Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Pipkutai
Pipkutai
вепсский
Младописьменный вепсский
Ende
minä en meletand , mihe nece mužikad pipkutaba .Tegeba čigarkoid , otaba papirosoid , pipkutaba .Darja-tädin Saša , se-ki pipkutab , a hän ved’ mugoine hüvä priha om .I sid’ pähä om tulnu meletuz : om-ik neciš mitte-ni hüvä magu ?A ku probuida ?
Neciš aigaspäi hot’ kuna minä kacuškanden , kaikjal tatan papirosad sil’mnägubale putuba : se laučal , se iknanpölusel .Konz nikeda ei olend rindal , otin ühten papirosan , pidähtin kädes , a poltta varaidan – a ku midä-ni tegese .
I sid’ kerdan minä otin kaks’ sigaretad .Ličimoi mö Jošanke meiden saraile .Meletim – nu sid’-se meid niken ei homaiče .
Venum mö heinäl , pipkutam .
– Minun tatain muga tegeb . Savu kol’caižil tuleb .
– A minun muga , da völ muga ...
– A nägid’-ik , kut Saša kol’caižid pästleb ?
– Ka !.. Ka ved’ nece Saša om !
– Mahtab .
– Nu ka mille mujub ?
– Ka nimidä . Vaiše kurkus karged tegihe .
– I pän punob . Ka i ei ole hüvä .
– Ei , – rügiškanzi Joša .
Necen aigan kodihe tuli tatain mittušt-se azjad .
Homaiči hän savun , tembaiži vädran vedenke i tacihe sarainnoks .Sid’ meid nägištiki .Ku kidastaškandeb :
– Ka mi-ak tö , lemboin poigad , pertin poltta ladit ?
A mö kut kulištim hänen haškuid , teramba seinän pilun kal’t – irdale da mecha i pagenim .Ani kuti lindud lendim .
Kodihe sil ehtal minä pördimoi jo möhähko .Hot’ kut-ni kacu , a vär olen .Nu olin pätnu – mi mokitas , ka paremba jo mända kodihe , varastagaha sigä hot’ mi ...
En ehtind künduses päliči haškahtada , kut tatoi tabazi mindai hibusiš .Tedan , hätken varasti necidä aigad .Nece varastuz völ-ki lujemba käregoiti händast .
– Ka nahkan heitän !
I läksi sel’gädme guleimaha tatan nahkvö .
– Ka muštaškanded nügüd’ , kut lämoinke heinäl venuda !
Minä komedas voikin .No tat ei kacund minun kündlihe .
Minun norembad velled i sizared peitihe pänke katusen alle i pöl’gästusiš mugažo voikiba .Mamoi nikonz ei sanelend nimidä , konz tatoi keda-ni meišpäi muga openzi .
Nu jäl’gmäi tat väzui jo .Hän taci nahkvön i läksi pezmaha käded .Hätken pezi i , tedan , meleti , miše lujas jo redukast radod tegi .
Kaik hibj oli kuti lämoiš , sen kibišti muga , kuti tozi-ki nahk oli pästtud .
Kodiš kaik jo magaziba .Ühtnäghu minä mujuštin hural modpoliškol , kut mindai kosketi maman käzi .Sil’mihe möst tuliba kündled , a rindhišpäi kuna-se kadoi kibu .Kibunke läksi i se karged tuk , mitte oli kurkus .
– Ala abittu tatan päle , poigaižem , – šuhahti hän . – Tat oiged oli . Vaiše ei mahta hän kaiked sanoil sanuda .Kaik tahtoib vägel , vägel ...
Minä pöl’gästuin , miše mamoi lähteb minunnopäi .Sirdimoi kinktemba hänehe .
– Mamoi , sanu minei sarn .
– Sarn . Ka mitte sarn sinei sanuda ?Ed-ik tahtoi kulištada minun sarnad ?Om minai mugoine .
– Ka , mamaine !
– Ka kundle . Oli Harglan Trošal koume poigad .Konz hö kazvoiba , vanhemban poigan andoi Troša paimnihe .Keskmäižen , Kuz’an , oigenzi mecad čapmaha .A noremban , Orešan , pästi mirhu .Kävugaha , kackaha , da mel’t kerakaha .A oli nece Oreša čoma hengel i modol .Pani hän šauguižen sel’gha i läksi matkha .
Tuli Oreša Lavrankülähä i pauksihe radmaha bohatan leskiakannoks vaiše üksiš leibiš .A oli nece leskiak lujas ažlak .Rata käskeb äjan , a sötab vähän .Muga laihtui necen akanno Oreša , ka luid-ki voi lugeda paidas läbi .”Kolen , – meletab , – ku en pagene ”. Nouzi Oreša kerdan homendesel völ aigemba ezmäižid kukoid , sanui leskiakale :
– Ka mušta , hüvä akaine , kut kajadab , ka mugoine vastuz-ki tuleb .
Astub hän tedme , eskai tullei-ki händast likutab polhe i toižhe .Rusked päiväine-ki ihastust ei to , vauktal svetul eläda ei ole tahtod .Ehtaks tuli Oreša Paksjärvehesai .A oli-se sihesai vaiše kaks’toštkümne virstad .Ištuihe Oreša lebaidamha normudel da uinzi-ki .Heraštui – ö om jo männu , rusked päiväine taivhaspäi kacub .Tulleine likutab vihandoid heinäižid .Lehtesuded puiš šobaidaba .Linduižed pajataba .No Oreša möst om hubiš meliš .Lavrankülän emag ei andand leibäd-ki matkha .Kacauzi Oreša ümbri .Nägeb : korged pert’ hänenno seižub .Vaiše Oresa jaugoile libui , tuli hänennoks mužik .
