Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Sergei Georgijev. Vikkelä Šiili
Sergei Georgijev
Vikkelä Šiili
карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский
Meččätarinoja
Kellokukka
Mečän
laijašša avautu taivahanšinini kellokukka .
– Kačo šie , šano Šiili Jäniksellä , kumpani juoksi kyličči .
– Mitäpä tuošša erikoista ? Tavallini asie , vaštasi Jänis .
– Ka kuuntele šie , Jänis , mitein tämä kellokukka helisöy ! kučču Šiili .
– Puitto še helisöy ? kummekši Jänis .– Mie mitänä en kuule ! A miteinpä še helisöy ?
– Klim-plim ! Klim-plim !hil’l’akkaiseh laulo Šiili .– Klim-plim !
– Klim-plim ! toisti Jänis ta punotti piätäh .– Nyt mieki kuulen !.. Ta kaikilla mečäššä kerron !
Jänis hypähellen juoksi ielläh :
– Klim-plim !Klim-plim !Klim-plim !
Matan alku
Huomenekšella Šiili läksi aštumalla muajilmua kaččomah .Jo viijentoista aškelen piäštä hiän näki luumarjikon .
Levieh vihrieh lehteh tarttu nellä šuurta läpinäkyjyä kaštehen pisarua .
Šiili tuli lähemmäkši lehen luo ta heti kuvaštu joka pisarašša .Tuntu šiltä , jotta lehellä ašettautu yštävällini šiilipereh .
– Terveh teilä , pienet märät šiilit ! ilosešti karjahti matkalaini .– Tämähän on hyvä alku ! Voi , kuin äijän kummallista ta mukavua milma vuottau vielä ieššä !
Meččätie
Päiväni lämmitti muan .Šiili nousi mättähällä , venyttäyty tien viereh , pani šilmät kiini ta höristi korvijah .
Venyö hellittelöy päiväpaissošša ta joka šuhinan kuulou .
Mi lienöy šuhisi loittona .
– Še on čičiliušku , heti tunnušti Šiili . – Juoksi tien poikki vanhan kannon kautti . Iče še on harmua ta vähäsen vihertävä , a vačča on keltani .
Šiitä kuuluttih pehmiet verkkaset aškelet .
– Kontie ! hokšasi Šiili .– Tuli vavarnikkoh . Mesikämmenen häntäh tarttu piitijäini , lehtijä kruaputtau .
Šiili on niin tarkkakuuloni , jotta tuntou joka elukan aškelista ta joka linnun šiipien viuhkehešta .
Ka äkkie ...
– Kenpä še šielä on ? kummekši Šiili ta vielä enemmän höristi korvijah .– Šuuri , kuin vuara ... Harmua , a ieššä pitkä käršä häilyy ...Puitto še vois olla noršu ?Konšana en ole nähnyn noršuja meijän mečäššä !
Šiili kapšahtu pistyh , avasi šilmät , kaččeli ympärillä .Ketänä ei ollun ...
– Niin loitoško tämä meijän meččätie mutkittelou ? ajatteli Šiili .– Jottako äšen šinne paikkoih šuaten , missä noršut kävelläh ?!
Liipukkaini nenäššä
Šuorah Šiilillä nenäh istuutu šuuri oranššinruškie Liipukkaini .
Šiili pietty .
“Ei pitäis pölättyä tätä ihanua Liipukkaista !” piätti Šiili .
“Anna hiän ajattelou , jotta mie olen pieni harmua penšaš , a miun nenä on tavallini okša ...”
Liipukkaini levähteli Šiilin lämpimällä nenällä , heilahutti šiipilöillä ta pyreyty lentoh .
“Ka vet okšilla ta makiešti tuokšujilla kukilla tämä Liipukkaini istuutuu monta kertua joka päivä ,” šurullisešti ajatteli Šiili .
“Mänetiijä , moušot muuta kaikkie eniten hänen himotti levähtyä šiilin nenällä ...”
Vikkelä Šiili
карельский: собственно карельское наречие
Новописьменный севернокарельский
–