Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
L’ubov’ Baltazar. Käby. 2
L’ubov’ Baltazar
Käby. 2
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Hierun
agjas olijan koin ikkunat oli iškietty muovil .Koin pihas kaksi jygiedy motosiklua , mollembih oli ličattu midälienne ylen äijy .Lähestyjän motoran iäneh pihal tuli kolme miesty .
‒ Ihan sudre , brihat , ajatto tännepäi , da vie nengomal motosiklal , myö , kačo , tuaksepäi kiänyimmö . Suot on jo sulettu , dorogoil vetty on metrin korgevuol , älgiä tyjiä mengiä , kiänykkiä kodih .
‒ Nengomal motosiklal vai sua ugi piästä , Viktor burahtih da ližäi guazuu .
Äijän kerdua puutui dovarišoil riiččie ylähpäi kengien siäret da kandua omua kaksirattahistu hebuo dorogan märris kohtis piä liči .Madalal lijal se ajoi iče , brihat juostih rinnal .Erähän čuasun matkan peräs tuldih tiešuarah , hural puolel oli dorogu kyläh , oigiel käil järven puoleh .Viktor kiändi piän :
‒ Nu midäbo , kuh puoleh lähtemmö ?
‒ Läkkä järveh päi , siehäi kustahto sinun venehel pidäs olla .
Ajettih meččyruadajien pos’olkan kohtan , sit Viktor azetui :
‒ Nečis oli kluubu , täs laukku , sie škola , kudamas minä opastuin ...
Järvele tulduu hyö nähtih , ku saruan tyveh kuadunuon suuren veriän piäle viruu vaste vai teurastettu majavu .Hänel yhtel tiettävien tunnuksien avul Viktor löydi mečäs oman venehen , hyö kahtei hil’l’akkazin ribaitettih sen järvele da upotettih sen ei loitton rannaspäi .Tuaksepäi ajajes nähtih , ku majavua veriäl jo ei olluh .Kyläs azettua piätettih Vit’an rodn’ukundua olijoin Nikitinan vanhuksien luo .Hyö ei tahtottu lähtie omas hyväs koispäi fatierah .Nygöi kahtei eletäh omas kois .
Kyliä pitkin ajajes brihat nähtih , ku kai taloit dai ikkunat talolois ei oldu murendettu , dai uksil ollah pöngyt .Hurual käil dorogaspäi – jyrky lammen randu , rannal seizotah kylyzet .Azetuttih lujan koin tyveh , kudaman truvas nouzi savuu .Ižändät hypättih pihale vastuamah , korgei luja starikku harmualois kuatančois galošoinke , villazen nieglotun paijan piäl hänel oli karvaine žilietty .Emändy , nägyy , vaste seizoi plitan tyves , rožat oldih ruskiet , ehti vai hardieloile lykätä suuren villazen paikan .Mollei oldih muga äijäl ihastuksis , ga kai kerras sevättih Viktoran , dai Maksimale annettih kätty .Paistih karjalakse .
‒ Minä olen An’n’oi-t’outa , died’oi ‒ Pet’a-diädö , älgiä seizokkua vilus , tulgua pertih , tulgua ielleh , kačos , jo päiväinegi terväh laskehes .
Ildazen aigua , samvuaran tagua Viktor ei ehtinyh vastata kaikkih kyzymyksih , ku niilöil ei olluh loppuu .Maksim ryöpsytti čuajuu stokanaspäi da muheloitti .Suuri lämmin päčči , hyvät ižändät , maltaju da varmu dovariššu rinnal , kai toi hyviä mieldy .Hil’l’azen hetken vallittuu Viktor virkoi välih omangi kyzymyksen .
‒ Pet’a-diädö , himoittas meile mennä mečästämäh , ga oružu on vai yksi , etgo auttas ?
Starikku kačahtih Maksimah , hieroi hardiedu , juoldi čuajuu .
‒ Ga eibo ole meil oružua , mečänkaččojat toiči kävähtelläh . Kahten virstan peräs eletäh molodoit , "himiekat ", ga heile pandih štruafuu dai oružu iäres kiškottih , dai myö sen periä annoimmo oružan iäres .
