Тексты
Вернуться к списку
| редактировать | удалить | Создать новый
| История изменений
| Статистика
| ? Помощь
Jevgenia Sinickaja.
Rohked paimen
Источник:
Kipinä. № 6, 2018, с. 16
Jevgenia Sinickaja
Rohked paimen
вепсский
Младописьменный вепсский
Starinad kezan polhe
Necen starinan minei babam sanui:
”Tuli keza.
Oli mugoine čoma, läm’ päiv.
Üks’ prihaine paimenzi meiden lehmid.
Minä abutin hänele lehmid ajada.
Nedalin lehmäd paimenzihe mecas, a tämbei ajoim heid jogirandale sötmahas.
Minä tönduin tagaze, kodihe, a lehmid jätin prihaiženke.
En ehtind edahaks mända, ka kulištin mugošt kidad: ”A-a-a-a!”.
Muga pöl’gästuin, meletan: ”Mi-se tegihe!”
Joksin sinnä tagaze.
Prihašt nikus ei ole, i lehmid ei ole.
Zavodin heikta.
Hän andoi än’t korbespäi.
Mänin sinna.
Kacun – nor’ paimen seižub vazaiženke, lehmid ei nägu.
– Keda sinä pöl’gästuid?
– küzun.
– Ka, vaza zavodi astta päliči joges, meletin, miše uptab, kidastaškanzin.
Lehmäd pöl’gästuiba, händad lendiba i joksiba kodihe.
A vazaine korbehe, i minä sen jäl’ghe.
– Ala varaida, – sanuin minä – lehmäd da vazad ei upokoi, hö mahtaba ujuda”.