Тексты

Irina Sotnikova. Vepsän rahvahan tradicijoiden mödhe

подкорпус: публицистические тексты

Источник:

Kodima. № 2, 2020, с. 4

Irina Sotnikova

Vepsän rahvahan tradicijoiden mödhe

вепсский
Младописьменный вепсский

Vilukun
26. päiväl
Kvarcitnii-külän sijaližes
kul’turpertiš
tehtihe
čoma
vepsän
kul’turan
festival’
. Sen
nimi
oli
”Vepsän
rahvahan
tradicijoiden
mödhe
”. Praznikaha
ühtniba
openikad
Šokšun školaspäi
, sädaikollektivad Šuotjärvespäi i
Ladvaspäi
.

Necil čomal
tal’vpäiväl
külän
eläjil
oli
hüvä
voimuz
kosketadas
vepsän
kul’turanke
, tradicijoidenke
, kundelta
čomad
muzikad
, kacta
lapsiden
ezitusid
, nähtas
tutabidenke
i
hüvä
mänetada
aigad
. Mugoine
festival’
pidetihe
ezmäižen
kerdan
. Sädajad
meletaba
, miše
se
abutab
kaita
Änižröunan
tradicijoid
, tugedab
sädaikollektivoid i
abutab
kehitoitta
tradicionaližid
radonmahtoid
.
Lapsed
ühtes
aigvoččidenke
vaumičiba
erazvuiččid
nomeroid
. Hö
kargaižiba
, pajatiba
, vändiba
kantelel
, ozutiba
sarnan
, lugiba
runoid
, starinoičiba
kanzan
tradicijoiden
polhe
.
Rahvahan
sarn
om
üks’
fol’kloran
päžanroišpäi. Kaikuččel
rahvahal
om
ičeze
sarnoid
, miččiš
om
ozutadud
rahvahan
kolorit. Šokšun školan
openikad
ozutiba
sarnan
”Kut
uk
möi
lehmän
”. Lapsed
lujas
hüvin
vaumičihe
, pagižiba
kodikelel
. Sarn
oli
ilokaz
i
lujas
tuli
mel’he
kacujile
.
Festivalin
adivoiden
edes
eziniba
kaks’
Ladvan
muzikškolan
läpsiden sädaikollektivad: ”Ojaine
”-ansambl’ Šoutjärvespäi i
”Hobedaižed
jäntked
”-ansambl’ Ladvaspäi
. Lapsed
ičeze
ohjandajidenke
vändiba
čomid
vepsläižid
, karjalaižid
i
suomalaižid
melodijoid
stribunikoil
.
Šokšun vanhad
eläjad
Jurii Mugačev i
Mihail Pidžakov pajatiba
adivoiden
täht
pajoid
ičeze
kodikelel
. Vepsän
kul’turan
tedai
, kaikiden
sijaližiden etnokul’turižiden praznikoiden
hengenlibutai i
sädai
Jurii Mugačev mugažo
ihastoiti
adivoid
vändol
stribunikal
. Hän
ühtneb
kaikihe
vepsläižihe
praznikoihe
Änižröunas, iče
kirjutab
pajoid
vepsän
kelel
i
muzikad
niihe
, tegeb
suren
radon
vepsän
kul’turan
i
kelen
kaičendan
täht
. Mihail Pidžakov mugažo
ei
seižu
azjata
. Hän
om
täuz’
energijad
i
väged
. Äjan
tegeb
ičeze
rahvahan
tradicijoiden
kaičendan
täht
. Hänen
”Paimnen
pajo
” lopi
festivalin
i
jäti
siš hüvän
tundmusen
.
Festivalin
aigan
adivod
voiba
ühtneda
melentartuižehe
mastar’-klassaha
, miččen
vaumiči
Vera Sergejevna Ostova. Hän
lapsidenke
tegi
”Jumalan
sil’män
” nitišpäi. Se
kaičeb
ičeze
omištajad
i
kaikid
pertin
eläjid
pahaspäi
.
Praznik
tuli
lujas
čoma
, kacmata
sihe
, miše
rahvast
oli
vähä
. Oli
mel’he
nähta
vanhoid
eläjid
, äjad
tuliba
praznikale
čomiš
vepsläižiš
sädoiš
, scenal kului
vepsän
kel’
, a
kacujiden
keskes
– eläb
vepsän
pagin
. Praznikan
lopus
Šokšun külän
administracijan
pämez’
Viktoria Butorina andoi
festivalin
ühtnikoile
diplomid sanudes
lämid
sanoid
kaikile
tulijoile
.
Festival’
lopihe
, henghe
jäiba
vaiše
hüväd
tundmused
. Tahtoiše, miše
nece festival’
tuliži
hüväks
tradicijaks
küläs
. Mugoižed
azjtegod toba
äi
ihastust
kut
lapsile
, muga
aigvoččile-ki, abutaba
kaita
vepsän
rahvahan
tradicijoid
, sidoba
sugupol’vid
.