Тексты
Вернуться к списку
| редактировать | удалить | Создать новый
| История изменений
| Статистика
| ? Помощь
Önik
Источник:
Vepsäks kändi Irina Sotnikova, Kodima. № 5, 2018, с. 8
Önik
вепсский
Младописьменный вепсский
Karjalaine sarn
Ühtes pertiš eliba lujas ažlakahad ižand da emäg.
Kerdan hijale tuli saldat i pakičihe ödumaha.
Ižand da emäg otkažihe hänele.
Saldat hödhüvin käveli külädme sinna-tänna i möst tuli neche pertihe.
Nägišti ižandad pert’irdal.
– Äi om teid, önikoid, – sanui ižand, – vaiše üks’ saldat tuleskeli pakičemha ödumaha, a nügüd’ toine-ki tuli.
Mö em pästkoi ödumaha nikeda!
A saldat oli melekaz i heitihe kurdeheks ristituks da sanub:
– Spasib, spasib!
– i mäni pertin südäimehe.
Kumarzihe emägale:
– Emäg, mindai ižand pästi ödumaha, naku minä tulin-ki.
– Em pästkoi mö önikoid, – sanub emäg.
– Spasib, spasib!
– sanub vastha saldat.
Tuli ižand pert’he, a emäg küzub hänel:
– Sinä mikš pästid necidä önikad?
– Minä en pästand händast, – sanub ižand.
– Minä otkažin hänele, ka hän, nacein, om kurdeh, ei el’gendand, midä minä sanuin.
Konz ištumoiš ehtlongile, ala kucu händast stolan taga.
– Ei, ei!
Sinä-ki ala zavodi pagišta hänenke.
Emäg kerazi stolale, i hö vaikti ištuihe ehtlongičemha.
A saltad ištub laučal, kacub heiden polhe.
Ižand unohti, miš hö akanke pagižiba, kändihe saldatan polhe i küzub:
– Sinä kus oled sündunu, saldat?
– Spasib, spasib, – sanub saldat i heredas ištuse stolan taga.
Ehtlongin jäl’ges ižand sanub akale:
– Homendesel minä aigoiš lähten mecha, a sinä pašta kürzid, kuni saldat völ magadab.
A konz hän heraštub da sädase lähtta, ala unohta otta hänelpäi den’goid ösijas.
A saldat kuleb necidä paginad i meletab ičeksaze: ”Mindai et manitagoi!”.
Homendesel ižand nouzi aigoiš, söi kürzid i läksi mecha.
Emäg jäi paštmaha kürzid.
A saldat peitos kacub hänehe.
Konz emäg paštoi äi kürzid, hän libui, sobihe, oti ičeze šaugun, kuti sädihe lähtta.
Emäg pani rehtilän päčedesehe i tabazi saldatad hardjas:
– Anda dengoid ösijas!
– Spasib, spasib, emägaine!
– sanub saldat i ištuse sömha kürzid.
Söi saldat kaik kürzad i sanub:
– Spasib, spasib!
Iče ištuihe laučale i meletab: ”Paštkaha völ kürzid”.
Emäg paštoi, a saldat kuni möst sädihe lähtta.
Oti ičeze šaugun i sanub:
– Spasib sinei, emägaine, adivoičetamižes da ösijas.
A emäg sanub vastha:
– Magazid da söid külläks, nügüd’ maksa dengoid!
– Midä?
Minei kerdale kürzid otta?
Spasib, spasib, hüvätabaine emägaine, – sanui saldat, oti kürzid i läksi.
Ehtal tuli kodihe ižand, emäg sanub-ki hänele:
– Nu mitte önik om!
Söi, joi, magazi, a dengoid ei maksand, ka völ kaik kürzad kerdale oti.
Em pästkoi enamba nikeda ödumaha.