Тексты
Вернуться к списку
| редактировать | удалить | Создать новый
| История изменений
| Статистика
| ? Помощь
Rimma Viktorova.
Kül'bet'päiv
Источник:
Vepsäks kändi Svetlana Jeršova, Kipinä. № 6, 2018, с. 18
Rimma Viktorova
Kül'bet'päiv
вепсский
Младописьменный вепсский
Baboi eläb küläs. Hänen pert’ seižub jogen randal, lähen jo kazvab mec. Lämäs säs tanhanno käveleba živatad: vazaine, lambhaižed da pen’ porzhaine.
Kaikuččen kezan babannoks tuleskeleb Ondrei-vunukaine. Nügüd’ hänele om jo kuz’ vot, i kaik ümbri om melentartuine Ondrejale. Mugoine hän om tedontahtoine prihaine. Ezmäižen kerdan homaites pen’t sigašt, küzui babalaze: ”Mikš porzhaine om mugoine redukaz, kuti redu-bukoi?”. No vastust hän ei varastand, a meletaškanzi, kut sen pesta.
Ondrei kucui ičeze sebranikoid, kenenke paksumba vändab: Sergejad da Timoid. Prihaižed löuziba suren padan vedenke, toiba kül’betišpäi muilad, šampunid da hosimen. Zavodiba hö pesta sigaižen. Üks’ muilastab, toine pezeb, a koumanz’ valatab kauhaspäi. Porzhaine ilosišti vizäidab i röhkab. Tedan, hänele tuli mel’he nece azj.
Baboi kulišti irdal mittušt-se kobaidust, nagrandad i heikahti:
– Midäk, tö, sigä teget? I hilläšti ližazi: pened ukorezad!
Ondrei homaiči babad i sel’genzoiti:
– Ved’ tämbei om kül’bet’päiv!