Тексты
Вернуться к списку
| редактировать | удалить | Создать новый
| История изменений
| Статистика
| ? Помощь
El’gendamatoi Pešu
Источник:
Verez tullei, 2014, с. 21
Valentina Lebedeva
El’gendamatoi Pešu
вепсский
Младописьменный вепсский
Pešan küläs armastadihe.
Oli hän ei paha, ei ažlak, ei hül’gäidand nikeda pakičuses, mille-se venošti muhazi i abuti kaikile, mil voili.
Nu da vaiše jäl’ges lähteli hänen abuspäi üks’ hol’ i el’gendamatomuz’.
Naku, ozutesikš, kuctas händast abutamha mecad pil’dä haugoks.
Tahtol mäneb Peša abuhu i pilib tarkas i napernas.
Pule langeta jo tarbiž, a Peša seižub tüven al, venošti mille-se muhadab.
– Peša, Peša, pagene!!!
– varus kidastaba čapajad.
– Oiktas sinun päle koiv-se lankteb!
… Оdva ehti pageta Peša.
Toižel kerdal mäni Peša kegoid panmaha.
Muga tuged hubin tokazi, miše kegod bokale koverzihezoi.
Nevotas Pešale, kut rad rata, küzutas: – “El’genzid-ik?”
“Kut en el’gendand?
Kaiken el’genzin!”
No min-ni radab Peša, – ei čomin lähtkoi radod, miku ei el’genda midä-se hän kogonalaz, meletab midä-se ičeze meles edahališt.
Zavodib ak händast laida, miše tuukutoi i el’gendamatoi om, a hän vastha:
– Ka radan minä, radan hilläšti, ei mikš kobud-se ningomad leta ole.
I huneidab nenan tüvehe agjatoman pajoižen:
– Hilläšti – ka tarkašti, tarkašti – ka čomašti, čomašti – ka hilläšti, hilläšti – ka tarkašti…