Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Lazarev Ivan . Toko vai hukku!
Lazarev Ivan
Toko vai hukku!
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Vuvvet
1980.Minä muutin elämäh muatkoilluo , sentäh gu kuoli akan tuatto .Kodi oli Anusjoven rannan kauti menij äl pihal , mečän reunu jo joven tagan algavui .
Minä suvaičin kävvä meččuimah jänölöi ajokoirienke , dai yhteltiedy suaha pyylöi piičkutukseh , enimytteh sygyzyl , konzu pyyt vie ollah nuoret da luottajat , harjavumattomat .Minul oli moine ajokoiru , kudai minule ei olluh mieldy myö , ei tahtonuh eččie jänöidy , minul pidi ičel löydiä jänöin jälgi , sit äski häi yhtyi ečindäh da ajandah .Toizet mečästäjät nevvottih ottua Piiteris elättihuonukses emäččykoiraine , net , ei gu minun ižäččykoirat , ruatah enzi vuvves elaij an loppussah .
Sit minä tuttavien vuoh zakažiin Piiteris emäččyajokoirazen .Tuttavat se tuodih , hindua ei sanottu , voibi sanuo lahjoitettih .Dai toven , hänel ei olluh vie ni vuottu , ga vai kerran-toizen puutui mečästykseh , dai jo iče rubei eččimäh jänöidy , dai häneh yhtyigi minun ižäččykoiru , kudai oli kahtu kerdua korgiembi dai raviembi .A konzu ižäččykoiru kaimuau jänöin , häi uvvessah nostau viärysilmän , dai se jatkau ajandan .Se pyvvändyaigu oli minul ylen lykykäs , tostu mostu ni musta en .Minun syväin pajatti heijän ruaduo da yhtevytty .
Ga tossuvuvven tuli vilu , lumehine talvi .Ižäččykoiru vie kudakui tungihes lumes läbi , a emäččykoiru puaksuh uppoi lumeh , siepäi pidi händy kai kaivua .
Hukil silloi oli vaigei .Koirii minä piin voljeras , jogahizel oli oma koirankoda .
Kerran oli minul ehtyvuoro ruavos .A tyttäret muga miellyttih koirazeh , ga otettih ičenke kylyh , pezetettih da nimidä parembua ei keksitty : kuivattih kois , sit azuttih halgosaruah olgilois da ribulois pehmei , lämmin sija da salvattih sarai puuhizel , omil käzil azutul kr’uučkazel .Minä sidä ni tiedänyh en , uinoin jälles ruaduo .Havačuin yöl kahten čuasun aigah : voljeras kirguu , riehkihes , haukkuu , röngyy ižäččykoiru .Hyppäin selgiemäh , pihal pakkaine , tuhu .Muatkoi nouzi :
– Mibo rodih ?sežo rubei selgiemäh .
Minä lähtin pihale , kačon : saruan veräi avvoi , koiru mielis liikkuu haukundua .Menin kodih fonariekkua ottamah .Muatkoi kyzyy :
– Midäbo sie ?
– Halgosarai on avvoi .
– Ga sie on sinun armahaine koiraine .
Minuu kai higeh iški .Lähtin pihale , sarai tyhjy , puuhizen kr’uučkazen hukku maltoi avata käbälil .Tarkastin voljeran – ei ole !Tartuin piäh , ga midäbo ruat !
Tulin pertih .Muatkoi :
– Midäbo ?
– Ga hukat otettih minun armahaine .
– Mittuot hukat – bomžat , humal’niekat barakaspäi otettih , syödih sinun armahaine .
Undu ielleh ei olluh .Minuu säräitti .
Huondeksel , mis vai valgeni , otin orožan da lähtin eččimäh , kuspäi tuldih nenne hukat .
Silloi koit oldih kahtel perehel , sit myö nuaburiloinke kai syömizien jiännökset kuavoimmo erillizeh kohtah joven rannal , sinne käydih koirat , ga hukat ...Tottu , havvas kai oli huškutettu , levitetty da lähti kummalline hukan jälgi , buitegi midälienne ribaitti .
Lähtin jälgie myöte karjal kartečil zar’aditun orožanke .Jälgi vedi joven kauti , toizen rannan sil kohtal , kus randu oli kaikis enimäl lačču , punaldi meččäh .
Menin ielleh jälgie myöte .Ei loitton rannas algavui aho .Kačon , ga kai polletettu , kai koiran karvas , klakkulois .Lövvin omas armahazes vai hännän mustokse .
Čakata tyttärii – ga hyö eihäi tietty , gu hukat tullah kyläh , kus jogahizen koin pihas on koiru .
Minä soitin Mečästäjien yhtistykseh , sanottih , minun koiraine ei ole enzimäine .Konzu mečästäjät tapettih hukku , tundiettih , gu se oli , kudai puutui raudoih , ga piäzi , gu kapurdi oman jallan , pagei kolmel , sit ielleh ei voinnuh mečästiä , ečči syömisty dorogan da joven rinnal .
Toko vai hukku!
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
–
–
–