Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Nikitina L'ubov'. Ildukävelys
Nikitina L'ubov'
Ildukävelys
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Syvyskuun
päivy rubei muuttumah illakse , hil’l’akkazin pimeni da ilmu rubei vilustumah .Istuimmo omas vanhas kois , kačoimmo ikkunah da mustelimmo , mittuine lämmin oli mennyt kezä .
– Buabo ! Läkkä , kävelemmö palazen !kyzyttih Jegorka da Ks’uša .
– Terväh jo pimenöy , sanoin minä . Ga lapset ei alevuttu :
– Läkkä kodvazekse !
Šuorivuimmo da menimmö pihale .Vilu kaste jo heityi heinikköh , vezi järves pimeni , erähien taloloin ikkunois jo paloi tuli .
Lähtimmö omas pihaspäi , nouzimmo mägeh da lähtimmö kävelemäh hieruu myö .Vastah ei puuttunuh nikedä , vai koirat taloloin pihois laškah luaduh haukuttih , vardoittih .
Šuura-buaban talois ikkunat oldih valgiet .
– Toinah , nouzemmo pertih ? sanoin minä .
Šuura-buabal tänävuon jo täydyi 90 vuottu , ga kogo kezän häi eli kyläs , omas pienes čomazes taloizes .
– Terveh , tulgua , tulgua ! karjalakse tervehti meidy emändy da kerras kučui stolan tuakse .– Gu tiezittö tulemah , minä blinua pastoin , syögiä !
Myö joimmo čuajuu blinoinke , kačoimmo kartočkoi , pagizimmo midä kuuluu kyläs dai terväh jo lähtimmö iäres , vai toivotimmo buabale hyviä undu .
Verandan tuli luadi valgien madalil pordahazil , ga konzu myö salbaimmo uksen , rodih ihan pimei .Azetuimmo sentäh ku emmo tiedänyh , midä ruadua , kiändyögo pertih vai astuo ihan pimieh sygyzyildah ?Annoimmo toine toizele käit , pollimmo kaksin askelin da uvvessah azetuimmo .Taivas oli moine mustu , ka ei nägynyh ni dorogua , ni kodiloi , ni meidy iččie .Olimmo ku valgies kosmossulaivaspäi mustah kosmossah piässyöt kosmonaftat .Dai myö roimmokseh sen pimevyön vuitikse , hil’l’akkazin , käzii heiluttajen , rubeimmo liikkumah edehpäi , öntästyttyy kirruimmo varavos da ihastuksis vinguimmo .
– Mi on hyvä ! Ihalmo !U-u , minä varuan !A minä en varua !kuulin minä iänii , ga lapsii en nähnyh .Konzu iänet hillettih , myö buiteku kavoimmo hil’l’azeh kyläläzeh mieroh .
Oigiel puolelpäi vuottamattah kuului iäni .
– Tuuli liikuttau heiniä da tuhjoloin oksii , rauhoitin minä Jegorua da Ks’ušua . Ga sinä hetken kenlienne nägymätöi ylen terväh juokseldi siiriči meis .
– А-а-а ! vingahtimmo myö yhteh iäneh da uvvessah lujasti tartuimmo toine toizele käzih .Nägyy , kenenlienne kaži kodih juostes iče pöllästyi meijän iänii .
Dai kerras avavui susiedukoin veräi da valgies myö näimmö Natašoi-t’outan , häi laski kažin huonuksih .Meijät nähtyy häi kyzyi :
– Kenbo sie pimies kävelöy , eihäi paččahas ni tuldu ole ?
– Myö olemmo täs ! Ga myö emmo tiijä , mikse tänäpäi ei ole tuldu pihal , vastaimmo myö hänele .
– Kuibo kodih piäzettö ? Olgua yödy minulluo !kučui Natašoi-t’outa .
– Passibo , Natašoi , ga meidy muamo da tuatto vuotetah ! vastain minä kaikis tuači .
– Vuotelkua kodvaine , minä hos lampočkan annan ! huoloindelih Natašoi-t’outa .Häi toi meile pienen lampočkan da myö lähtimmö ielleh astumah .
– Buabo , a suaugo jiähä yökse susiedah ? Ks’uša kyzyi minuu .
– Meijän kyläs suau , sendäh ku tiä gostil kai ukset ollah avvoi .
Meijän kodi oli jo ihan lähäl .Lampočkan valo ozutti meile kujozen , kudai jyrkäh laskih mäis alah .Astuo pidi toine toizen peräh jalloin alle kaččojen , sendäh ku lampočku andoi vai vähäzen valgiedu .Järvelpäi rubei tuulemah viluu .Astuimmo buite heinymeččiä myö : tuuli liikutti kuivua syvysheiniä , dai oli muga , buite kenlienne nägymätöi peittelehtäy , šuhizou ihan rinnal da tahtou kopata sinun jallan .Lampočkan valo liikahteli da sen peräh sinne-tänne liikuttih muzavat kuvahazet buite suurien puuloin rungot .Myö rikoimmo kyläillan pimien , kus mustat pilvet , järvi , taloit kuuneltih syvystuuldu .
– Mi on hyvä ! Kui suarnas !virki Ks’uša .
Jegorka sih ližäi :
– Tämä on tozi tapahtumu !
Dai lapset kyzyttih :
– Buabo , eihäi tiä nikedä ole ?
– Tunduu , buite yksin emmo ole !
Tuli mieleh , ku kentah vardoiččou meidy da auttau piästä kodih , ga iäneh sanoin :
– Tiettäväine , on !Myö olemmo – Ks’uša , Jegorka da buabo , ket puututtih suarnušeikkailuh da tahtotah teriämbäh piästä kodih .
Jo palazen peräs myö näimmö : meijän kois vallotetah ikkunat , da meidy jo vuotetah muamo da tuatto – seizotah pordahil , kačotah pimieh .
Olizimmo onnuako suannuh löylyy , ku lähtimmö nenga myöhä pihale kävelemäh !Ga vanhembat , meijän ihastunnuot silmät nähtyy , sanottih :
– Jo tahtoimmo lähtie eččimäh !Rubiemmo nygöi čuajuu juomah !
Sen ildukävelyksen jälles myö jo tiezimmö sen , ku Karjalas suarnat eletäh ihan rinnal , pidäy vai maltua tundie niidy da nähtä .
Ildukävelys
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
–
–
–
–
–
–