Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Galina Ol’kina. Kisin elos
Galina Ol’kina
Kisin elos
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Ijän kaiken , ennevahnas dai nämmil aijoilgi ukon da akan keskes meni kiistu da kai hoppu , kudual on enämbi , a kudual vähembi ruaduo .Enimyölleh kiisti ukko , gu akal on kisin elos , tiedäy vai päčis ymbäri punuokseh , hyvä hot’ syömizen varustau , parembua hänes älä vuota .
Minul pidäy hallot talvekse azuo , a sit net lumen panduu vedellä pihah .Sit lehmäh da heboh näh vedellä niittylöilpäi heinät .Hebo juottua , kagrua andua , heiniä panna soimeh .Toiči vie hänes tuači rengi-toine vetty tuo lähtiespäi da viegi lähte avua-purasta , eiga hänel , gor’arukal , ei ole aigua , lapsi nännis rippuu .Tuot , kunne menet tuomas , eiga samvuarah ei ole veresty vetty valua .
Akku on ijän kaiken mielevembi ukkuo , sendäh äijäl ni kiistämäh ei rubie , sanou vai : sendäh oletgi perehen ižändy , ku pereh pidiä kyllyös .
Kerran nenga sežo kiistäjes akku sanou :
‒ A midäbo myö tyhjiä kiistämmö , davai nedälin päivikse vaihtummo ruadolois .Lähten minä sinun sij as heinii vedämäh loittozis niittylöispäi , a sinä huogavu minun sij as kois .Muudu älä rua nimidä , vai päčči huondeksel lämmitä , sit konzu truva on salvattu , sinne lämmitettyh da ruokittuh päččih pane murginakse suuppu kiehumah , padaine suurimkuaššua maidoh kiehumah , pada vetty lämmäh ildujuotandale lehmäle da lypsäjes udarehien pezemizekse .Sit pane soimih lehmäle dai lambahile heiniä .Sit anna juvva heile da älä unohta kanoile andua suurimua dai vetty .Jäiččiä suvaičet , sit i kanoi unohtuksis ei pie pidiä .Lehmän , olgah , lypsän dai vazan juotan minä , eiga sorrutat paskale nuoren vazazen , sit lihua hänes älä vuota .
‒ No , sitgoi kai ruavot ? On midä .
‒ Vuota , vuota , älä vai kii rehtä . Nämmä vai huondeksel .Päiväl vie toine kerdu pidäy kaikkii juottua dai heiniä soimih panna .A sit vie lapsele töttöh lämmiä maiduo valua , da älä lastu itketä , siiriči kätkyös proidijes lekahuta kätkytty , kuni lapsel on vaččaine täyzi da perziehyön al kuivu .Lapsi maguau , ei sinuu trevouži .Havaččuu konzu , vaihta ripakot , märrät pane kartah , sinne minä jällel yödy huondeksel vie panen .Sinul roih vie buukku sotkie .Taiginua huomei vie ei rodei , ga sit , buukan kel spruavittos .Žiivatoin päivykerran kaččohuu tuot halguo päččih dai ležankah näh , sit vetty kanna pučči täydessäh .A sit voit dostalin aij an ikkunah kaččuo da minuu vuottua .Minä sinuu vuottajes yhten ikkunalluo villua kartuan , toizen ikkunalluo langua kezriän .Konzu hätkestynnet otan nieglomizen kädeh .Sinä nämmii ruadoloi ruadua et malta , ga sit huogavu .
Ukko oli myödäh jiämäh tossupiän akan sij ah huogavumah .Huondeksel akku pani päčin lämmäh , juoksi tahnužih , pani hevole , lambahile dai lehmäle heiniä , pani varuksih rengin vetty heboh näh enne lähtendiä juotandah näh .Varustaldi huondesveron , samvuaran keitti , kuni ukko hyväs mieles piippuu poltau .Iče duumaiččou , nedälin päivät olen hoival , enämbäkse en jo rubei , eihäi akal hoivu rodie regi heiniä lad’d’ata da nuoril kiinittiä hyväzesti .Pidäy sanuo , anna kyzyy abuu mužikoil , onhäi vie muidugi heinyniekkoi .
Akku sil aigua suupan päččih pandavakse varusti , ukole vai juo hatti midä vie panna päččih truvan salvattuu .
