Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Nina Arhipova. Pisara-matkalaini. 4

Nina Arhipova

Pisara-matkalaini. 4

карельский: собственно карельское наречие

Yhtäkkie nousi myršky. Koko

taivaš

oli

pilveššä

. Luja

tuuli

vauhilla kanto

pilvijä. Monet

niistä

lennettih

vaššakkah

. Alko

ukkosenilma. Iski

tulta, rupesi

jyräjämäh

. Meijän

Pisara oikein

pöläšty

. Varoissah hiän

kuitenki piäsi irti pilvešta. Še

lenti

alaš

muata

vašše ta

varasi

šattautuo

. Kaikki

onnekši loppu

hyvin

. Šattumalla

kirposi

šuorah pauhuajah koškeh, mi

oli

kuohujašša jovešša

. Joki

täyttä

vauhtie vei

Pisaran šuureh

mereh

.
Valtameri oli

niin

šuuri

, jotta

ei

mistänä näkyn

rantua

. Pisara konšana ei

ole

nähnyn

noin

äijä

potruškoja. Hyö

kisattih

Pisaran kera

, kuplaheltih veješšä

ta

otettih

kyytie ualtoloilla. Valtameri niise leikki

heijän

kera

. Uallot kašvettih

ta

vierrettih rantah

päin

. Meijän

Pisara mielelläh otti

kyytie šuuren

uallon harjalla

, mi

oli

valkie

vuahešta. Še

pikkusen ajan

piäštä

mäčkähti

čuururantah

. Pisara ei

kerinnyn

ni

häpšähtyä, kun

istu

jo

pienen

šilien kivisen piällä

.
Päiväni

lämmitti

kiven

pintua. Pisara kotvasen lämpisi, rauhottu

ta

kaččeli

ympärillä.
– Vain

kun

on

kaunis

tämä

muajilma, pakasi

ičeštäh

Pisara. – Taivaš

on

šinini

, meri

on

šinini

... Vain

kun

tuli

kuuma

... A

voi-voi, tuaš

pienenen

...