Тексты
Вернуться к списку | редактировать | удалить | Создать новый | История изменений | Статистика | ? Помощь
Valentina Libertsova. Emmo nähnyh, kui vilahtettihes 50 vuottu...
Valentina Libertsova
Emmo nähnyh, kui vilahtettihes 50 vuottu...
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский
Kezäkuun
29.päivänny Alavozen kylän eläjät Ivan Ivanovič da Vera Pavlovna Lazarevat ruvetah pidämäh kuldastu svuad’bua .
Alavoizen taigin -teatrujoukon harjaituksien da ajelendoin aigah puaksuh puutui kuulta , mittuine čoma , putilline da hyvä emändy on Ivan Ivanovič Lazareval akku Vera .Ičegi mies toiči huavai , kui pidäy ravielois käzis koditalovuon , saneli omua nuordu elaigua , armiedu , ruaduo puunhuavustuszavodal , naizih menendiä , toi koispäi tavallizii gostinčoi – katliettoi kalas , "kudai vaste egläi vies uideli ".Ivan Ivanovič suvaiččou tarattua ven’akse dai karjalakse , ezittyö , kižata kyykkäh da suksittua , ottua ozua kilboih , tartuo yhteiskunnallizih ruadoloih , kalastua da mečästiä , eigo azeteta ijät , eigo tavvit .Vera Pavlovna , vastukavai , ei suvaiče nigo pajattua , nigo kunne kävvä , parembi kois nieglou , lugou , kezäl kiinittähes ogroduruadoloih .Sentäh en händy ni tiedänyh , hos kodvan elimmö yhtes kyläs .
Perehel on ei suurikkaine , čopakosti kabrastettu kodine ližähuonuksien da peldozienke .Dorogan tagan , ihan Anuksenjoven randazel on kyly , omin käzin azuttu teplitsu , vie vaguo kazvoksienke , tuhjuo , lähäzien kuolluzien mustokse kaksi istutettuu puudu – korgiet kuuzi da tammi .Tammin lehtis kuvatah vastua kylyh , ga Iivan nagrau : "Net vienot varvat vai naizile , meil mužikoil kadaivastoil pidäy kylbiekseh , sit hätken tervehenny kestämmö ".Vie ei yhty kerdua paginan aloh tulou mieli : mittuot hyö ollah erilazet !A hyö sanotah : "Emmo nähnyh , kui yhtes jo 50 vuottu elimmo !"Paistes čuglahtimmokseh kylän mennyöh elaigah , kuni vie pilai puuzavodu .
YHTY IGIÄ , YHTY KYLIÄ
Kazvettih Lazarevien molodoit Alavozen kyläs lapsekkahis perehis , toine tostu ei tietty .Van’oi školah lähtendässäh eli buabah luo Sändämäs , a konzu tuli iäres kodih , gu vahnembi poigu otti hardieloile kai zobotat žiivatoinke , kudualoin vuoh eli pereh .Vahnembat alalleh oldih ruavos : tuatto pimiessäh meččiä kuadoi da kezil parzii jogie myö uitti , sit kylmi , virui bol’ničas , ajeli sanatourieloih , muamah – jygies ruavos zavodal , kudai silloi ruadoi kolmeh vuoroh .Jo školas opastujes brihačču rubei "suamah rubl’ua " perehele , enzimäi keräi da luovutti käbryy , sit rubei marjua , gribua keriämäh , kalastamah .Ei musta ni sizärienke lapsien kižuandoi , konzu tuli armiespäi , kaikin jo oldih muututtu Piiterih , kebjiembih eländytiloih , a häi mugai eläy omas kyläs .Tässäh suvaiččou niilöi ruadoloi .Veroi oli perehes kaikkii nuorembi tytär , händy kaikin suvaittih da žiälöittih .
Opastuttih hyö paralellizis kluasois , toine tostu ei vihjattu .Van’a paiči kodiruadoloi vie ehti kävvä druamukerhoh , suksittua , ottua ozua sportukilboih .Jälles kaheksattu kluassua meni suamah ruadoammattii , a Vera jäi loppemah omua keskiškolua .Vastavuttih vai jälles armiedu .
GU SUVAINNET , ÄLÄ NIMIDÄ TIIJÄ
Tuttavuttih toine toizenke zavodal ruavos .Iivan ruadoi karzijannu uvvel Germuaniespäi tuovul ruadokonehel , Vera rinnal operuatorannu .Tiettäväine , silloi zavodan erähis ozastolois paista ei suannuh , moine kuului jyry , kai korvat kuurnistuttih , sit briha rubei kirjuttamah lippuloi , da vie runoloinkegi .Kerran puututtih yhtes gostih dovarišoilluo , sie Van’a soitti gituaral da jälgimäi tuttavui mielyttäjän neidizenke , rubei suattamah jälles ruaduo kodih , talumah zavodan kluubah tansiloih da kinoh , andamah lahjoi ."Dai kai ielleh ", viuhkai käil Ivan Ivanovič .
