Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Valentina Kondratjeva. Poluudittu syväin (pitkän kerdomuksen oza)
Valentina Kondratjeva
Poluudittu syväin (pitkän kerdomuksen oza)
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
– Hilku ! Kus
olet , kunne myös peityit ?Tule illastamah , eiga et huomei lähte Piiterih eskimuo syömäh !
Hilku seizoi bul’čukal tervupučilluo , pienil käbäzil ripui pučin reunas .Käit tartuttih sagieh mustah tervah .Häi kačoi puččih , kus mustotti sagei läpettäi tervu .Oli sruasti painua puččih valgei piä .
– Olgah , en tänäpäi ! Ajelen Piiterih vie valgeipiänny , a sit vältämättäh se roih azuttu !
Muamo vie kerran hol’ahutti tyttyö kodih .
– Jo juoksen ! kirgai pieni Hilku .
Juosta oli hyvä , ga pienet kämmenet da sormet sissäh tartuttih pučin reunah , ga odva sai kiškuo .Bul’čukku häilähtihes , tyttö pakui olgitukkuh .Sih oli puistettu vahnat ollet postelispäi .Hilku pyhkäldi käit rindah .Valgies pluat’as ruskiet kukkazet ruskotettih vai tuanpäi , ezi oli kai tervutačmois .Hilku viippai käil , juostozil karahtih pertih .
– Hospodi , Suuri Jumal ! Mi tämä pöllätyksii täh tuli ?pačkahtih muamo .Tuatto vai muhahtih da sormel lipahutti tulla rinnale .
Hilku ylen ruttozeh istuihes tuatan polvele , a tuatan kämmen jo silitti hänen valgiedu piädy .
Muamo höčötti , čakkai :
– Nimittustu sinul Piiterii , nigo eskimuo , ni gostinčua !Stolan jalgah liegah !
– Olgah , mammi , älä kiirehtä tyttyö čakata . Hilku sanou , mis on dielo , virki tuatto .
Hilku nosti korgieh piän , koval iänel , kui puolen igiä elänyh ristikanzu kalahutti :
– Kai minun hermot söi tämä minun valgeipiä , valgiet tukat !Kaikin riäzitetäh : "kannatespiä ".Yksikai painan piän tervupuččih , roijah mustat tukat .Minul Matti-velli sanoi .
Muamo dai tuatto kačottih helläh pieneh tyttäreh .Piä oli istin kannateksen tazaine .
– Kuldaine sinä , mieletöi vie olet , et ellendä , sinul ollah kaikkii čomembat tukat . Toizil ei ole nengostu , sendähgi riäzitetäh .A Matti šuutkah sanou , sežo riäzittäy .Sinä kačo , mittumat ollah tukat hänen neidizel Lempil ?A ...?silittäjen piädy saneli tuatto .
– Ga minun jyttyzet !
– Nu vot , oldas mustat tukat , ajeluttasgo Matti händy pyöräl ?
Hilku nosti sinisilmät tuattah :
– Ei se ajeluttas !Minä näin kerran , hänen pyöräh puaššihes Tuhkazen Aino .Ei ottanuh , sanoi gu ratas puhkei .A minä tiijän , ei se puhkennuh , palazen peräs Lempi istuihes pyöräh .A Ainol piä on muzavu !
Hilku hyppäi tuatan polvelpäi zirkalon edeh , otti sugazen , sellitti tukat , pyörähtihes da kalahutti :
– Minul "kannatespiä ", a heile tervupuččih painettu !En enäm varua riäzitändiä .Mammi , pluat’an minä iče pezen .
– Pezet , pezet ! Läkkä enzimäi käit kuavičemmo , pezemmö .Eiga moizien käzienke huomei ei ni junah laskieta .
Poluudittu syväin (pitkän kerdomuksen oza)
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
–
–
–
–