ВепКар :: Тексты

Тексты

Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь

Galina Ol’kina. Vit’a, prokati Pet’a-diädiä!

Galina Ol’kina

Vit’a, prokati Pet’a-diädiä!

карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Videles, konzu jälles voinua loppiettih kartočkoin sistiemu da elos rubei paranemah, kaikenjyttymät soittobrujat dai ajobrujat oldih ostetut kyläläzel Vit’amiehel. Häi ruadoi uittajannu kezäl, a talvel splavnois ruadoi šouferinnu.
Perehes häi oli vahnin kolmes lapses. Muamah ei ruadanuh nikus, ku oli vie kaksi lastu: tyttöine vie kävyi školah, a nuorem lapsi oli nistii. Tuattah ruadoi žest’anščiekannu da pajas sepäl abuniekannu splavnois.
Tyttölöi Vit’a valličči parembii da čomembii lahjoin vuoh, muite tytöt bokkua kuattih hänespäi. Vot sitgi tahtoi ozuttua iččie "parahannu" brihannu. Mučoikse otti čoman da nuoren tyttözen, dai elettih keskenäh sobuh.
Muul rahvahal vie ei olluh raadivovakkastu kamodan piäl, oldih vie suures čupus mustat, kui podnosat raadivo-torielkat, a Vit’al oli jo raadivoprijomniekku. Sit vähä kel jiädih jälles voinua vie patefonat, a Vit’al oli radiola. Soittua hos ei maltanuh, ga osti akkordionan da opastui sil soittamah. Se ei olluh soitandu, a oli rämäitys pahal iänel.
Ajobrujii vähä kel oli, erähil roittihes velosipietat, a Vit’a jo osti motosiklan. Sih motosiklah istuttau mučoin iččeh tuakse bagažniekale, da ku pastaldau häi ajau, ga vai liga čurah-toizeh dorogas lendäy. Se meijän uuličču oli ylen ligažu. Vihmukezäl kai dorogu oli ligažu. Sit ken oli astumas dorogan reunua myö, gu kuuli Vit’an motosiklan iänen, pidi vältyö loitombakse bokkah, eiga Vit’a ligaviel piäs jalgoissah valattau. A mučoi peräs istuu, ruohku, ni kypsy, sidä varuau, kudamas havvas piäliči lendähyy jiäy istumah motosiklah. Vit’al oli ajajes pravilo: midä raviembah ajat, sidä vähembi haudua. Mučoil pluat’t’u lepettäy, ku puarussu, sidä i kačo, konzu lendoh lähtöy. No Vit’an piäl niken ei suuttunuh, ku nikelle ei otkuažinnuh, ken vai kyzyhes ajamah. Kaikkii ajelutti. No čtobi mučoidu ei hävittiä bagažniekalpäi, osti motosiklan l’ul’kan kel. Vastebo sit hänel rodih ajelijua. Kel oli kiireh laukkah juosta, kuni laukku on avvoi butilkua ostamah, kelgo poujezdah ehtie linnah ajamah, avtoubusat silloi vie ei käydy. Kel kunne muijal kiireh, kaikkii Vit’a ajelutti, gu oli joute. Päččiniekku Pet’adiädö eli ei loitton, vastaspäi, sežo himoittelih ajamah, ga bagažniekal peräs varai, a konzu Vit’a osti motosiklan l’ul’kanke, sit jylgeni dai kyzyihes: "Vit’a, sinä kaikkii prokatit, prokati i Pet’a-diädiä." Vit’a sanou: "Prokatin, ga l’ul’kas minul on istuju, jesli bagažniekal istunnettos. Hos Vit’a-diädö varai istuokseh bagažniekale, ga konzubo rodieu toine kerdu, konzu tulou himo ajua. Dai Vit’a-diädö istavui bagažniekale.
Lähtiettih ajamah ei hierun agjassah, bol’ničan puoleh, a toizeh agjah, poikki joves da Ust’jah päi. Ajetah, vai tuuli korvis viheldäy. Silloi vältyö ei olluh kes. Velosipietoil ajettih bokas dorogua, kävelijät iče vältyttih, ku kuultih motosiklan motoran. Mašinua vähä oli ajelijua. Rahvahal nikel ei olluh mašinua, kolhozas sežo ei olluh mašinua. Kombinuatas vai oldih mašinat, ga net šouferit ajettih vagavasti. Vit’al oli valdu ajua tävvel väil. Vot Vit’a vai sidä ei ottanuh mieleh, gu lähembi Ust’jua menöy poikki dorogas raududorogu. Enne sie šlakbaumua ei olluh, a sit hot avariedu ei olluh, ga yksikai, kuni hädä ei tulluh, azetettih šlakbaumat. A Vit’a sen unohti, da tävvel voimal ajajes ku pračkahuttau häi kohti šlakbaumah Iče i duumaikkua, midä sai roijakseh Vit’a motosiklanke kuadui, Pet’a-diädö lendi piäliči raududorogas, dai piäliči šlakbaumois kahten dorogan välil. Ust’jan-pos’olku, oigiel Pitkährandah päi dorogu, Pet’a-diädö seizou, käzii huarottelou, ei tiijä, kunnepäi mennä nenä mennyh viäräh, rožat veres
Motosiklu se azetui, Vit’a puolelleh motosiklan ual, kol’asku eronnuh motosiklaspäi da ajau passažiiranke dorogan bokkah, havvas piäliči da kolhozan pellole poikki kartouhkuvagolois. Passažiiru istuu kielenmielettäh da duumaiččou, kunnessah nygöi tämä kol’asku motorattah händy vedänöy? Jalgimäi azetui.
Lähti Vas’a-passažiiru kol’askaspäi, kaččou, midä on roinnuhes. Opitteli nostua motosiklua, ga jygei on. Kirgui Pet’a-diädiä abuh, nostettih motosiklu da Vit’ua opiteltih, hengis on, andoi iänen. Odva-odva kahtei ribaitettih lesničnoissah, sie telefonua myö soitettih bol’niččah. Sit kon’uhu hevon vällästi da vei Vit’an bol’niččah. Vit’a motosiklah enämbiä ei istavunnuh, ga himo ajandas ei lähtenyh. Luut lujettih, lihat parattih da vie jälgimäi osti lehkovoin mašinan.
Nygöi nikedä ei ole heidy hengis, ga sananpolvi kyläh jäi: "Vit’a, prokati dädy Pet’u."