Voibi kuvitella , kui se oli "ielleh " silloi , tämä mies suvaiččou azuo kai putilleh da čomah luaduh .
Vahnembat da omahizet ei potakoittu ottua Verua , parembi la olis , gu yhtyzit moizen perehenke , gu meijän , kuduat žiivattoi pietäh , sit hos syömizes ainos pyzyzittö .Vaigu rist’oi sanoi : "Gu suvainnet , älä nimidä tiijä ".Sit yhtelläh mendih yhteh , dai sanotah : "Emmo nähnyh , kui 50 vuottu , gu yksi päivy vilahtettihes ".
"MINUU LYKYSTI AKAN DAI AKAN TUATANKE "
Ei ni smietitty , gu nenga hyvin da sobuh ruvetah elämäh , nenga rubieu lykystämäh .
Vaigu kolme kuudu elettih vahnembienke ahtahis huonuksis , kui annettih ilmai kolmepertine fatieru kois , kus elettih zavodan johtajat .Ruadosijat sežo puututtih ainos mieldy myö .Alalleh Iivanua kučuttih sportukilboih , ezittymäh konsertoih , vastavuksih , vallittih ammattikomitiettah , nelli vuottu puutui sidä ohjata .Kazvatettih dai opastettih Anna-tytär , kudai eläy nygöi perehenke Pskovas .Loitottavan on , ga vunukkoi joga keziä otettih kyläh .Mollei kazvettih , Jana jo ruadau , Ivan on loppemas Dorogukolledžua , puaksuh soittau , sanelou , kui opastuu , mittumis tiemois da opastusainehis piäzi läbi .
Ei yhty kerdua Ivan Ivanovič muheloittajen virkau : "Lykysti minuu naija nengozes inehmizes , dai vie lykysti apinke .Häi sežo oli ylen rakas kalastamah .Mustan , minä jälles ruaduo vie päivykodih juoksen tytärdy ottamah , häi jo vuottau veneh valmis rannal .A kezäloman piädykauti otin oraskuul , konzu meijän vezis kala kiehuu , sit nedälilöin elimmö suarel palatkois .Mual vie lumi , a Luadogu jo avvoi , vezi läpettäy , päiväine čirittäy , linduzet pajatetah – agu mieleh sydämel !"
VIIZIKYMMEN VUOTTU KULDASTU RAKKAHUTTU
Kuni Ivan Ivanovič sanelou perehen da omii elaigoi , Vera Pavlovna vaikkani kuundelou , vai toiči lekahuttau piädy : "Oi , suvaiččou paista !"Vie erähän kerran ovvostan , mittumat ollah erilazet , a gu yhtel sydämel hengitetäh .Kyzyn , ollougo midä peittožuttu nengozes pitkyigäzes , ozakkahas perehes .
"Ei jo ole , vastuau Vera , – työnnän kaikkiele , kunne vai tahtou , anna ruadau , midä on himo .
Vaigu kodih tulis kymmene čuassuu ehtiä .Nikerdua emmogo riijellyh , emmogo rängynyh ".
"Se on tottu , jatkau Ivan Ivanovič , – nuorete meil zavodas oli ylen hyvä puhundusoittajien joukko , ga levii , mis vai miehet naizih mendih , sentäh gu akat ei työnetty soittamah .
Minuu akanke lykysti !Hänel ei pie ni čakata minuu , ni kurkettua , vaigu vaikastuu , kerras ellendän : miltahto suututin , jo piäs pyöriy , mis olen viäry , kus pahoi azuin libo unohtin midä , da kui net kohendua ".
Tiettäväine , nengostu heleviä vienuo iändy kodvazen kuulemata da kirkahii ilmekkähii silmii nägemätä atkal rodieu Van’oil kois dai meččähgi mennes .Vikse ei petties nuorennu vallinnuh Verua , sanou , nägemäl on hänen buabah , a tavan mugah – ihan tovelline karjalaine – vähäsanaine , ruadai , tirpačču , rohkei .
Lazarevil on äijy omahistu da hyviä tuttavua Tuuksel , Tuulokses , Videles , Anukses , Petroskois dai toizis kohtis .Himoittas , gu hyö tiijustettas , mittuine kaunis kuldaine pruazniekku on kuldazel puaral , mustoitettas yhtehizet vastavukset da tapahtumizet , yhtyttäs hyvittelendöih .
Alavoizen taigin -teatrustuudien da Karjalan Rahvahan Liiton Alavozen ozaston puoles tävvel syväimel hyvittelen Ivan Ivanovičua da Vera Pavlovnua nengozen merkipäivänke !Toivotan vie kodvu eliä tavallizes suvaičukses , ellendämizes , olla tervehenny da pädevänny !Anna iellehgi teil joga tilas lykystäy !
Emmo nähnyh, kui vilahtettihes 50 vuottu...
карельский: ливвиковское наречие
Новописьменный ливвиковский