– Kuspäi sinä oled , hüvä mez’ ? Kuna mäned ?
– A kuna sil’mäd kacuba , ka sinna matk-ki om . A iče-se olen Harglaspäi , Trošan noremb poig .
– Ka minei-se mugoine tarbiž-ki , – sanub mužik . – Ka i rad minai ei ole lujas jüged : živatoid paimendamha . A pauk linneb mugoine : sötan , jotan , sädatan .Radaškanded sügüzehesai .No vaiše mušta : ku hüvin paimendaškanded – völ dengoid-ki kümenikan andan .No ku vaiše üks’ vodnhaine kadob , ka pästan sindai täspäi , miš sinun mamoi sindai sündutanu om .
– Nu ka hüvä om-ki , – ihastui Oreša .
Paimendab Oreša živatoid .Hüvin paimendab , niken ei kado .A živatoid-ne mužikal äi oli : lehmid , heboid , lambhid .Aig jo sügüzehepäi töndub .Oreša ihastusiš jo om : ved’ völ kümenikan-ki voib sada .Da prost hän hengel oli , ei tundend ičeze ižandad .A oli ižand lujas louk .Nägeb , miše paukhasai jo vaiše üks’ nedal’ om jänu .Tuli hänele mel’he : upotan-ko vodnhaižen joges .
Kanman pokrovad ižand hilläšti valiči kogospäi penemban i laihemban vodnhaižen i čokaizi kärzal vedhe .
Oreša ei varastand nimidä pahad , rohktas ajab živatoid kodihe .Aigemba ka lugi kaikid živatoid , a sid’ ajab lugemata .
Tuli kodihe i sanub ižandale :
– No , ižand , homen jo om minun jäl’gmäine radonpäiv .Saupta ičeiž živatad tanhale i minun toivotadud pauk anda – ved’ mugoine mijal oli pagin .
Ižand – vastha :
– Ka , paimenzid sinä hüvin , en sanu nimidä .I toivotadud pauk sinei tarbiž antta .No ezmäi minä tahtoižin živatoid lugeda , oma-ik kaik .
Lugeškanzi ižand heboid , lehmid , vazoid , lambhid i küzeleb sil’mäd pil’kištaden :
– A kusak om sen lambhan vodnhaine ?
– Ka sid’ sille tarbiž olda .
– Ozuta-ške !
Oreša – sinna-tänna , hurha-oiktaha ...A vodnhaižen kut tullei kuna-se vei .
– Ka sana ved’ kalliž om . Ku löudad vodnhaižen – sad paukan .Da vaiše živat oliži eläb .
Joksi Oreša mecha .Kacub – venub jogen randal kolnu vodnhaine .Tuli kodihe , voikab .
– Heitä sobad pälpäi , – sanub ižand .
Ka midäk teged !Heiti Oreša sobad .
– Nu , ižand , mušta : kut kajadab , ka mugoine vastuz-ki linneb ...
Astub Oreša , meletab :
– Kaiken elon toižil radnikan olen .I dengoid en sand .Pidab mille-ni opetas .
Tuli hän Tihvinaha .Sigä pauksihe radnikaks ühten omblijannoks .Koume vot hänel radoi .Söihe , uzid sädoid osti .Tuli hänele mel’he pörttas kodihe .A völ oli taht ičeze abidoiš maksta .
Astub Oreša kodihe .Ei astu pal’hal kädel : osti ombluzmašinan , negloid , napersnikan .Kaik nece om hänel sel’gän taga šaugus .Astub i kaiken-se päspäi ei lähte : kut pahoid ižandoid opeta .
Poles matkas Oreša oli jo .I sid’ kulišti – ken-se kidastab .Joksi mecha .A sigä händikaz ridaha putui .
– Ka naku nece minei tarbiž-ki .
Heiti Oreša nahkvön vösijaspäi , sidob händikahan kaglha .
Tuli enččen ižandan pertinnoks , sil’mile-ki ei usko : tanh palab .Sidoi Oreša händikahan aidaha , a iče – ižandan noustatamha da lämoi sambutamha .A konz lämoi oli jo sambutadud , mäni hän polhe i meletab :
– Olgha muga .Necen ižandan Jumal jo minuta om opendanu .Paremb minä händikahan abunke leskiakale abidos maksan .Pästan hahkan tanhale – sögha kaiken živatan .
Tuli Oreša leskiakan pertinnoks i kuleb : lehmäd mönguba , lambhad bäläidaba .
– No nügüd’-se minä teid tüništoitan !
Avaidab hän verajan , a sigäpäi händikahiden kogo vastha .Oreša ičeze-ki händikahan pästi valdale :
– Mäne sinä-ki ühtes niidenke .
A iče emägan noustatab :
– Nouze !Kac , sinun tanhal miverdan händikahid oli !
Sil-žo öl tuli Oreša kodihe .Muga siš aigaspäi radab-ki omblijan .Naku i sarnale lop .
Minä čududelimoi necen sarnan lophu .
– Mamaine , ka midä-k om ? Ka nägub , Oreša muga ei opendand-ki nikeda ičeze abidoiš ?
– Ka nägub , ei .
– Mi-ak muga ?
– A sikš , poigaine : ku kaikuččele pahale azjale pahal-žo azjal vastust antta , ka ved’ siloi pahuz’ nikonz necil svetal ei lopte . A sille tarbiž lop tehta .No , magada nügüd’ .
Pipkutai
вепсский
Младописьменный вепсский
–
–
–
–
–
–
–
–
–