Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Jegor Ruppijev, Jelena Ruppijeva. Veikka da Mötti
Jegor Ruppijev, Jelena Ruppijeva
Veikka da Mötti
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Kaiken
yön mečäs ylen äijäl tuuli , kai erähät puut kuavuttih .Yksi kuivu puu pakui ihan troppazele , kudai meni Mötin mökkizespäi kyläh .Tädä troppastu myöte paiči Möttii käydih toizetgi meččyeläjät .
Huondeksel nostuu da huondespalan syödyy Mötti kuuli hälinehen mečäs .”Midä telmetänneh ?” duumaičči häi da lähti kaččomah .Häi tuli kuadunuon puun kohtale .Se oli suuri vahnu kuuzi , kudaman uale tuulibauhulois puutui Nieglikko .Meččyeläjät , kudamat opittih piästiä Nieglikkuo , yhteh iäneh abrikuittih , kui luadie se .
– Pidäy bokkah vieldiä puu , kehitti Jänöihyt .
– Ei , se on jygei . Pidäy hallata se , sanoi Oravaine .
– Lähten kävyn dovarišalluo , toinah häi nevvou , kui pidäy ruadua , duumaičči Mötti da juoksi kyläh Veikalluo .
Brihačču istui laučal koin vieres da luadi uuttu ongiruagua , konzu pihah kui tuulispyöröi karahtih Mötti .Juoksendua häi kai huahittamah rubei .
– Veikka , sie troppazel puu pakui ihan Nieglikon piäle ! Häi poimičunke jäi puun uale .
Veikka lykkäi bokkah ongiruagan , otti pilan da kirvehen da kiirehti Mötile peräh .
Konzu dovarišat tuldih paikan piäle da kačottih , midä vois ruadua , Veikka kehitti pilata puun kolmekse .Ennepäi vai häi kyzyi Möttii karzie suuret oksat , ku net ei oldas tiel ruadajes .Sit Jänöihyt da Oravaine kannettih karzitut oksat bokkah , a Veikka , Mötti da abuh piädynyöt Majualoin vellekset piästettih Nieglikkorukkua , kudai oli vägitukul pöllästynnyh siäbauhuloin jälles .
* * *
– Astuin kodih gribapoimičunke , sit kui rubei jyrizemäh da tuldu iškemäh da se ku ugodih minuh , häi ozutti kuuzeh päi , – minä ni lekahtuakseh en voinnuh . Hyvä , ku Oravaine nägi minuu .
– Kai on hyvin nygöi , sanoi Veikka .
– Passibo suuri teile , dovarišat ! passiboičči jogahistu Nieglikko .
– Anna avvutan sinuu , kannan poimičun kodizessah , kehitti Jänöihyt .
– Hyvä , kanna .
– A minä avvutan vediä ruadobrujat , sanoi Mötti .
Dovarišakset lähtiettih kyläh , matkas taratettih mečän kuulumizii da sidä , kui hyvä rodieu ongittua uvvel ongiruagal , kudaman azui Veikka .
Mostu priiččua rodih Nieglikole .Ozakse , hänel on tozi hyviä dovariššua .Hädähizen gor’anhäi vai oivalline ellendäy .
Veikka da Mötti
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
–