu
|
-
Minä eskai meletin jo, miše baboi enamb ei armasta mindai.
-
Minä jo uindaškanzin, no äkkid avaižin sil’mäd, i sid’...
-
Minä kacuhtin ülemba: todes-ki om – taivhanröunan päl ripui pahid mustid pil’vid, miččed jo sabuteliba čudokahan taivazastundan, i kuti tahtoiba lainata kaiken.
-
Minä südäimel rižin jo pahoid azjod.
-
I se om jo rindal, tarbiž kaiken varastada hubid azjoid.
-
Olonec-lidnan radio, kus radoi tatoi, saubatihe, i kaik radiosijad oli jo keratud, miše oigeta Suomehe.
-
Aniku, kaikile jo sanuin...
-
Hot’ oli jo lujas möhä, külähižed, ezmäi kaiked ičhižed, kerazihe pordhidennoks.
-
lugu
Petroskoihe tulim jo öl.
-
Nägui, miše siš aigaspäi minä jo pit’kha en nägend baboid.
-
Voib olda, hän om jo läheli i teravas tuleb.
-
A minä sanuin: mikš jo pidi muga tusttuda meid?
|
| 287 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты |
|
Raisa Lardot.
Segoinuded lindud. 1 PALA. 7-9. lugu
|
-
Vaiše siloi, konz mina en voind jo pad leta, miše kauhaižespai vet joda, mamoi vei mindai lažundkodihe.
-
Jal’ges mindai rušitihe alastomaks, nece azj oli jo toižes, penikaižes honuses, i lekar’sizar valoi mil-se minun pan i sugiškanzi rubed.
-
Paliči kuverdas-se paivas mina jo rohtin kaceltas umbri i nagištin, miše homendesel toižed lapsed valičiba ičeleze sobad – ei amu silitadud, veresen hajunke.
-
Lopuile jai puhthid, no kohetud jo štanoid i paidoid, kelle ka ei olend ičeze kazvon-ki modhe.
-
Minun hibu sed jo kazvoiba, vaiše mina vol en koskund ičhein.
-
I, kacu, mina jo olen vedes.
-
Kudendes časus mamoi mani jo lupsmaha lehmad, konz tuliba suomalaižed, ka meil oli lehm, i sikš meiden som oli magukahamb.
-
Mohemba, konz Maikad voi jo sotta jo toižil somil nižamaidon ližaks, mamoi pehmenzi sus leibad i muga tungi nenid pehmdoid leibturuid noremban lapsen hambhitomaha suhu.
-
Oli jo moha porttas Petroskoihe, i han tahtoi jada oks meiden kulaha.
-
Han kaiken oli rindal, meiden pert’irdal, kaik jo harjeniba neche.
-
Žalleiči siloi-ki, konz priha oli kaznu jo sureks.
-
A konz ho tuliba školaspai, ka kaik oli jo tehnus.
-
Most lamoi čapab sil’mid, a rahvaz ištub jo vaitti laučoil.
|
| 288 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты |
|
Raisa Lardot.
Segoinuded lindud. 1 PALA. 4-6 lugu
|
-
Nägen, kut baboi kukitab iknaspäi i hänen modospäi nägub, miše samvar om jo kehunu i tuli aig joda čajud.
-
Händast ei olend jo hengiš, vaiše minä lujas äjan kulin mamoišpäi Peška-dädän istorijan, i konz pagin mäni palandan polhe, ka kaiken meletin hänen polhe.
-
Mamalein ei tarbiž olend löda mindai, ei tarbiž olend laida-ki, minä kaiken jo ehtin tehta edel hänen käsköid.
-
Sinai-se aig om jo mända kodihe, a homen möst tulda minunnoks.
-
Mäne, Klaša, ko dihe i jäta mindai üksnein mamdain radolpäi varastamha, hän nügüd’ tuleb jo.
-
Konz havad oli jo täuz’, mö pördimoiš kodihe.
-
A ken ehtib lämbitada kaik päčid, miše homendeseks ned kaik jo hulad oližiba?
-
Sil aigal heid louziba-ki suomalaižed, konz ho jo oma meletanuded, miše oma surmankundusel.
-
Vaiše tatoi tahtoi kuctas suomalaižel nimel, ka han ičtaze-ki lugi jo vahaižeta suomalaižeks, ei nagend sur’t erod.
-
Vaiše jal’ges mamoi kaiken pagiži, miše tatoi siloi jo humaloiči, i žal’, miše niken ei nevond hanele, ei ozutand necida vigad, a iče han vol ei olend melekahan.
-
Sid’ i Miškasused oli, i Sen’ka, kudamb kahtes pertiš paliči eli, i Peška – edemba, seičemes pertiš paliči, i Mit’ka, mugažo kahten pertin taga eli, vaiše toižel kadel, i vol-ki uks’ priha kozimehid oigenzi, nimed-ki hanen mamoi jo ei mušta.
|
| 289 |
Младописьменный вепсский
|
публицистические тексты |
|
Raisa Lardot.
Segoinuded lindud. 1 PALA. 1-3. lugu
|
-
Kut minä jäl’ges elin, konz nenid lämid käzid ei olend jo rindal.
-
Hänele pagištihe, miše min täht sötta uhtei last, kudamb jo koleb pigai, a maidod muite-ki om vähä.
-
Mamoi tuleb kodihe jo hämäras, konz irdal ei nägu-ki nimidä.
-
Ühten kerdan, muštan, minä jo uindaškanzin, i sid’ kulištin pertiš šobaidusen.
-
Nece pert’ oli kaiken aigan sil’mnägubal, vaiše se oli kuti meiden, ka ei meiden-ki jo.
-
Konz dedoi osti sen hüvän pertin, i mö hargnim jo eläda siš, mehed tuliba kerdan mijale i nevoiba dedale: tarbiž möda pert’, ika valdkund otab ičeleze i ei maksa siš kopeikad-ki.
-
Nene azjad oliba tehnus muga pigai, ka mö eskai em usknugoi-ki, miše pert’ jo ei ole meiden.
-
Meletim – kuspäi suomalaižed voiba teta, miše pert’ om jo mödud.
-
Sadavoz’ne, mustenu jo aigaspäi puine pühäkodi völ sai kibud venälaižiden samol’otoiden ambundaspäi.
-
Ei kuluškanded jo kelloiden än’t, a kuluškanzi kommunistoiden muzik, mitte kaiken päivän, eskai ön-ki, telusti lebaidamha külänikoile.
-
Susedad-ki, läheližed i edahaižed, hargniba jo kävelta tänna vädrad kädes vet otmaha, sikš kaivon kurg’ – arz’ vädranke, surdmata käveli ülähäks-alahaks.
-
Dedoile oli jo äi vozid, hän ei voind tehta jügedoid radoid.
|
| 290 |
Младописьменный вепсский
|
художественные тексты |
|
Kukoinkarang
|
-
I gavedid kaik – ilos,
Karang lämüt toi
Sügüzen jo vilus!
|
