Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Sergei Jevstafejev. Susiedazet
Sergei Jevstafejev
Susiedazet
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Nadežda siirdi
bokkah tyhjän čuaškan .Televiizoras meni mittuine lienne programmu , kus ainos hirhetettih .Pidänöygo ruveta burbettamah , vai ei pidäne ?Ližäi iändy televiizorah , tuaste tuli meijän Naizien pruazniekku …Murginale käydih lapset da bunukat , tuodih keräl kukkua da lahjua , oli vessel , kuului mälyy .Pajot , runot , hyvittelyt , lahjoin javondu da čuaju piirualoinke – kai tämä ylen terväh loppih .Kaikin ajettih omii dieloloi myö ken kunne .Täs sinule Naizienpäivygi , uvvessah pidäy yksinäh olla .Otti vihkozen da rubei pyhkimäh stolal da ikkunlaudazilpäi nägymättömiä pölyy , kohendeli rouzu - da t’ul’panmal’l’oi .Kui ainosgi , istuihes ikkunan luo .Fonari valloitti pihua da mašinoin piendypaikkua .Lumel kattavunnuttu trotuarua myö astui häilyjen kolme miesty humalikos .Käzis heil oldih yhtenjyttyzet kirjavat pakietat da keldazet t’ulpanbukietat .Pidäy soittua Vera-susiedale , onnuako häi sežo yksinäh kois istuu .Vera , kuigi Nad’a , ei muga ammui pani muah oman miehen daigi igiä heile oli yhtenverdu .Yhtelaigua školah käydih , yksii kniigoi myöte opastuttih , yhty muuzikkua kuunneltih da tansiloih käydih , ga vai eri pos’olkois .Onnuako oza moine lepitty oli , ku nygöi hyö eletäh yhtes linnas , yhtes kois da sen ližäkse yhtes podjezdas .
– Kus ollou se telefon rašku ? Toinah kuhn’al …
Soitettih veriäh .Nedežda avai sen .Kynnyksel seizoi Vera butilku šampanskoidu käis da n’amuvakkaine kainalos .
– Terveh , ystävy , hyviä pruazniekkua sinule ! Pyhki vai kyynälet silmis , eiga minägi rubien itkemäh .Kus sinul oldaneh ryyppymal’l’at ?Tules vai stolah , eiga viinu sinuh kaččojes muigenou .
Katettih stola da täytettih juondumal’l’at .Susiedan tulduu fatieru rounogu rodih valgiembakse .Nadežda sanoi sit Verale .Häi puhkei nagroh .
– Tiijätgo , ku minul on juuri moine tundo , konzu sinä tulet minun luo . Nostammo vai mal’l’at meijän miehis tuači !Emmo rubie heidy pominoimah , ga sanommo passibo , gu hyö opastettih meidy arvostamah elaigua .
– Ga Jurka minun , toiči lähtöy garažah kartohkua tuomah , ryyppiäldäy sie , sit jo humalikos kodih tulou . Minä käit bokkih panen .Häi kaččou minuh omil ruiskukansinizil silmil da ottau sižälispäi pienen neiskellozien bukietan .Uskot vai et , minun syväindy gu palaval uallol katoi – ukkailin händy muga , ga duumaičin kuolou minun sebävyksih .Eh , midä lienne kurkoi nouzi kulkuh , itkie himoittau .
– Älä sinä huijustelei , itke ! Kuule , sanon minägi sinule yhten dielon .Elimmö myö silloi pos’olkas , Suojärven piiris .Minun Van’a-ukko hyvä mužikku oli , kaikkiele ehti : ruadoh , kalah , meččäh daigi ogroduruadoloi spruavi .Pedvuahes kogo päivän , väzyy , sit panou televiizoran , istuhes kreslah lähembi päččii , nostau jallat pehmiele stuulazele da mugai rubieu čuhaittamah gu kaži .Kerran ildazen syödyy pezin astiet da istuimmos huogavumah hänen kreslah .Tuli Van’a , nägi minuu kreslas da sanou :
– Nad’a , laske minuu istumah .
A mina hänele vastah :
– Sano tiedohussana !
Häi heityi polvilleh da sanou :
– Minä suvaičen sinuu ylen , ylen äijäl .
Nadežda minuutan oli vaikkaine , kiändyi ikkunah päi , gu susiedu ei nägis hänen kyynälii da pyhki silmät salfi etkazel .
– Verunčik , kačos mittuine kaunis siä on pihal .
Hyö siirryttih lähembäkse ikkunua .Ikkunan tuan , fonarin valos , kevätkuun taivahan pimevyöspäi hil’l’akkazin langei muale karjoi lumihiudalehii .
– Tiijätgo , Vera , nengomil hetkil minule ozutahes , ku kai elaigu on vie iespäi , ku terväh algavuu suarnu …
– Tiettäväine , algavuu , vaigu sinä , Nadežda , usko sih .
– Dai sinä , Vera , usko !
Susiedazet koval iänel ruvettih nagramah …
Susiedazet
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
–
–
–