VepKar :: Texts

Texts

Return to list | edit | delete | Create a new | history | Statistics | ? Help

Neuvoja ta varotukšie

Neuvoja ta varotukšie

Karelian Proper
New written karelian
14 Kuotelkua elyä niin, jotta teilä ois rauha kaikkien kera. Eläkkyä Jumalan mielen mukaista pyhyä elämyä, šentäh kun ilmain šitä kenkänä ei niä Hospotie.

15Pitäkkyä huoli šiitä, jotta yksikänä teistä ei kavottais Jumalan armuo ta jotta mikänä pahan karkie juuri ei piäsis kašvamah teissä eikä tuomah vahinkuo. Niätšen šemmoni voipi myrkyttyä monie. 16Kaččokkua, jotta tiän joukošša ei ois ketänä huorissakävijyä tahi jumalatointa, šemmoista kuin Isava. Yheštä rokkastaučašta hiän möi tuaton plahoslovenjan, mi enšipoikana kuulu hänellä.

17Työ tiijättä, jotta kun hiän myöhemmin tahto šuaha ičelläh plahoslovenjan, hiän ei šuanun šitä. Hiän ei voinun muuttua tuaton mieltä, vaikka itkien šitä aneli.

18 Että työ tullun tulta roihuvan vuaran luo, šemmosen, kumpaista voipi käsin košettua, niin kuin Israelin rahvaš tuli Moissein juohattamana Sinain vuaran luo. Šielä oli mušta pilvi, pimie ta myrškytuuli. 19Šielä kuulu torventoitotuš ta Jumalan iäni. Šen iänen kuulijat molittih, jotta heijän ei tarviččis kuulla enämpyä. 20Hyö ei keššetty tätä käškyö: "Jokahini, vaikka villisvieri, ken košettau vuarua, pitäy kivittyä kuolijakši tahi nuolella tappua". 21Še oli niin kauhie kačottava, jotta Moisseiki šano: "Mie varajan ta vapisen".

22 Että työ tuon tulisen vuaran luo tullun, työ tulija Siijonin vuaran luo, elävän Jumalan linnan, taivahaisen Jerusalimin luo. Tiän ieššä on muštanah anhelija. 23 Ta on pruasniekkua viettävä uškojakunta, Jumalan enšimmäiset lapšet, kumpasien nimet ollah taivahan kirjašša. Šielä on Jumala, kaikkien Sut'ja, šielä ollah täyvellisekši tullehet Jumalan omat. 24Šielä on Iisussa, Uuvven Šopimukšen Puolistaja ta šielä on Vihmontaveri, kumpani pakajau parempua, ei kuču koštamah niin kuin Avelin veri.

25Kaččokkua, jotta työ että kiänny pois Häneštä, ken pakajau! Kun tuatot Sinain vuaran luona ei kuunneltu Jumalua, konša Hiän ilmotti oman tahon muan piällä, hyö ei voitu šiäštyö kuritukšešta. Vielä pahemmin käyt meilä, kun kiäntynemmä pois Häneštä, ken pakajau meilä taivahašta. 26Šilloin Hänen iäni pani muan tärisömäh, a nyt Hiän on luvannun jotta: – Vielä viimesen kerran Mie panen muan täräjämäh, enkä yksistäh muata, kun taivahan niise.

27Šanat "vielä viimesen kerran" tarkotetah šitä, jotta kaikki luajittu liikahtau ta šiirtyy tiloiltah, jotta še, mi ei liikaha, pisyis paikallah.

28Myö šuamma valtakunnan, mi ei liikaha. Olka šentäh kiitollisie, kiittäkkä Jumalua ta sluušikka Hänellä Hänen tahon mukasešti, kunnivoittuan ta varaten, 29šentäh kun miän Jumala on kuin tuhkakši polttava tuli.

Послание ап. Павла к Евреям. 12:14-29

Russian
14 Старайтесь иметь мир со всеми и святость, без которой никто не увидит Господа.

15 Наблюдайте, чтобы кто не лишился благодати Божией; чтобы какой горький корень, возникнув, не причинил вреда, и чтобы им не осквернились многие; 16 чтобы не было между вами какого блудника, или нечестивца, который бы, как Исав, за одну снедь отказался от своего первородства.

17 Ибо вы знаете, что после того он, желая наследовать благословение, был отвержен; не мог переменить мыслей отца, хотя и просил о том со слезами.

18 Вы приступили не к горе, осязаемой и пылающей огнем, не ко тьме и мраку и буре, 19 не к трубному звуку и гласу глаголов, который слышавшие просили, чтобы к ним более не было продолжаемо слово, 20 ибо они не могли стерпеть того, что заповедуемо было: если и зверь прикоснется к горе, будет побит камнями (или поражен стрелою); 21 и столь ужасно было это видение, что и Моисей сказал: "я в страхе и трепете".

22 Но вы приступили к горе Сиону и ко граду Бога живаго, к небесному Иерусалиму и тьмам Ангелов, 23 к торжествующему собору и церкви первенцев, написанных на небесах, и к Судии всех Богу, и к духам праведников, достигших совершенства, 24 и к Ходатаю нового завета Иисусу, и к Крови кропления, говорящей лучше, нежели Авелева.

25 Смотрите, не отвратитесь и вы от говорящего. Если те, не послушав глаголавшего на земле, не избегли наказания, то тем более не избежим мы, если отвратимся от Глаголющего с небес, 26 Которого глас тогда поколебал землю, и Который ныне дал такое обещание: еще раз поколеблю не только землю, но и небо.

27 Слова: "еще раз" означают изменение колеблемого, как сотворенного, чтобы пребыло непоколебимое.

28 Итак мы, приемля царство непоколебимое, будем хранить благодать, которою будем служить благоугодно Богу, с благоговением и страхом, 29 потому что Бог наш есть огнь поядающий.