Тексты

Jelena Kononova. Reunukruuživo silminnägyvis

подкорпус: публицистические тексты

Источник:

Kipinä. № 2, 2018, с. 6-7

Jelena Kononova

Reunukruuživo silminnägyvis

карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский

Korgei
raudahine
magavosija
kyläläzes
talois
da
sen
ual äijy
vakkastu
, juaššiekkua
da
čamodanua
– se
on
lapsusaijan
eräs
mielehpainujii mustoloi
. Kai
tämä
bohatus
oli
peitetty
läbinägyjän
hienozen
kattien
– reunukruuživon – tuakse
.
Pieni
tyttöine
havačui
da
hil’l’akkazin
da
varavozilleh
oppiu
heittyö
magavosijaspäi
. Magavosijan
ual pimies
eläy
milienne
varattavu
. Pidäy
heittyö
reunukruuživuo lekahuttamattah
. Sehäi omil
eriluaduzil
rauhazil
kirjoil
da
kruuživon
teräzil ei
anna
nimittumale
pahale
piästä
. Uh, heityi
jälgimäi
...

Vahnanaigazes
pohjazes talois
seinii
ei
kruasittu
, eigo šparieliloin
uale peitetty
. Puhtahuos
kellistyttih
pedäjähizet
seinät
, pertilomut
da
lagi
lattienke
. Mindäh
sendäh pidi
sit
kai
tämä
čomendua
kaunehil
reunukruuživoloil da
käzipaikoil
.
Magavosija
reunukruuživonke, kui
akku
čomis
ferezilöis morfienke
, seizoi
nägyvimäs kohtas
kaikkien
silmien
ies
da
ozutti
muanruadajan
varakkahuttu
. Pieluksis
da
bohatas
reunukruuživos nägyi
vie
se
, ku
talois
eletäh
kädevät
neroniekat
, käziruavonmaltajat, tuliet hyvät
emändät
.
Kai
naizen
käziruavon
lajit
voibi
nähtä
magavosijan
reunukruuživos. Kirjoindettu, kuvottu
libo
koukkuzel
kuvottu
reunukruuživon yksi
puoli
puutettih
kaidah
kangaspalah
. Enzimäi
se
oli
kois
kuvondahine, jällespäi
fuabrikal
kuvottu
. Reunukruuživol katettih
magavosijan
alastu
puoldu
. Kaidu
kangaspala
pandih
matrasun uale libo
sivottih
se
agavosijan piä
- da
jalgupuoleh, a
čomendettu
puoli
pandih
rippumah
lattieh
päi
da
se
nägyi
kattien
ualpäi. Reunukruuživoloi ber’ogoittih
, niilöin
luadijeshäi meni
äijy
vägie
, aigua
da
materjualua
. Reunukruuživon kirjois
voibi
löydiä
elävii
rouno
kukkazii
, rombii, kudamat
ollah
kynnetyn pellon
simvolannu da
ristoi
. Reunukruuživon kaikenluaduzil
simvoloil pidäy
vardoija
da
akkiloija
kodilazii
. Kuvotun reunan
teräzet sežo
ei
laskieta
nimidä
pahua
.
Naine
, kudai
istuihes
kudomah
kangastu
libo
kirjoindamah rengoil, vie
ennepäi
tiezi
, midä
häi
rubieu
kudomah
libo
kirjoindamah. Kuvottulois kirjois
kiännyttih
muan
puoleh
. Muaspäi
ristikanzu
bohatui
, hyödyi
. Mua
oli
muanruadajale
tärgei
. Sit
oli
huomenizen
päivän
vara
. Pohjazien
reunukruuživoloin eloksenmyödähizet värit
oldih
valgei
da
ruskei
– puhtahuon
da
tervehyön
värit
.
Myöhembäh
kangahah
ruvettih
puuttamah
koukul
kuvottuu kruuživojunostu. Nengoine
kebjei
kruuživo
ylen
hyvin
pädi
pertin
kogonažuoh
, se
kebjendi
da
čomendi
sidä
. Moizien
kruuživoloin
kirjat
oldih
samat
kui
kirjoindettulois da
kuvottulois reunukruuživolois.
Reunukruuživot kui
rajanvardoiččijat
vardoittih
”varattavii
” kohtii
. Da
ei
vai
pertin
sydämes
, sen
ulgopuolelgi. Taloin
veräi
da
krinčat kaunistettih
veständäl
čomendettuloil laudazil
. Net
oldih
eländykohtan
nägyvimäs kohtas
, kaikkien
silmien
ies
. Moizil
laudazil
voidih
kaunistua
koin
salvon
rajat
, salvon
da
levon
välizen
seinän
. Nämmilgi reunučomenduksil oli
oma
rajanvardoiččijan
tarkoitus
da
niilöin
hyvyös
taloi
ozuttihes
kebjiekse
da
hienokse
.
Kaunehet
da
hienot
reunučomendukset, kui
kai
čoma
, tuodih
lykkyy
da
toivottih
koin
eläjile
kyllytty
da
hyviä
elostu
.