Ylen aijoi huondeksel veriäh koputettih , pertih tuli kaksi ristikanzua yhtenjyttymis vanutetun kangahan sovis da talvišuapkois .Laittih tervehyön , otettih iäres šuapkat da istuvuttih veriän tyves olijale laučale , käit polvil .Meijän brihat ellendettih , ku nämmä ollahgi net pihkan keriäjät .Naizen piälakal hoikkaine palmikko oli punottu krekkuh , miehen piälakas oli pliešši .Käit dai rožat oli päivitynnyöt mustakse , mužikku kuaričči mahorkal , akku Кrasnaja Моskva-duuhuloil .
An’n’oi-t’outa huoloindelih päčin tyves , lattiel päčin ies kiehui samvuaru .Viktor otti iäres truvan samvuaraspäi , salbai juškan da terväzeh nostaldi čomazen samvuaran stolale .Emändy kandoi levien juvvan blinua .
‒ Tulgua stolah , kallehet gost’at , hapainmaiduo eule , blinat pastoin magiel laukkumaijol , ga sendäh kuašas voidu on .
Brihoi tostu kerdua kuččuo ei pidänyh , vai naine kähizijäl iänel sanoi :
‒ Мyö sit , jälles ....
Päiväl miehil ruaduo löydyi , hyö kohendettih endizen havumajan mečän reunas , se pädöy huondeksel mečästäjes .Viktorua ei mielytännyh se , ku mečän ahol oli vai pikoi vähäine linduloin jälgii .Pandih lämmäh kylyn , kuni se lämbii Pet’a-diädön luval käydih kyläh kaččomah kahtu taloidu .Koit oldih ihan yhtenjyttymät , mollembis senčolois seizoi suuri jauhosundugu , se oli piälystetty ravval .Pertis hurual käil oli suuri päčči .Sen tyves ufatkat , koukut , samvuarutruvat .Ielleh orret padazienke , asteškuappu .Pertin čupus vanhanaigaine kamodu , sen piäl "Rodina " – ruadivo-prijomniekku da kogonaine tukku batareikkua .Kallalleh seizoi etažerkku patefonanke da hallennuon levynke , muut kalut ižändät onnuako oli otettu kerale .Viktor sellitti Maksimale :
‒ Meijän hierulois sähkyö ei olluh , siksehäi pidi pidiä tallel batareikkua .Erähäl mužikal kai olen nähnyh lämbögeneruattoran , kuduan häi oli pannuh paloöljylampun piäle da sen lämmäl sai sähkyö ruadivoh niškoi .Sanal sanojen on valgei dai muuzikku soittau .
Lähembä ildua brihat käydih kylyh da uvvessah kerävyttih stolan tuakse samvuaralluo , sen kruanan al seizoi saldattoin al’uminii-kruužku .Ižändy saneli kaikenjyttymiä kyläeloksen kummua , emändy oli murginua keittämäs .Hetken vallittuu häi hil’l’azeh kyzyi Viktoral :
‒ Maksim kenenbo on ?
‒ Ga häi on Nadežda Nikitičnan poigu ...
Maksim nägi , kui ruvettih muuttumah vanhan naizen silmät .Enzimäi häi buiteku pöllästyi , sit silmih tuli ihme , lopukse ihastus .
‒ Nad’an poigu ! Аvoi-voi !Pidäyhäi olla , Nad’an poigu !
Häi rubei huoloindelemahes pertii myö , loškettih škuappazet , stolale nostih bankazet varen’n’anke , mageimaido , Jubileinoje-pečen’n’u , vanilininmaguzet zuuharit .Sit häi kävähtihes väliseinän tuakse da nosti stolale butilkan Stoličnaja-viinua , vai enzimäi pyhkäldi sen peredniekal .
‒ Pidäyhäi olla , Nad’an poigu !
Kiändi L’ubov’ Baltazar
Käby. 2
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
‒
‒
‒
‒
‒
Евстафеев Сергей
Шишка. 2
русский
‒
‒
‒
‒
‒