Nu hyvä , paginat kai paistut , dielot sellitetyt , voibi lähtie matkah .Akku silmät risti , otti ohjakset kädeh , istuihes da čut vai lekahutti ohjaksii , hebo rabsakosti pierunke lähti hyčyttämäh .
Ukko rabaihes astieloi pezemäh da stolua ruokkimah , ga tostihes , ei kunne astiet lähtietä , keräi net tukkuh da ottihes päččii ruokkimah .Kai azui muga , kui akku nevvoi , kai por’adkua myö lad’d’ai , jälgimästy vezipadua rubei päččih panemah , se kuadui bokalleh .Vetty muah ei äijiä mennyh , ga nouzi äij y tuhuu .Häbevyksis polgi ufatkan piäl , se pakui da kosketti kätkyön bokan , lapsi havačui , pöllästyhyy rubei itkemäh .Ukko čiisto häbevyi , ei tiij ä, lastugo alevuttua , vai truba avata , anna sinne vedäy tuhut .
Kodvazekse uksen avai .Uksi avavui , vaza pöllästyi , kopsahtih seizoi .Lehmy ei ammui oli kandanuh , vazastu vilunaigua piettih pertis .Ukko vazaspäi tuli lastu liikuttamah , lapsele lugou : tpryčöi-tpryčöi , töttyö suuh pujoittau , lapsespäi hyppiäy vazalluo , sidä lekuttau : baju-baju , magua , ei sinuh ole aigua .Sinne-tänne hyppij es halgo puutui jalloin valih , öntästyi da pakui kartah , kunne oli akal varustettu buukku sotkiettavakse , puolet vezii kartaspäi mendih lattiele .
‒ Oh minuu , pačkau ukko , ‒ tädä vie ei täydynyh , vie nygöi akan tulendassah pidäy late hot’ vihkol ottua .
Vazaine alevui , ukko uksen salbai , ku ikkunat ruvettih pölylöin da tuhkien välis nägymäh , a lapsi nikui ei alevu .Ukko tostih , lapsi on märräl , pidäy kuivale panna , ripakot vaihtua .Lapsen ku riičči , ga sie oligo kuzen valdua märgy , oligo vie i čiččii .Tädähäi ukko varai kaikis enimäl .Kehvelin viizas akku , tägä ruaduo ei sanonuh .Tämän dielon vai ollus sanonuh , ei kehno lähtenys heinäh , kačo mitus on viizas .Ukko lastu ripakkoloih pyhkiy da parpattau : "Nygöi istuu ries , pehmiet heinät perzien al da vie pajuo hyrhettäy , a minuu nengomah kuatorgah podvedi , mis riäkis .Vuota tulou kodih , kaikes vastuau ."a lapsirukkaine hänen burbetustu kuundelou , jalgazii bringuttau , nagrau , buitoku ellendäy , midä tuatto muamale uskaldau tulduu azuo .A poigu ilovoiččijes ligahizel varbahuol vieldi tuatan rožua da puutui vie i nenän n’okkugi vieldiä .Yhtelläh tuatto ei suuttunuh poij an piäle , vai sidä matkitti ‒ vellakse , poigu , vellakse .Kuni poij anke puohkaroiččihes , piän ku nostaldihäi , ga jo hämäri pertis .
‒ A voi-voi , akku tulou kodih , a minul kai dielot brähädälleh . Žiivatat päivykerdua syöttämättäh , juottamattah .Lapsel sydäi tötön suuh da iče juostojallal juottah , heiniä soimih tungeldi , kanoile jyviä kobral lykki , ‒ iče eččikkiä , ‒ on teil aigua .Kožinos , kaččou , mi vallotannou , kuokal lähembä vieldi , ga jäiččy , kaččou , ga vie toine …Viizi jäiččiä keräi .Hyviä mieldy oli , hyvän palkan sai pahas päiväs .Kuulou häi , ga jo akku on pihas .Nu hyvä , ku jäičät puututtih hyväl aigua kädeh , paha mieli lähti iäre .Nygöi hot’ akku čakannou , ga ei moine abei rodieu tirpua .
No akale sanon : "Passibo suuri huogoipäiväs !Dostalikse igiä huogavuin .Rua vai iče omassas ruavot .Enämbiä ainavuo kerdua en soimua , gu akal vähä ruaduo on .Moločču akkurukku , kai paginat katoi .Minun ruavonke spruavittos da tulduu vie kodiruavot pidäy ruadua da vie minun ruatut ruavot da jället kohendua ".
Kisin elos
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
‒