Тексты

Gokkojeva Ol’ga . RODN’UGO?

подкорпус: учебные тексты

Источник:

Ruppijeva Jelena, Liygii livvikse: livvin jatkokursu, 2017, с. 139-140

Gokkojeva Ol’ga

RODN’UGO?

карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский

Jogahizen
elaijas
on
nengomii
vastavuksii
, kuduat
jiähäh
mustoh
da
muutetah
meijän
elostu
. Minulgi oli
nengoine
vastavus
, kuduas
tahtozin
sanella
teilegi.
Kerran
olin
suurehkos
karjalazes
hierus
, kävelin
pitkin
pihua
da
dogadin
vahnan
starikan
ihan
aijan
vieres
. Gu
tulin
lähäle, ga
en
uskonuh
omii
silmii
. Starikku
oli
ihan
voimatoi
da
joga
kohtas
oli
ruanoi
. Sovat
starikan
piäl
rebeiltih ribuloile
, loukkoloissah
. Minä
vai
duumaičin
: ken
on
voinnuh
jättiä
oman
omahizen
pihal
voimattomannu
da
nengomis
sovis
? Minä
tulin
lähäle da
taričin
abuu
. Sit
kačon
, ga
ylen
on
tuttavu
roža
. Ollougo tämä
starikku
meijän
rodn’ua
? Da
minähäi lapsennu
näin
händy
meijän
hierus
kolmekymmen
vuottu
tagaperin
. Da
sih
aigah
häi
oli
ylen
čoma
nuori
mies
, kuduadu
kučuttih
joga
kodih
da
piettih
parahannu
gost’annu
. Miksebo
hänen
elaigu
on
nenga
muuttunuh
? Kučuin
starikan
omah
kodih
, annoin
syömisty
da
rubein
kyzelemäh
hänen
elaijas
. Häi
sit
saneli
, ku
häi
on
rodinuhes Karjalah
, ga
zakonan
mugah
ei
voi
Karjalas
eliä
, sendäh
vaiku
hierulois
eläy
da
Petroskoih ei
kävy
. Häi
ei
suannuh
opastuo
školas
eigo matematiekkua, eigo histouriedu
, eigo ni
muudu
ainehtu
, sanottih
, ku
ei
hänes
ole
tolkuu
školas
.
Da
enne
oli
äijy
rodn’ua
joga
hierus
, kaikin
kučuttih
gostih
da
omile
lapsile
saneltih
hänes
vaigu hyvii
sanoi
. Nygöi
monet
astutah
siiriči
, ni
tuta ei
, lapset
gu
kyzytäh
:"Ongo tämä
starikku
meijän
rodn’ua
?"
Sit
vahnembat
vastatah
: "Eibo ole
, astu
vai
kodih
".
Minä
istun
, kuundelen
da
minulgi on
huigei
, en
avvutannuh
starikkua
nikonzu
da
vie
en
ni
musta
starikan
nimie
, sit
rohkenin
kyzymäh
: "Prostikkua
minuu
, gu
en
musta
, ga
kuibo teidy
kučutah
da
olettogo rodn’ua
meile
?"
"Ga
minähäi olen
Karjalan
kieli
", vastai
starikku
da
jatkoi
omua
paginua
.
Starikku
kiitti
rahvastu
, kuduat
kučutah
händy
omih
kodiloh, pruazniekkoih
, ruadoh
, heijän
vuoh
häi
on
vie
hengis
. A
gu
kentahto
karjalaine
kustahto
sanou
: "Kl’učat doma zabivaičin", sit
starikan
sobah
tuas
uuzi
loukko
rodieu
. Ruanoi
tulou
gu
kentahto
karjalaine
sanou
, gu
ei
starikas
ole
tolkuu
, ei
händy
pie
avvuttua
, gu
yksikai
kuolou
.
Hätken
istuimmo
yhtes
, starikku
pagizi
da
minä
istuin
hil’l’ah
da
kuundelin, kui
äijy
gor’ua
voi
nähtä
yhten
eloksen
aigah
.
Gu
olet
karjalazennu
täh
muailmah
tulluh
, sit
sinägi olet
vastavunnuh
tämän
starikan
kel
. Maltat
karjalakse
paista
libo
et
malta
, yhtelläh
tämä
starikku
on
sinun
rodn’u
. Midä
ruat
, gu
näit
starikan
? Kučutgo gostih
, školah
, ruadoh
, pruazniekkah
, Petroskoih toizii
omahizii
nägemäh
vai
käveletgo siiriči
da
lapsil
et
anna
ni
kaččuo
starikkah
päi
? Luajitgo uuttu
sobua
vai
revität
dostalit
? Hoijatgo ruanoi
vai
išketgo veičel
bokkah
? Tämä
piätös
on
vaiku
sinus
ičes
kiini
.