Texts

Aleksejeva Maria . Lehm-sebranik

corpus: Folklore texts

genre: Tale

Source:

Kipinä. № 9, 2024, p. 8-9

Koumanz’ sarn

Aleksejeva Maria

Lehm-sebranik

Veps
New written Veps

Nece om
jäl’gmäine
sarnoišpäi
, miččen
minä
kulin
minun
baboilpäi
. Oldes
lapsen
minä
paksus
läžuin
, da
mugažo
paksus
minai
oli
erazvuiččid
satatesid. Necen sarnan
baboi
starinoiči
minei
, konz
minai
oli
ezmäine
katkoimuz
. A
minä
nügüd’
tahtoižin
starinoita
sen
teile
.

"Eliba-oliba
baboi
da
dedoi
. Oli
heil
äi
živatoid
: lehmäd
, sigad
, kozad
, kanad
, koir
da
kaži
. Paksus
heiden
adivoihe
tuleskeliba
Mašoi-vunukaine. I
lujas
mel’he
hänele
oli
olda
živatoidenke
, hän
vändi
Tuman-koiranke irdal
, siliti
Džina-kažid, kaikuččen
kerdan
lugi
kananpoigaižid
(miše
el’geta
: oma-ik kaik
sijal
), söti
sigoid
da
lehmid
. Lujas
hüvän
abunikan
oli
Mašoi
baboin
da
dedoin
täht
.
Konz
baboi
lüpsi
lehmäd
, Mašoi
sömäd
vaumiči
da
siliti
živatoid
. Mugoine
pičuine
emägaine
oli
. Kaikid
živatoid
Mašoi
navedi
, hän-ki oli
mel’he
živatoile
.
Ühtel
öl
tanhal
tegihe
čudokaz
azj
: sündui
völ
üks’
živataine. Homendesel
baboi
zvoni
Mašoin
bat’ale da
sanui
:"Meil
tegihe
koje-midä
, vedä
Mašoi
meiden
adivoihe
!"
Päliči
poles
časus
Mašoi
jo
oli
baboin
adivoiš
da
oli
vaumiž
mända
tanhale
: pani
päle
radsobad
da
paik
pähä
.
Tanhal
oli
pimed
, Mašoi
pani
valoi
da
, kut
kaikuččen
kerdan
, ezmäks
mäni
sigoidennoks
, sid’
kanoidennoks
i
vaiše
lopus
hän
kacuhti
lehmähä
.
– Baboi
, a
ken
venub
läz
Koivuine-lehmäd? – čudodelihe Mašoi
.
– Nece om
meiden
uz’
živat
. Meiden
Koivuine
sünduti
vazaižen. Pidab
meletada
, miččen
nimen
mö
andam
hänele
, se
om
neičukaine
, – andoi
vastusen
baboi
.
Mašoi
zavodi
silitada
vazaižen da
nägišti
, miše
se
kaik
om
muzav
, vaiše
üks’
vauged
leimuine om
vacas
.
– Baboi
, da
se-žo om
Öine
, kaik
om
pimed
kuti
ö
!
Muga
kuctihe-ki vazašt. Se
kazvoi
vähemba
, a
Mašoi
kaikuččen
päivan oli
senke
: söti
, siliti
, puhtasti
, toi
heinäd
. Niken
eskai
ei
meletand
, miše
vazaspäi
tegese
sebranik
Mašale
. Lujas
Mašoi
navedi
händast
, da
Öine
navedi
Mašad
. I
nece sebruz’
jatkui
äi
vozid
. Aigaližel
homendesel
Mašoi
jokseli babannoks
sötmaha
lehmäd
, jäl’ghe
päivkodid
astui
kävelmaha
lehmänke
.
Öine-lehmäine andoi
lujas
äi
maidod
, se
oli
mugoine
maged
, miše
kaik
ičhižed
kiti
lehmäšt. Lehmäine
rižoi
, miše
sidä
navedidas
. Mašoi-ki joi
maidod
, miččen
andoi
hänen
lehmäine-podruškaine, da
söi
maidospäi
tehtud
rahtod
da
kandatest
. Sen
taguiči
Mašoin
tervhuz’
tegihe
parembaks
.
Nece sebruz’
jatkub
nügüd’-ki. Mašal
oma
kovad
lud
, a
Öižel
sünduiba
lapsed
".

Muštan
, kut
minä
venuin
(minun
käzi
oli
kattenu
), kundlin
baban
sarnan
da
el’genzin
, miše
minei
mugažo
pidab
joda
maidod
da
söda
rahtod
, miše
minun
lu
kädes
tervehtuiži
pigemba
.